Ε.Υ.Π. Τα πρώτα ηρωικά χρόνια

 

 Πληροφοριών ήταν η Ειδική Υπηρεσία της Ελλ

ηνικής Στρατιάς στην Μικρά Ασία υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Γεωργίου Κατεχάκη. Πρόγονος των Ελληνικών Υπηρεσιών Πληροφοριών ήταν η Ειδική Υπηρεσία της Ελληνικής Στρατιάς στην Μικρά Ασία υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Γεωργίου Κατεχάκη. 

Για πρώτη φορά απογαλακτίζεται από τον στρατιωτικό χαρακτήρα της μετά το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου και συγκεκριμένα το 1924.

Το φαινόμενο αυτό, οι μόνες υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας να είναι μέχρι τότε   στρατιωτικές, δεν είναι μοναδικό παρά το γεγονός ότι αρκετά πριν, τόσο η Μεγάλη -τότε- Βρετανία και Γερμανία, όσο και η Γαλλία, Ρωσία και άλλες χώρες, διέθεταν οργανωμένες μυστικές υπηρεσίες, ενώ άλλες και δη μεγάλες, όπως οι  ΗΠΑ, είχαν μόνο στρατιωτικά γραφεία.

Μερικοί το προτιμούν κομμουνιστικό...

 

Στη φωτό εδώ από πάνω, ο σύντροφος κ. Λαφαζανης στα εγκαίνια της αντιπροσωπείας της "Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονετσκ" στην Αθηνα!

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022, δηλαδή μετα τη ρώσικη εισβολή. Θέλω να μου προσέξετε το: "Λαϊκή Δημοκρατία".
Όρος που παραπεμπει ευθέως σε κομμουνιστική χώρα...

Και ναι μεν για τους κομμουνιστές όλα αυτα φαίνονται πολυ φυσιολογικά. Αλλωστε οι παλιες αγαπες πανε στον παράδεισο.
Για τους ρωσόφιλους εθνικιστές, όμως;

Το παρακάτω αρθρο ειναι ενα απο τα σπανιότατα αντιπουτινικα άρθρα του πατριωτικού χώρου, που δημοσιεύθηκε σε καργα εθνικιστικά εφημεριδα...

Γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας

Εκδότης «το Αντίδοτο», τ. δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας

Το 1780 άρχισε να χτίζεται η Μαριούπολη στην ανατολική ακτή της Αζοφικής θάλασσας από Έλληνες που έφυγαν από την Κριμαία για να γλυτώσουν τον μουσουλμανικό ζυγό. Εκεί εγκαταστάθηκαν με την άδεια και βοήθεια της τσαρίνας Αικατερίνης της Β’ και όχι μόνο διέπρεψαν στο εμπόριο και την ναυτιλία, αλλά δημιούργησαν και μια αυτόνομη περιοχή στο κέντρο του Πριαζόβιε με την δική τους αυτοδιοίκηση που είχε Ελληνική Δούμα (Βουλή) στην Μαριούπολη με τα δεκάδες ελληνικά χωριά.

Η άμυνά μας είναι τα παιδιά μας

 

Οι πρωταγωνιστές, μετά έναν μήνα και πλέον πολέμου στην Ουκρανία, δεν είναι ούτε πολεμικά αεροσκάφη ούτε φρεγάτες. Είναι η θέληση μάχης ενός καλά εκπαιδευμένου και επαρκώς εξοπλισμένου, με αντιαρματικά όπλα και όπλα εδάφους αέρος, ουκρανικού στρατεύματος. Αυτό το στράτευμα μετέτρεψε μια σχεδιαζόμενη ως αστραπιαία επιχείρηση –βασισμένη σε βομβαρδισμούς στρατιωτικών στόχων από τη ρωσική πολεμική αεροπορία και την ανάπτυξη ρωσικών ειδικών δυνάμεων στο Κίεβο, με αντικειμενικό σκοπό την καθεστωτική αλλαγή στην Ουκρανία– σε έναν παλλαϊκό, μακρόσυρτο πόλεμο