Σε λίγες περίπου μέρες συμπληρώνονται 38 χρόνια από την εισβολή των βαρβάρων. 38 χρόνια συζητήσεων. 38 χρόνια οικοδόμηση επαναπροσέγγισης. 38 χρόνια υποχωρητικότητας.
19 Ιουλίου '74 ο αποκαλούμενος «Εθνάρχης» Μακάριος θα πει «Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, θεωρώ τον κίνδυνο εκ Τουρκίας μικρότερο πάρα τον κίνδυνο εκ μέρους των Ελλήνων Αξιωματικών και απεδείχθη ότι οι φόβοι μου εδικαιώθησαν.»
Συμπληρώνει πως το πραξικόπημα δεν είναι μία εσωτερική υπόθεση των Ελλήνων αλλά επηρεάζει και τους Τούρκους. Αγνοώντας ύποπτα το γεγονός πως οι Τούρκοι πάνω από μία δεκαετία είχαν παραιτηθεί από την πολιτική ζωή του τόπου και αυτοαπομονώθηκαν. Και ο επίορκος της Ζυρίχης προσθέτει πως οι εγγυήτριες δυνάμεις πρέπει να επέμβουν δηλαδή η Τουρκία και η Μεγάλη Βρετανία. Τα αποτελέσματα γνωστά σε όλους μας.
Μία τουρκική παροιμία λέει «Ότι χάθηκε σε πόλεμο δεν κερδίζεται με διαπραγματεύσεις». Εμείς κάνουμε για 38 χρόνια ακριβώς αυτό που λένε οι Τούρκοι να μην κάνουμε. Σηκώσαμε σαν λάβαρο αγώνων τις παράνομες συμφωνίες κορυφής και την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) την κάναμε Ευαγγέλιο. Παρεμπιπτόντως, οι υπερασπιστές της ΔΔΟ που μας κατηγορούν σαν ρατσιστές, ας μας πουν τι είναι ο καταναγκαστικός εδαφικός εθνοθρησκευτικός διαχωρισμός. Γιατί αν αυτό δεν είναι ρατσισμός τότε εγώ δεν μπορώ να αποδώσω άλλη έννοια σε αυτή την λέξη.
38 χρόνια καλλιεργείται και ασκείται η πρακτική του καλού παιδιού, του «ρεαλισμού» και της ηττοπάθειας. Καλλιεργείται η ωχαδερφίστικη νοοτροπία του «έχω το δίκαιο μαζί μου άρα θα νικήσω». Δυστυχώς ο πατέρας των διεθνών σχέσεων και της σχολής του πραγματικού πολιτικού ρεαλισμού, Θουκυδίδης, μας διαψεύδει λέγοντας ωμά και κυνικά ότι το δίκαιο για να ισχύσει χρειάζεται ίση δύναμη επιβολής του. Ανέκαθεν η πολιτική μας ηγεσία –πλην κάποιων λαμπρών εξαιρέσεων- λειτουργούσε σαν ένα φτηνό παραμάγαζο της βρετανικής διπλωματίας, των μυστικών υπηρεσιών και εσχάτως των ανανικών οργανισμών USAID και UNOPS. Γεγονός που αποδεικνύεται από αποχαρακτηρισμένα τηλεγραφήματα και διαρρεύσαντα σημειώματα.
Μας λέτε φασίστες. Αλλά εσείς είσαστε αυτοί που γράφετε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας την Λαϊκή βούληση, η οποία βροντοφώναξε ΌΧΙ στο σχέδιο Ανάν αλλά και σε κάθε σχέδιο Ανάν. Σύσσωμο το πολιτικό φάσμα, από τον ΔΗ.ΣΥ. ως το ΑΚΕΛ και τον λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο, αδιαφορεί για τα ιστορικά δίκαια, για τις ιερές παρακαταθήκες, αλλά και για τους αγέννητους Έλληνες της Κύπρου. Σύσσωμες οι «Δημοκρατικές Δυνάμεις» μας οδηγούν σε μια νέα αγχόνη. Αυτή την φορά τον ρόλο του δήμιου δεν θα τον έχουν οι Εγγλέζοι αποικιοκράτες αλλά οι πολιτικάντηδες.
Κατηγορηθήκαμε πως είμαστε ακραίοι. Ακραίο είναι 200.000 συμπατριώτες σου να είναι πρόσφυγες. Ακραίο είναι να μιλάς για νομιμοποίηση της εισβολής και της κατοχής. Ακραίο είναι συμπατριώτες σου να χρησιμοποιήθηκαν σαν πειραματόζωα και εσένα να σε απασχολεί το πολιτικό savoir vivre. Και ναι εμείς δηλώνουμε υπερήφανα ακραίοι, γιατί η μετριοπάθεια είναι για τους μέτριους και οι Έλληνες Εθνικιστές σίγουρα δεν είναι αυτό. Είμαστε ακραίοι γιατί η λεγόμενη μετριοπάθεια δεν μας προσέφερε τίποτα. Αντιθέτως μας στέρησε και μας στερεί ακόμη. Μας στερεί την Ελευθερία μας. Μας στερεί την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, τη Μόρφου και την Καρπασία. Μας στερεί την Αξιοπρέπειά μας και το χειρότερο, σε λίγο καιρό θα μας στερήσει και το δίκιο μας.
Έτσι απορρίπτοντας οποιαδήποτε μορφή ηττοπαθούς μετριοπάθειας ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ. Και όταν οι Έλληνες απαιτήσουν κάτι το αποκτούν.
Ζήτω η Νίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου