(Γιατί) Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία

 

Η φετινή επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821 σκιάζεται από ορισμένα μεγάλα και σκληρά γεγονότα, τα οποία κάποιοι δεν θέλουν, για τους δικούς τους λόγους, να δούμε κατάματα: Η δήλωση του Ερντογάν, ότι το 1974 έγινε μεγάλο λάθος που δεν καταλήφθηκε ολόκληρη η Κύπρος, δείχνει ανάγλυφα τους στόχους και τις βλέψεις του μόνιμου τούρκικου επεκτατισμού. Εδώ, στην Χώρα μας, οι διαμορφωτές τής «κοινής γνώμης» και η κυβέρνηση Μητσοτάκη το «διασκέδασαν», πως πρόκειται για προεκλογική δήλωση, αποκρύπτοντας επιμελώς ότι προετοιμάζονται για τις «Πρέσπες του Αιγαίου» λίαν προσεχώς (μάλιστα, επίκειται ταξίδι του Μητσοτάκη στην Τουρκία τον Μάιο). Ο ενδοτισμός και ο νεοραγιαδισμός, με υποκλίσεις υποτέλειας προς την «σωστή πλευρά της Ιστορίας», αλλά και προς τον ίδιο τον Ερντογάν, αποτελούν μια πραγματικότητα, αλλά και μια ντροπή ταυτόχρονα.

Η υπόθεση Μπελέρη και το συνεχιζόμενο ξεπούλημα της Βορείου Ηπείρου

 

Στο ίδιο έργο θεατές… Η αναμενόμενη απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου Κατά της Διαφθοράς (SPAK), που αρνήθηκε το αίτημα του Φρέντι Μπελέρη για ολιγόωρη άδεια, προκειμένου να μπορέσει να ορκιστεί ως εκλεγμένος Δήμαρχος της Χιμάρας, αποτυπώνει την πλήρη αποτυχία της «ελληνικής» εξωτερικής πολιτικής, η οποία αυτοπεριορίστηκε σε αυτό το «αίτημα», αλλά και της κεντρικής ευρωπαϊκής πολιτικής, που έχει αναγορεύσει την Αλβανία σε βασικό πυλώνα της πολιτικής της για τα Βαλκάνια. Σημειωτέον, ότι η απορριπτική απόφαση εκδόθηκε κατόπιν της υποχρεωτικής ανάθεσης στο SPAK της υπόθεσης Μπελέρη - Κοκαβέση από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, ύστερα από δυο φορές που το πρώτο έκρινε τον εαυτό του αναρμόδιο να αποφασίσει.

Το παρ’ ημίν εμπόριο χαλκού

 

Σκέψου κάποιον που πάει να ακούσει μια ορχήστρα χάλκινων πνευστών όχι επειδή τον ενδιαφέρει η μουσική, αλλά επειδή τον ενδιαφέρει ο χαλκός». Τη φράση αυτή από τους «Διαλόγους για τον χαλκό», αν δεν κάνω λάθος, τη μεταφέρω από στήθους, με το ενδεχόμενο κάποιας λεκτικής ανακρίβειας. Ανήκει στον Μπρεχτ. Για χρόνια όταν την άκουγα πίστευα πως είναι το χαμηλότερο σκαλοπάτι του υλισμού. Πιο κάτω δεν πάει ο φανατισμός. Τον τελευταίο καιρό διεπίστωσα ότι μάλλον αποτυπώνει ρεαλιστικά την κατάσταση μιας ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας που κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Πρόκειται για τους επαγγελματίες «ανακύκλωσης χαλκού», όπως αποκάλεσε η αστυνομία όσους συνέλαβε επειδή λεηλάτησαν τμήματα του γλυπτού του Κλέαρχου Λουκόπουλου στην πλατεία Βραζιλίας, στα Ιλίσια. Δεν είναι το μόνο.

Συστημικά κι αντισυστημικά κόμματα – Η ρετσινιά του λαϊκισμού

 

Στο διάστημα των τελευταίων 20 περίπου ετών έκαναν την εμφάνισή τους στον πολιτικό περίγυρο της  Ευρώπης, και όχι μόνο, νέα κόμματα με χαρακτηριστικά που διαφέρουν ουσιαστικά των αντίστοιχων συστημικών, δεξιών, κεντρώων και αριστερών. Η νέα αυτή τάση στην Ευρώπη καταγράφεται μετά το πέρας της χρηματοοικονομικής κρίσης του 2008. Αρχικά ως βραδεία ανακατάταξη των χαρακτηριστικών της πολιτικής της φυσιογνωμίας, που στη συνέχεια επιταχύνεται, κάτω από την επίδραση της παγκοσμιοποίησης.

HEAVY METAL ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ KAI ΙΣΤΟΡΙΑ

Πριν ξεκινήσουμε την περιήγησή μας, να διευκρινίσουμε ότι υπάρχει παρακλάδι του heavy metal, που ονομάζεται epic metal. Τον όρο αυτό έχουν υιοθετήσει μπάντες των οποίων οι στίχοι κατ’εξοχήν βασίζονται στην μυθολογία, την αρχαία και μεσαιωνική ιστορία, καθώς και σε συγγραφείς ηρωικής φαντασίας όπως οι Robert Howard (δημιουργός του Κόναν), J.R.R. Tolkien (Άρχοντας των Δαχτυλιδιών κλπ), Michael Moorcock κ.α. Μουσικά,  οι ρίζες του συγκεκριμένου παρακλαδιού, ανάγονται στους Rainbow και τους Wishbone Ash, ενώ σημαντικές είναι οι επιρροές και από Uriah Heep, Thin Lizzy, Led Zeppelin, Queen, αλλά και από την κλασική μουσική, ιδίως τον Richard Wagner, στην προσπάθεια των συγκροτημάτων να επιτύχουν έναν επικό και μεγαλοπρεπή ήχο.

To Xαρμόσυνο Μήνυμα της Ανάστασης στον “Άρχοντα των Δακτυλιδιών”

 

Μπορεί πολλοί έχοντας δει τις ταινίες του Πήτερ Τζάκσον, να μην θεωρούν τον “Αρχοντα των δακτυλιδιών” τίποτα άλλο από μια ηρωική ιστορία με σπαθιά, καλούς και κακούς. Όμως ο ίδιος δήλωνε ότι ήταν Καθολικός και ο “Άρχοντας των δακτυλιδιών”  ένα Καθολικό έργο (η γενικά ένα χριστιανικό έργο αν επιθυμείτε) Ενώ παρόλο που απεχθανόταν την αλληγορική προσέγγιση του έργου του, θεωρούσε ότι μιλάει για τον Θάνατο και την επιθυμία για αθανασία. Μήπως είναι ευκαιρία η Μεγάλη Εβδομάδα να δούμε διαφορετικά το έργο του καθηγητή Τόλκιν;  (Άβαλον των Τεχνών)

“Αυτό το καντηλάκι δεν έσβησε ποτέ” στην σκλάβα Βόρεια Ήπειρο

 

Στη μαρτυρική και ηρωική Βόρειο Ήπειρο βρέθηκαν οι τρεις φοιτητές στα δύσκολα χρόνια, μετά την πτώση του καθεστώτος Εμβέρ Χότζα. Πάσχα του 1994. Συνόδευαν τον κληρικό από την Ελλάδα για να εξυπηρετήσουν τις λατρευτικές ανάγκες των πιστών στην περιοχή της Χειμάρρας τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος. Το ζήτησαν οι ίδιοι οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, να γιορτάσουν Πάσχα έπειτα από πολλές δεκαετίες. Και ο σεμνός λευΐτης ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους. Ταξίδεψε από την Πελοπόννησο στη Βόρειο Ήπειρο.

ΠΗΓΗ himara.gr

Σαν όνειρο φαινόταν στους νεαρούς φοιτητές ιεροψάλτες. Είχαν ακούσει πολλά για τα δεινά που πέρασαν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου στα χρόνια της δικτατορίας του Εμβέρ Χότζα: Διωγμούς, φυλακίσεις, εξορίες, καταναγκαστικά έργα και πολλά άλλα, που χαράχθηκαν στη μνήμη τους, πλήγωσαν την ψυχή τους, μαύρισαν τη ζωή τους και τα κατέγραψε όλα η ιστορία. Έβλεπαν οι φοιτητές μπροστά τους ανθρώπους βασανισμένους, κουρασμένους, αλλά λεβέντες με αδούλωτο φρόνημα, με αγάπη στην πατρίδα και βαθύ σεβασμό στην πίστη, στην Εκκλησία που στερήθηκαν.