Άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης αντιμετωπίζει το σπίτι όπου σκοτώθηκε ο πρωτοκαπετάνιος, στο ομώνυμο χωριό της Καστοριάς. Οι επισκευαστικές εργασίες έχουν διακοπεί και μένει εκτεθειμένο στη βαρυχειμωνιά.
Του Κώστα Καντούρη Να σημειωθεί ότι οι εργασίες άρχισαν πριν από ένα εξάμηνο και διακόπηκαν πριν από ένα μήνα। Ο 63χρονος Γιώργος Τσάκαλος είναι θεωρητικά ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, όπου το 1904, στη διάρκεια επίθεσης του τουρκικού στρατού, ο ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα τραυματίστηκε θανάσιμα. Ήταν η γιαγιά του 63χρονου, Χριστίνα Καντζάκη, η οποία φιλοξένησε τον Μελά και αυτή που έκρυψε το άψυχο σώμα του. Η κόρη της και μητέρα του κ. Τσάκαλου δώρισε το 1962 το σπίτι, για να γίνει μουσείο. Σήμερα ο 63χρονος, ο οποίος απασχολείται ως φύλακας του σπιτιού, εισπράττοντας 360 ευρώ(!) το χρόνο από το Σύλλογο Φίλων Παύλου Μελά, αναπολώντας τις μνήμες από τις περιγραφές της γιαγιάς του βουρκώνει, όταν βλέπει το σπίτι που ο ίδιος είχε όνειρο να γίνει μουσείο να καταρρέει, αφού παραδίνεται στο χρόνο. “Έρχονται μαθητές σχολείων σχεδόν σε καθημερινή βάση, αλλά απογοητεύονται από την εικόνα που αντικρίζουν”, τονίζει με λύπη στη “Μ”. Παρότι η πολιτεία φρόντισε να αναδείξει την ύπαρξη του σπιτιού με πινακίδες που καθοδηγούν τον επισκέπτη στο σπίτι-μουσείο, η εικόνα είναι αποκαρδιωτική, ακόμη και αν δείχνει πως γίνονται εργασίες αναστήλωσής του. Τα κεραμίδια έχουν ξηλωθεί για να αντικατασταθούν, αλλά “αν μείνει η σκεπή με πισσόχαρτο, όπως συμβαίνει τον τελευταίο μήνα, το χειμώνα από την κακοκαιρία θα πέσει”, υποστήριξε ο κ. Τσάκαλος. Στο τσαρντάκι έχουν τοποθετηθεί υποστηρικτικοί πάσσαλοι, ωστόσο οι αράχνες δείχνουν πως και αυτές οι εργασίες έχουν σταματήσει εδώ και καιρό. Το μόνο που διαφημίζει το ενδιαφέρον της πολιτείας για την αναστήλωση είναι η πινακίδα για τη χρηματοδότηση από το πρόγραμμα “Θησέας” της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας των “επισκευαστικών εργασιών στον περιβάλλοντα χώρο και στο σπίτι του Παύλου Μελά”, κόστους 132.000 ευρώ. Το σπίτι όπου σκοτώθηκε ο Μελάς βρίσκεται στην κορυφή του ομώνυμου χωριού Παύλος Μελάς του δήμου Κορεστείων Καστοριάς. “Μείναμε εμείς να φυλάμε τον ήρωα, αλλά η πολιτεία μάς έχει εγκαταλείψει”, λέει στη “Μ” ο 28χρονος κτηνοτρόφος Αργύρης Καντζάκης. “Αν συνεχίσουν έτσι, θα πέσει. Τώρα τελευταία είχαν βάλει εργάτες να δουλέψουν, αλλά και αυτοί σταμάτησαν”, συμπληρώνει. Ο Γιώργος Τσάκαλος είναι από τους λίγους που ενδιαφέρονται για την τύχη του σπιτιού. Είναι ενδεικτική η πρόσφατη φωτογραφία των απογόνων μακεδονομάχων που κρατούν στις πλάτες τους τα δοκάρια του σπιτιού-θρύλου. “Μάζεψα και έφερα ξύλα, τα οποία μένουν εκεί, χωρίς να έχουν τοποθετηθεί για τη στήριξή του. Βρήκα κεραμίδια, αλλά τα χρησιμοποίησαν για να κάνουν... τουαλέτα, δούλευε επί δύο μήνες μόνος του ένας αλβανός εργάτης για να την τελειώσει”, λέει. Πιστεύει πως ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Ανδρέας Λεούδης θα ενδιαφερθεί για την ολοκλήρωση των εργασιών πριν αρχίσει η βαρυχειμωνιά. “Μόνον ο Στέλιος Παπαθεμελής, όταν ήταν υπουργός Μακεδονίας-Θράκης, είχε ενδιαφερθεί πολύ. Τότε είχαν γίνει εργασίες, αλλά τοποθέτησαν τόσο βαριά δοκάρια που επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το σπίτι”. ΠΟΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ; Λόγω της ετοιμόρροπης κατάστασης στην οποία βρίσκεται το σπίτι, δεν εκτίθεται κανένα αντικείμενο από τη συλλογή της γιαγιάς του κ. Τσάκαλου. “Τα έχω μαζέψει όλα όσα υπήρχαν, φωτογραφίες, αντικείμενα, αλλά πού να εκτεθούν, αφού είναι ερείπιο”, διερωτάται ο 63χρονος. “Περιμένω κάποτε να ολοκληρωθεί και να τα κρεμάσω, να τα βλέπει ο κόσμος”. Ο φύλακας του σπιτιού σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάτια του, όταν θυμάται τις αφηγήσεις της γιαγιάς του για τις στιγμές της επίθεσης των Τούρκων και το θάνατο του Παύλου Μελά. “Τον σκέπασε η ίδια με άχυρα, για να μη βρουν το σώμα του, μέχρι που το πήραν τα άλλα παλικάρια. Μου έλεγε ποιες ήταν οι τελευταίες κουβέντες του, πόσο όμορφος ήταν, πόσο γενναίος. Αλλά ποτέ δεν φανταζόταν ότι η δωρεά της μάνας μου θα είχε αυτή την κατάληξη”, αναφέρει. Ο ίδιος δηλώνει αποφασισμένος πως, όσο θα ζει, θα κάνει ό,τι μπορεί για να διασωθεί το σπίτι. “Ενδιαφέρεται και ο γιος μου, το δικό μου το καθήκον είναι αυτό”.
Του Κώστα Καντούρη Να σημειωθεί ότι οι εργασίες άρχισαν πριν από ένα εξάμηνο και διακόπηκαν πριν από ένα μήνα। Ο 63χρονος Γιώργος Τσάκαλος είναι θεωρητικά ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, όπου το 1904, στη διάρκεια επίθεσης του τουρκικού στρατού, ο ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα τραυματίστηκε θανάσιμα. Ήταν η γιαγιά του 63χρονου, Χριστίνα Καντζάκη, η οποία φιλοξένησε τον Μελά και αυτή που έκρυψε το άψυχο σώμα του. Η κόρη της και μητέρα του κ. Τσάκαλου δώρισε το 1962 το σπίτι, για να γίνει μουσείο. Σήμερα ο 63χρονος, ο οποίος απασχολείται ως φύλακας του σπιτιού, εισπράττοντας 360 ευρώ(!) το χρόνο από το Σύλλογο Φίλων Παύλου Μελά, αναπολώντας τις μνήμες από τις περιγραφές της γιαγιάς του βουρκώνει, όταν βλέπει το σπίτι που ο ίδιος είχε όνειρο να γίνει μουσείο να καταρρέει, αφού παραδίνεται στο χρόνο. “Έρχονται μαθητές σχολείων σχεδόν σε καθημερινή βάση, αλλά απογοητεύονται από την εικόνα που αντικρίζουν”, τονίζει με λύπη στη “Μ”. Παρότι η πολιτεία φρόντισε να αναδείξει την ύπαρξη του σπιτιού με πινακίδες που καθοδηγούν τον επισκέπτη στο σπίτι-μουσείο, η εικόνα είναι αποκαρδιωτική, ακόμη και αν δείχνει πως γίνονται εργασίες αναστήλωσής του. Τα κεραμίδια έχουν ξηλωθεί για να αντικατασταθούν, αλλά “αν μείνει η σκεπή με πισσόχαρτο, όπως συμβαίνει τον τελευταίο μήνα, το χειμώνα από την κακοκαιρία θα πέσει”, υποστήριξε ο κ. Τσάκαλος. Στο τσαρντάκι έχουν τοποθετηθεί υποστηρικτικοί πάσσαλοι, ωστόσο οι αράχνες δείχνουν πως και αυτές οι εργασίες έχουν σταματήσει εδώ και καιρό. Το μόνο που διαφημίζει το ενδιαφέρον της πολιτείας για την αναστήλωση είναι η πινακίδα για τη χρηματοδότηση από το πρόγραμμα “Θησέας” της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας των “επισκευαστικών εργασιών στον περιβάλλοντα χώρο και στο σπίτι του Παύλου Μελά”, κόστους 132.000 ευρώ. Το σπίτι όπου σκοτώθηκε ο Μελάς βρίσκεται στην κορυφή του ομώνυμου χωριού Παύλος Μελάς του δήμου Κορεστείων Καστοριάς. “Μείναμε εμείς να φυλάμε τον ήρωα, αλλά η πολιτεία μάς έχει εγκαταλείψει”, λέει στη “Μ” ο 28χρονος κτηνοτρόφος Αργύρης Καντζάκης. “Αν συνεχίσουν έτσι, θα πέσει. Τώρα τελευταία είχαν βάλει εργάτες να δουλέψουν, αλλά και αυτοί σταμάτησαν”, συμπληρώνει. Ο Γιώργος Τσάκαλος είναι από τους λίγους που ενδιαφέρονται για την τύχη του σπιτιού. Είναι ενδεικτική η πρόσφατη φωτογραφία των απογόνων μακεδονομάχων που κρατούν στις πλάτες τους τα δοκάρια του σπιτιού-θρύλου. “Μάζεψα και έφερα ξύλα, τα οποία μένουν εκεί, χωρίς να έχουν τοποθετηθεί για τη στήριξή του. Βρήκα κεραμίδια, αλλά τα χρησιμοποίησαν για να κάνουν... τουαλέτα, δούλευε επί δύο μήνες μόνος του ένας αλβανός εργάτης για να την τελειώσει”, λέει. Πιστεύει πως ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Ανδρέας Λεούδης θα ενδιαφερθεί για την ολοκλήρωση των εργασιών πριν αρχίσει η βαρυχειμωνιά. “Μόνον ο Στέλιος Παπαθεμελής, όταν ήταν υπουργός Μακεδονίας-Θράκης, είχε ενδιαφερθεί πολύ. Τότε είχαν γίνει εργασίες, αλλά τοποθέτησαν τόσο βαριά δοκάρια που επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το σπίτι”. ΠΟΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ; Λόγω της ετοιμόρροπης κατάστασης στην οποία βρίσκεται το σπίτι, δεν εκτίθεται κανένα αντικείμενο από τη συλλογή της γιαγιάς του κ. Τσάκαλου. “Τα έχω μαζέψει όλα όσα υπήρχαν, φωτογραφίες, αντικείμενα, αλλά πού να εκτεθούν, αφού είναι ερείπιο”, διερωτάται ο 63χρονος. “Περιμένω κάποτε να ολοκληρωθεί και να τα κρεμάσω, να τα βλέπει ο κόσμος”. Ο φύλακας του σπιτιού σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάτια του, όταν θυμάται τις αφηγήσεις της γιαγιάς του για τις στιγμές της επίθεσης των Τούρκων και το θάνατο του Παύλου Μελά. “Τον σκέπασε η ίδια με άχυρα, για να μη βρουν το σώμα του, μέχρι που το πήραν τα άλλα παλικάρια. Μου έλεγε ποιες ήταν οι τελευταίες κουβέντες του, πόσο όμορφος ήταν, πόσο γενναίος. Αλλά ποτέ δεν φανταζόταν ότι η δωρεά της μάνας μου θα είχε αυτή την κατάληξη”, αναφέρει. Ο ίδιος δηλώνει αποφασισμένος πως, όσο θα ζει, θα κάνει ό,τι μπορεί για να διασωθεί το σπίτι. “Ενδιαφέρεται και ο γιος μου, το δικό μου το καθήκον είναι αυτό”.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ << ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ >>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου