Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Του Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου

Θα ήθελα αρχικά να διευκρινίσω σχετικά με το πυκνό και δυσκολονόητο χαρακτήρα του κειμένου. Η πολιτική θεωρία απαιτεί προπαίδεια και γνώση της πολιτικής ορολογίας και σημειολογίας, ως εκ τούτου είναι προτιμότερο ένα κείμενο αντί ενός ογκώδους κεφαλαίου; Είναι δύσκολο και κουραστικό, μα τι να κάνουμε; η θα εμβαθύνουμε η θα μιλάμε αόριστα. Οι αριθμητικά ολιγάριθμοι Έλληνες προοδευτικοί διανοητές, μετά πολλών κόπων, παράγουν αυτόχθονες θεωρίες κοσμοαντίληψης και ερμηνεύουν κατά κύριο λόγο το σύγχρονο γίγνεσθαι με εθνικό και αντί-κεφαλαιοκρατικό( ληστρική εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης) προσανατολισμό.
Να λάβουμε λοιπόν υπ όψιν μας ότι οι Έλληνες διανοητές έχουν απέναντι τους πολυάριθμους μεταφραστές διανοούμενους που παπαγαλίζουν αλλότριες παρωχημένες απόψεις. Αυτοί οι «τύποι» είναι δύο κατηγοριών: α) οι απολογητές της εξάρτησης που ωραιοποιούν τα κακώς κείμενα, άτομα που θεωρούν ότι έχει γίνει μέχρι τώρα είναι τελειωτικό και αποτελεί την απαρχή των πάντων που θα ακολουθήσουν και β) οι αρνητές του καπιταλισμού. Να δούμε τώρα την πολιτική ανθρωπογεωγραφία αυτού του φαινομένου.
Σε αυτούς υπάγονται και οι δογματικοί προπαγανδιστές των εισαγόμενων τσιτάτων (στερεότυπων κειμένων με μορφή συνταγής), που ανήκουν στις εξής σέχτες (εγωκεντρικές αρχηγικές ομάδες επιβολής της γραμμής τους): τους θηριώδεις ναζιστές της γερμανικής σχολής, τους ομογάλακτους φασίστες της ιταλικής και της ισπανικής διαδρομής, τους σταλινικούς καρατομιστές της παλαιοκομμουνιστικής συνομωσίας (ίντριγκας) και δικτατορίας του κόμματος υπέρ του προλεταριάτου(εξαθλιωμένων εργατών δίχως ατομική ιδιοκτησία). Μικρότερες ομάδες επιβολής της άποψής τους είναι οι τροτσκιστές της διαρκούς παγκόσμιας επανάστασης και οι αναρχικοί της πλανητικής αταξίας. Ακόμη υπάρχουν οι εκσυγχρονιστές ως προς το υποτιθέμενο ανώτερο δυτικό πρότυπο αμερικανικής η ευρωπαϊκής εκδοχής. Εκτός των εκσυγχρονιστών που είναι καπιταλιστικοί αναπροσαρμοστές, όλοι οι άλλοι δηλώνουν σε κάποιο βαθμό αντικαπιταλιστές!! Οι πρώτοι (ναζιστές-φασίστες) είναι πλέον ιδεολογικά ποινικοποιημένοι και ισχνής επιρροής. Οι σταλινικοί κομμουνιστές (μεταλλαγμένοι σε κομματικούς υπαλλήλους-γραφειοκράτες) είναι εξίσου σε πτωτική πορεία λόγω της κατάρρευσης του μύθου του ανατολικού μεσσιανισμού. Οι τροτσκιστές μετρώνται στα δάκτυλα και οι αναρχικοί ιδεολόγοι είναι καπελωμένοι από αντιεξουσιαστές προβοκάτορες (βαλτούς από το κατεστημένο). Εκτός από αυτούς υπάρχουν οι σοσιαλδημοκράτες, που δεν αμφισβητούν ούτε καν στο παραμικρό, την ακρονεοφιλελεύθερη (ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου) εκδοχή του καπιταλιστικού συστήματος. Όλοι ξέρουν καλά ότι ο καπιταλισμός δεν ανατρέπεται(αντίθετα μεταμορφώνεται σε νέο εκμεταλλευτικό σύστημα) με κομματικά πραξικοπήματα και δεν «ιδρώνει» από φραστικές καταγγελίες, ότι υπάρχει έλλειμμα σύγχρονης και αποτελεσματικής θεωρίας για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Η δε επιθυμία για αλλαγή της μορφής ιδιοκτησίας και των παραγωγικών σχέσεων (όραμα κάθε ιδεολόγου επαναστάτη) δεν δικαιώνει τα ξεπερασμένα κακέκτυπα της υπαγωγής σε αλλότρια πρότυπα του 18 ου αιώνα. Η ταξική πάλη είναι μεν κινητήρας για τις ιστορικές εξελίξεις, αν όμως εγκαταλειφτεί η εθνική αντίσταση στα γεωπολιτικά σχέδια του καπιταλισμού, θα ηττηθεί και αυτή όντας πολυδιασπασμένη στα πλαίσια των γκέτο(απρόσιτες σε αλλοφύλους συνοικίες μεταναστών). Τα υπολείμματα της αριστεράς που αποκαλούν, κατ ευφημισμό, τον κεφαλαιοκρατικό επεκτατισμό αντί για ιμπεριαλισμό, «παγκοσμιοποίηση» του δίνουν με αυτό τον τεχνητό και εύηχο ευφημισμό άλλοθι νομιμοποίησης των σχεδίων του. Δυστυχώς, όμως το πράττουν συνειδητά λόγω της αστικής τους απορρόφησης και της θεωρητικής τους ανεπάρκειας. Από την άλλη πλευρά η αφελής παραδοσιακή δεξιά μιλάει ακόμη, την εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού και των πολυεθνικών, για ελεύθερο ανταγωνισμό! Εδώ γελάνε τα καρτέλ (κρυφά συνεννοημένοι ανταγωνιστές στο ορισμό των τιμών αγοράς και πώλησης των προϊόντων) και περιγελάνε τα τράστ (κοινοπραξίες μονοπωλιακών συμφερόντων). Πέρα του γεγονότος ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι η με κάθε τρόπο κρατική προστασία του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να καταπιεί τους μικρούς κεφαλαιοκράτες. Ο επαναστατικός ρομαντισμός (νοσταλγία των ηρώων) αφομοιώνεται πλέον από τον καταναλωτισμό και την γοητεία του συρμού (μόδας). Τα κοινωνικά κινήματα είναι τώρα καπελωμένα από νεοκαπιταλιστές (αναθεωρητές υπέρ της νέας τάξης πραγμάτων), οι λεγόμενοι «κουκου-λελέδες» της ανανεωτικής αριστεράς αναγορεύθηκαν σε κουκουλοφόρους εθνομηδενιστές και πολιτισμικούς γενοκτόνους του λαού. Ο τόπος βρίθει από τον ανθελληνικό ρατσισμό της νέας τάξης πραγμάτων. Η ρητορεία λοιπόν, δεν αρκεί για να ανατραπεί ο καπιταλισμός γι αυτό, ενώ κάποιοι βαυκαλίζονται ότι βγάζουν προκλητικά την γλώσσα τους στο σύστημα, αυτό τους βγάζει χασκογελώντας ικανοποιημένο το καπέλο!!
Για τους μηχανιστικούς οικονομιστές θάθελα να επισημάνω ότι το εποικοδόμημα (ιδεολογίες, εργατική δύναμη, θεσμοί, κινήματα ) δεν είναι απλή αντανάκλαση της υλικής βάσης (παραγωγικές δομές), ούτε τροχοδρομείται με χρονικούς αυτοματισμούς, αλλά επαναδρά και ανατρέπει τις δομές του συστήματος.
Η κυρίαρχη αντίθεση της κεφαλαιοκρατίας με τα αντιστεκόμενα έθνη και τους λαούς ορίζει τον χαρακτήρα του νέου διεθνισμού. Να σημειώσουμε ότι κάθε αλληλέγγυα σχέση μεταξύ των αμυνόμενων λαών καταγγέλλεται και συκοφαντείται ως εθνικισμός από τους αδικοπραγούντες επιτιθέμενους καπιταλιστές!! Η απάντηση στην ισοπεδωτική επέλαση του κεφαλαίου από τους λαούς της καπιταλιστικής περιφέρειας και την Ελλάδα είναι η κοινωνική και πολιτική συμμαχία της Εθνικής Λαϊκής Ενότητας. Αυτή την συμμαχία προώθησε αρχικά ο Ανδρέας Παπανδρέου, εξαιτίας της κυβέρνησε και με την εγκατάλειψη της κατέρρευσε το ΠΑΣΟΚ. Επειδή ως γνωστό η χώρα μας δεν έχει εθνική αστική τάξη, αλλά μεταπρατική και εθνοπροδοτική, το ζήτημα της ηγεμονίας, για το οποίο όλοι θα ήθελαν να έχουν για τον εαυτό τους δεν τίθεται έξω από τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα. Έτσι ερμηνεύεται και το γεγονός ότι η μεταπρατική, αεριτζίδικη αστική τάξη της χώρας είναι κοσμοπολίτικη και αντεθνική. Έτσι εξηγείται επίσης ο μειοδοτικός- ενδοτικός χαρακτήρας του κράτους που ευθύνεται για την συρρίκνωση του Ελληνισμού. Στην Ελλάδα οι έννοιες λαός και έθνος ταυτίζονται και είναι αδιάσπαστες και αλληλένδετες. Ο συρφετός του νεοελληνικού ραγιαδισμού είναι καθαρά εμπορομεσιτικός και παρασιτικός σε όλα τα επίπεδα και κυρίως σε ότι αφορά στους οικονομικούς και ιδίως στους πολιτικούς μεσάζοντες . Η προδοσία των διανοουμένων τους μετατρέπει σε θρασύτατους αρριβίστες(θεσιθήρες). Εκείνο που πάντως δεν θα ιδούν ποτέ οι ψευτοδιανοούμενοι, είναι τον εαυτό τους πρωτοπόρο στους κοινωνικούς αγώνες. Η πρωτοπορία που τους ανήκει είναι να προσκυνούν τον νεοκαραμανλικό αφελληνισμό, που σε αγαστή συνεργασία με τον πολυπολιτισμικό διαμελισμό του μεταλλαγμένου γιωργοπαπανδρεϊσμού, οδηγούν την Ελλάδα στην παρακμή. Και βέβαια η λύση δεν θα έλθει από την όποια παράδοση στα χέρια των πολιτικών υπηρετών αμερικανικής η φραγκολεβαντίνικης (ευρωπαϊκής) κατεύθυνσης. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο δεν χωρίζεται πλέον ανάμεσα σε καταβολές δεξιάς η αριστεράς απόχρωσης, αλλά σε αυτούς που είναι σύμμαχοι στο Εθνικό και Λαϊκό Κίνημα του Ελληνισμού και στους αντεθνικούς-αντιλαϊκούς μειοδότες. Όσον αφορά την φιλολογία μιας υποτιθέμενης εσωτερικής ταξικής σύγκρουσης μεταξύ των συμμαχικών εθνολαϊκών τάξεων, όσοι την καλλιεργούν μόνο προδότες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν!! Είναι μάλιστα τόσοι λίγοι οι Έλληνες κεφαλαιοκράτες που νοιάζονται για την Ελλάδα και τον λαό της, που θα μπορούσαμε να τους μετρήσουμε έναν-έναν σε αντίθεση με την στρατιά των ξεπουλημένων μεταπρατών αστών!! Ο ιδεολογικός, οικονομικός και πολιτικός μεταπρατισμός είναι το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Η απάντηση είναι σαφής, ενότητα για την εδαφική ακεραιότητας της πατρίδας, τον πολιτισμό, την ιστορική αλήθεια, το φυσικό περιβάλλον, την λαϊκή κυριαρχία και την δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, την αλληλεγγύη στους λαούς και τα έθνη που αντιστέκονται στα πλανητικά σχέδια της παγκόσμιας οικονομικής, πολιτισμικής και πολιτικής δικτατορίας. Μερικοί αφελείς αριστεριστές που νομίζουν ότι όλα γίνονται με το «έτσι θέλω» και ανά πάσα στιγμή, οξύνουν τις δευτερεύουσες αντιθέσεις μεταξύ των λαϊκών τάξεων και αναπαύονται στον ναρκισσισμό (αυταρέσκεια) τους. Το χειρότερο διασπούν την εθνική- λαϊκή ενότητα στο όνομα της ταξικής καθαρότητας που οι ίδιοι δήθεν εκπροσωπούν!! Δίπλα τους ξεπουλημένοι διανοούμενοι ευκαιριοθήρες καρτερούν μερίδια από την λεηλασία του εθνικού πλούτου και ξεπουλάνε τα πάντα στο όνομα της προσωπικής τους απολαβής. Πέρα από την κοινοβουλευτικά κατεστημένη παραδοσιακή δεξιά και αριστερά, υπάρχουν η αδέσμευτη πατριωτική αριστερά και η ελεύθερη πατριωτική λαϊκή δεξιά που ενώνονται με κοινό παρονομαστή την εθνική επιβίωση. Με την υπέρβαση των αγκυλώσεων τους συγκροτείται το σύγχρονο Εθνολαϊκό Κίνημα. Μόνο αυτό εγγυάται την θωράκιση της Δημοκρατίας την κατάκτηση της Λαϊκής Κυριαρχίας και την προάσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Η αναμέτρηση με το διεθνές κατεστημένο είναι δύσκολη και αμφίρροπη, όλα κρίνονται από την συνοχή και την συγκρότηση της νέας εθνικής στρατηγικής. Η εκπόνηση του νέου Εθνικού Σχεδίου για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό είναι υπόθεση όλων όσων συμμετέχουν στα πλαίσια της Εθνικής λαϊκής Ενότητας. Η πρόταση αυτή απαιτεί την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και την επανελληνοποίηση του, γεγονός που προκύπτει και επιταχύνεται από τα φαινόμενα διαχειριστικής σήψης από τα μεταλλαγμένα και διεφθαρμένα κόμματα του σημερινού τυφλού, ξενόδουλου, αντιλαϊκού και ενδοτικού κυβερνητισμού. Η ημερήσια διάταξη αλλάζει και τα θέματα που οφείλουν να απαντηθούν είναι πολλά και σύγχρονα, καθήκον μας να απαντήσουμε συλλογικά. Σαυτόν τον αγώνα το προσκλητήριο είναι σαφές ανοικτό σε όσους το κατανοούν και οι ευθύνες εντελώς προσωπικές!!
Η κυρίαρχη αντίθεση είναι πλέον ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους αρνητές της Νέας Τάξης Πραγμάτων, όσοι αποκρύπτουν αυτή την σύγκρουση υπηρετούν συνειδητά τον πλανητικό καπιταλισμό και τις επιλογές του.