«Ο ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΖΩΟΓΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑΣ ΚΙ ΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗΣ, ΒΙΟΘΕΩΡΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ, ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΜΑΣ».
Ο Εθνικισμός μας είναι βουλητική μετουσίωση της Ιστορίας, συνάθροιση παρελθόντος και μέλλοντος σε χρόνο ενεστώτα, έργο Πίστης κι Οργής. Μάχεται γιά να υπάρχει, επιδιώκει να ρυθμιστεί στον ανώτατο εφικτό ρυθμό, αγωνίζεται γιά να διαδραματισθεί. Αντανακλά την συμπυκνωμένη ουσία της Λαϊκής Κοινότητας. Κι’ εμείς καλούμαστε να μεταγγίσουμε αυτήν την λαμπερή ουσία στον λόγο, δίχως διασπάθιση, ανάμεσα σε γραμμές και ήχους, εκφρασμένη σε φθόγγους και γράμματα. Να την αποδώσουμε ολοσχερή, έγκαιρη και κραταιά. Οι φράσεις κι’ οι λέξεις συσσωρεύουν σημασίες και υπαρξιακές διαστάσεις που σφυρηλατήθηκαν επί αιώνες.
Αντίθετα η καταγραφή, η εκφορά κι η απόδοσή τους, μπορούν μέσα σ’ ελάχιστο χρόνο να εκτονώσουν σε μια φθηνή και θνησιγενή ματαιότητα αυτήν την χρονοβόρα κι΄ επίμοχθη διαδικασία της εννοιογένεσης. Έτσι υφίσταται ο τρομερός ιστορικός και πνευματικός κίνδυνος να μην αποκαλυφθούν ποτέ τα ιλιγγιώδη μεγέθη των ιδεών και το τεράστιο βάθος των νοημάτων.
Με σκοπό την νικηφόρα δράση, όπως πριν την σύγκρουση σώμα με σώμα, η σιωπή φαίνεται πως αποτελεί ένα διαρκές, στοχαστικό και διεισδυτικό βάθος, ενώ ο λόγος μοιάζει μια φευγαλέα, επιπόλαιη κι’ επικίνδυνη ανάγκη. Ιδού λοιπόν ένα πύρινο κι’ επώδυνο διαρκές δίλημμα : Στην κοπιαστική πορεία του Αγώνα μας, αναζητάμε δραματικά και ταυτόχρονα με την δράση, αφενός την σιωπή, αφετέρου τον λόγο. Τη μεν σιωπή ως δραστική περισυλλογή και διάσωση της ουσίας μας, τον δε λόγο ως δραστική επέκταση και διάδοση της ιδέας μας.
Ο πληρέστερος λόγος είναι η θυμωμένη κραυγή ενός λύκου, η σαφέστερη γραφή είναι το αιμάτινο χάραγμα της λεπίδας, ο ακριβέστερος λόγος είναι η σιωπή. Όμως εύκολα η επιτηδευμένη εγωπαθής σιωπή μπορεί να ξεπέσει τελικά σε πνευματική χειμέρια νάρκη και το πνεύμα ναρκωμένο από την αυτοτελή του αταραξία να χάσει την επερχόμενη «Κοσμική Άνοιξη». Αυτή είναι η καθημερινή εμπειρία της παρακμιακής σύγχρονης εποχής μας. Γιά τούτο κι εμείς, ως γνήσιοι εξάγγελοι των εσχάτων καιρών, συχνά στέκουμε συνειδητά άναρθροι κι’ ανέκφραστοι, αλλά συνάμα εναργείς εργάτες της ενεργού λογικής.
Είναι πανεύκολο η σιωπή να καταστεί μεθοδευμένη οκνηρή απόδραση από την μάχη των ιδεών ή να κριθεί επιπόλαια ως ανυπαρξία διανοήματος. Άλλο τόσο εύκολο είναι να μεταπέσει ο λόγος σε κούφια αντήχηση, σε φτηνό επένδυμα ενός κενού, σε ανιαρή παλινωδία προσωπικών και περιβαλλοντικών αδιεξόδων. Ιδιαίτερα στις μέρες μας η ασταμάτητη φλυαρία του πολύχρωμου εσμού των ξενόδουλων κι αρνησιπάτριδων υποταγμένων, είναι ένα αηδές κι’ ευτελισμένο εφεύρημα που διαβρώνει και ισοπεδώνει την νοητική φυσιογνωμία του Έθνους, για νά διευκολύνει την δόλια ύβρι των εξουσιαστών και την χυδαία επέλαση των οργάνων τους.
Για μας τους «καταραμένους Χρυσαυγίτες», ολόκληρο αυτό το τραγικό δρώμενο συγκλίνει μέσα στην ψυχή μας, ζυμώνεται μέσα στον πυρήνα του είναι μας και τείνει να μετουσιωθεί από παθιασμένη άγρια ενόρμηση και θολό αλλά ισχυρό βίωμα, σε διαυγές και ορθοτόμο θεώρημα προσανατολισμού.
Μοναδική λοιπόν σκοπιμότητα του κειμένου αυτού είναι ν’ αποτελέσει ένα εύστοχο τροχιοδεικτικό μάχης, μιά κλήση πολεμικής συνέγερσης των Συναγωνιστών μας, ένα ακόμη βέλος γιά την φαρέτρα του «ερπετοκτόνου» απολλώνειου τόξου της Εθνικιστικής σκέψης.
Όπως κάθε συμπαγής, ακλόνητη, συνεκτική, ακριβής και συνετή πολιτική ιδέα, ο Λαϊκός Εθνικισμός είναι μια ενότητα δράσης και σκέψης. Δράσης στην οποία ενυπάρχει το έμφυτο και συμφυές Δόγμα της, που γενιέται μέσ’ από ένα συγκεκριμένο σύστημα ιστορικών δυνάμεων. Σ΄αυτό το σύστημα ιστορικών δυνάμεων εισάγεται το Δόγμα μας κι’ επενεργεί δραστικά στο εσωτερικό του συστήματος, μορφοποιώντας την εξελισσόμενη Ιστορία.
Έχουμε ήδη τονίσει πως το κυρίαρχο ζήτημα το οποίο καθορίζει ξεκάθαρα το επαναστατικό περιεχόμενο και την δραστική μορφή του πολιτικού Δόγματος του Λαϊκού Συνδέσμου είναι ο Προσδιορισμός του Χαρακτήρα της Εθνικής Επανάστασης, δηλαδή η απάντηση στο ερώτημα «ποιά εθνικά και κοινωνικά ζητήματα θα λύσει η επερχόμενη Λαϊκή – Εθνικιστική επανάσταση που επαγγελόμαστε, ποιος φορέας θα καταλάβει την εξουσία».
Με βάση αυτήν την κομβική εκτίμηση ο Λαϊκός Σύνδεσμος αποσκοπεί με την πολιτική δράση του να συνεγείρει, να συγκεντρώσει και να κατευθύνει τις κοινωνικές δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης, που είναι συνάμα κινητήριες δυνάμεις του πολιτικού μας αγώνα γιά την Εθνική Αναγέννηση και την Κοινωνική Ανασυγκρότηση του Λαού.
Με υποβαθρο την εθνικιστική κοσμοθεωρία και βιοθεωρία και με μεθοδικό γνώμονα την επιστημονική ανάλυση και τοποθέτηση του συνολικού πολιτικού ζητήματος, ο Λαϊκός Σύνδεσμος εκδηλώνει και εφαρμόζει αδιάκοπα μιάν ασυμβίβαστη, γνήσια κι ολοκληρωμένη επαναστατική πολιτική, αλλά επίσης αποκρίνεται σωστά στα εκάστοτε αναφυόμενα ζητήματα της πολιτικής πάλης.
Στο σημείο αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί απ’ την αρχή : Πρώτα απ’ όλα ο Λαϊκός Εθνικισμός στην πολιτική εφαρμογή του αρνείται ξεκάθαρα κι’ απόλυτα την κυριαρχία μιας τάξης πάνω στην άλλη, δεν επιδιώκει την «πάλη των τάξεων», αλλά την αρμονική συνεργασία των τάξεων για το καλό του Έθνους και του Λαού. Στην αξιοκρατική κοινωνία του Λαϊκού Εθνικού Κράτους δεν χωράει και δεν μπορεί να υπάρχει εκμεταλλεύτρια και εκμεταλλευόμενη τάξη, αλλά όλες οι κοινωνικές ομάδες οφείλουν να συνεργάζονται αρμονικά για το καλό ολόκληρης της Λαϊκής Κοινότητας, συντονισμένες από την Πολιτεία του Εθνικού-Λαϊκού Κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου