2333 έτη συμπληρώνονται φέτος από εκείνη τη μέρα που στην αίθουσα του θρόνου του ανακτόρου της μακρινής Βαβυλώνος, άφηνε την τελευταία του πνοή ο Αλέξανδρος, ο Μέγιστος πάντων των Ελλήνων. Η πομπική οδός ήταν έτοιμη να χαιρετίσει έναν άνθρωπο που άφησε ανεξίτηλα τα αποτυπώματά του τόσο στην ελληνική, όσο και στην παγκόσμια ιστορία. Ο Στρατηλάτης των γενναίων, ο Βασιλεύς Ελλήνων τε και βαρβάρων, ο άνθρωπος που διέδωσε την Κοινή ελληνική λαλιά στα πέρατα του κόσμου και δίδαξε τον αξεπέραστο πολιτισμό ακόμη και στο άγνωστο για την εποχή του βασίλειο της Βακτριανής, λατρεύτηκε από τους κατακτημένους σα θεός. Κυβέρνησε με ατσαλένια πυγμή και θέληση ιδρύοντας μια κοσμοκρατορία, της οποίας η πνευματική υπεροχή αποτελεί κάτι το αξεπέραστο για τα ανθρώπινα δεδομένα. Είναι ο φάρος που οδηγεί την ανθρωπότητα και πλημμυρίζει τις πανεπιστημιακές αίθουσες όλου του κόσμου. Από τη Ρώμη ως την Ινδία, ανοίγουν τα συρτάρια της γης και από μέσα της ξεπηδούν μνημεία γεμάτα ελληνικότητα και φως, έτοιμο να διαλύσει κάθε αμφιβολία που μπορεί να έχει κάθε γελοίο υποκείμενο το οποίο αμφισβητεί την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας.
Οι καιροί όμως δεν μπορούν να περιμένουν. Δεν αρκεί η πολιτιστική μας κληρονομιά για την προάσπιση της ιστορικής δικαιοσύνης. Κάποιοι πρέπει επιτέλους να πάρουν ένα καλό μάθημα. Κάποιοι πρέπει επιτέλους να μάθουν ότι η ελληνική υπομονή εξαντλείται κάποια στιγμή και τότε έρχεται η ώρα της θρυλικής σάρισας. Της σάρισας που θα τρυπήσει το σάπιο σώμα ενός εχθρού διαβρωμένου από τα συμφέροντα των δυναστών της υφηλίου.
Από την άλλη πλευρά ο ελληνικός λαός, αυτός ο μοναδικός φταίχτης για τη σημερινή του κατάντια, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι ποτέ δεν είναι αργά. Όσο θα κρατά άρρηκτους τους δεσμούς του με 300 σατραπίσκους βουτηγμένους σε σκάνδαλα, σε παχυδερμισμό και αδιαφορία, τόσο ο γόρδιος δεσμός θα γίνεται η θηλειά που θα του αφαιρεί κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή. Ξέρουμε ότι αυτός ο δεσμός είναι πολύ δύσκολο-έως ακατόρθωτο να λυθεί. Είναι όμως πολύ εύκολο να κοπεί μια και καλή απαλλάσοντάς μας από την κλεψιά, το ψέμα, την ασυδοσία και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων, εκείνων που στην πλειοψηφία τους δε δούλεψαν ούτε μια ώρα. Ως εδώ λοιπόν. Αντιληφθείτε ότι το μεγαλύτερο κληροδότημα του Αλεξάνδρου ήταν ένα: Ο,τι δε λύεται, κόπτεται.
Απόψε οι λίγοι πιστοί και μυημένοι στο μεγάλο μυστικό της φυλής μας, συγκεντρωμένοι σημαιοφόροι και τιμητές του άστρου της Βεργίνας, κλίνουν ευλαβικά το γόνυ στον αναβάτη που κοσμεί την άλλοτε συμβασιλεύουσα. Οι ιαχές του πολέμου σχίζουν τον αγέρα της Πέλλης κι οι καλπασμοί λευκών αλόγων προμηνύουν το μεγάλο ξεσηκωμό. Έναν ξεσηκωμό που επιβάλλεται από το ίδιο μας το αίμα, το πάντα ελληνικό στα βάθη των αιώνων. Έλληνες γρηγορείτε και δε θα αργήσει η ώρα που τα λάβαρά μας θα κυματίσουν σε θάλασσες και μέρη ονειρεμένα.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΖΗΤΩ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Μετά τιμής για το Δ.Σ
Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας
Χάμος Αστέριος Τσιλοπάνος Πάρις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου