Πολλαπλές συμμαχίες έχουν αρχίσει ήδη να παίρνουν σάρκα και οστά από το Αιγαίο μέχρι και τις ακτές του Ινδικού ωκεανού.
Όλοι οι μετέχοντες κάτι έχουν να πάρουν και κάτι να δώσουν, όπως σε όλες τις διπλωματικές σχέσεις διαχρονικά.
Ο χρόνος που έχει περάσει, δείχνει ότι δεν είναι πρόσκαιρες καλές σχέσεις αλλά βασίζονται σε πιο γερά θεμέλια και παράγουν αποτελέσματα και πολιτική.
Οι σχέσεις αυτές βασίζονται είτε σε καθαρά στρατιωτικό υπόβαθρο, είτε οικονομικό, είτε είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων.
Επίσης, στους δύο αυτούς σχηματισμούς που έχουν de facto διαμορφωθεί μπορεί κάποιος να εντάξει και άλλους πιο μικρούς παίχτες, αλλά εμείς θα αναφερθούμε στους πλέον βασικούς συντελεστές.
Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στο ένα από τα δύο μπλοκ που έχουν σχηματιστεί και θα ακολουθήσει ένα ακόμα που θα αφορά το «αντίπαλο δέος».
Φυσικά και δεν δηλώνει κανείς και πουθενά ότι βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης.
Πως θα μπορούσε να ειπωθεί κάτι τέτοιο, αλλά γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα.
Για να μην μακρηγορούμε, έχουμε και λέμε:
- Τουρκία – Κατάρ – Αζερμπαϊτζάν – Πακιστάν
Κοινός κρίκος σε αυτό το κουαρτέτο αναμφίβολα είναι το θρησκευτικό στοιχείο.
Βαθιά μουσουλμανικές χώρες και οι τέσσερις. Ποιος τους έφερε όλους κοντά? Μα φυσικά η Τουρκία και μάλιστα πολύ πριν ο Ταγίπ Ερντογάν αναρριχηθεί στην εξουσία.
Αν κάτι κάνει καλά η Τουρκία, και θα πρέπει να μας προβληματίζει, είναι ακριβώς αυτό. Μακροχρόνιοι διπλωματικοί σχεδιασμοί και χειρισμοί που πάντα αποσκοπούν σε ένα πιο μεγαλόπνοο στόχο, που ποτέ δεν ανακόπτεται ανεξαρτήτως του ποιος και για πόσο είναι στην εξουσία!
Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν να μοιράζονται ακόμα και δεσμούς αίματος, όπως και οι δυο πλευρές ισχυρίζονται.
Δεν είναι λίγες οι δηλώσεις συμπαράστασης της μιας κυβέρνησης προς την άλλη και σίγουρα δεν περιορίζονται μόνο στα λόγια. Η συνδρομή των Τούρκων στην περσινή σύρραξη μεταξύ Αζέρων και Αρμενίων δεν ήταν κάτι το κρυφό.
Η δε παρουσία του Ταγίπ Ερντογάν στο Μπακού, στην πανηγυρική παρέλαση για την νικηφόρα έκβαση δείχνει ότι οι Τούρκοι όχι απλά διάλεξαν πλευρά, όχι απλά την υποστήριξαν αλλά ότι μοιράστηκαν και την χαρά με του αδερφούς τους στις ακτές της Κασπίας θάλασσας.
Τουρκία και Κατάρ έχουν αναπτύξει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση. Κοινός παρονομαστής, εδώ είναι η Μουσουλμανική αδελφότητα που την έχουν περιβάλει με θαλπωρή τόσο η Άγκυρα όσο και η Ντόχα.
Τον Ιούνιο του 2017, το αντίπαλο γκρουπ εντός του μουσουλμανικού κόσμου, ήτοι Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα…διέκοψαν διπλωματικές σχέσεις με το Κατάρ και κατόπιν εφαρμόζοντας αποκλεισμό από θάλασσα, γη και αέρα, έδειχναν να ήταν έτοιμοι για όλα.
Η σωτηρία ήρθε από την Άγκυρα με δεκάδες αερομεταφορές με τρόφιμα και οτιδήποτε άλλο χρειάστηκε η Ντόχα.
- Να μην ξεχνάμε ότι η δημιουργία βάσης στο Κατάρ από τους Τούρκους, αυτό ακριβώς είχε σαν κεντρικό νόημα. Να λειτουργήσει αποτρεπτικά στις όποιες άλλες σκέψεις του προαναφερθέντος γκρουπ.
- Σε αντάλλαγμα το Κατάρ ήταν εκεί και ακόμα είναι…χρηματοδότης και υποστηρικτής της Τουρκικής λίρας τώρα που αυτή υποφέρει. Πολλά Καταριανά πακέτα δισεκατομμυρίων δολαρίων τόνωσαν την τουρκική οικονομία όταν πραγματικά το είχε ανάγκη.
Σχεδόν αντίστοιχη των σχέσεων Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν, έχει εξελιχθεί και το δίδυμο Τουρκία-Πακιστάν.
Δηλώσεις του τύπου: «Το Πακιστάν και η Τουρκία είναι δυο χώρες, ένα έθνος» από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας του Πακιστάν, Μουχαιντ Ανουραν θυμίζουν απίστευτα αυτές του Υπουργού αμύνης της Τουρκίας , Χουλουσι Ακαρ, προς τον Αζέρο αναπληρωτή υπουργό άμυνας ότι: «Πιστεύουμε με όλη μας την καρδιά, ότι είμαστε ένα έθνος, σε δυο κράτη.» .
Σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την Άγκυρα, το Ισλαμαμπάντ στάθηκε δίπλα της, δημόσια και μη. Από την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ, παίρνοντας ξεκάθαρη στάση υπερ της Τουρκίας μέχρι την de facto αναγνώριση της κατεχομένης Κύπρου ως ανεξάρτητο κράτος.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Μόνο οι διεθνείς πιέσεις και τα πιθανά αντίποινα, είναι αυτά που έχουν κρατήσει Αζερμπαϊτζάν και Πακιστάν από την αναγνώριση των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου, ως ανεξάρτητο κράτος.
Εκείνο που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι η συνεργασία των δυο χωρών στον τομέα της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων.
Το Πακιστάν διαθέτει περί τις 160 πυρηνικές κεφαλές και δεν έχει υπογράψει την συμφωνία για την μη εξάπλωση των πυρηνικών όπλων. Η Τουρκία διαθέτει και τους αντιδραστήρες, και το κοίτασμα ουρανίου που απαιτούνται, όχι όμως την τεχνογνωσία του Πακιστάν.
Είναι πολύ πιθανόν ακόμα και τώρα που μιλάμε οι δυο χώρες να έχουν ξεκινήσει ήδη κάποιο σχετικό πρόγραμμα.
- Και ανάμεσα σε όλα αυτά, υπάρχει ακόμα μια παράμετρος των Τουρκο-Πακιστανικών σχέσεων που αγγίζει κυριολεκτικά και την Ελλάδα.
- Πολλές πηγές, ακόμα και από το Ισραήλ αναφέρουν, ότι η Τουρκική Πολεμική αεροπορία είναι πάρα πολύ πιθανόν να χρησιμοποιεί Πακιστανούς πιλότους.
Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 στην Τουρκία, και τις εκκαθαρίσεις που ακολούθησαν εντός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, πάρα πολλοί πιλότοι της Αεροπορίας της γείτονος αποστρατεύτηκαν ή ακόμα και φυλακίστηκαν. Αυτό έγινε σε τέτοιο βαθμό που πολλά από τα F-16 της ΤΗK (Türk Hava Kuvvetleri), μείναν χωρίς επαρκή επάνδρωση. Η λύση κατέφθασε από το Ισλαμαμπάντ…λένε οι γνωρίζοντες πράγματα και καταστάσεις.
Άρα είναι πάρα πολύ πιθανό οι Έλληνες πιλότοι, να αντιμετωπίζουν καθημερινά πάνω από το Αιγαίο, αναχαιτίζοντας τις όποιες παραβάσεις και παραβιάσεις του Ελληνικού FIR, Πακιστανούς πιλότους με Τουρκικά φτερά.
Αν αυτό δεν είναι συμμαχία, ανάμεσα σε Άγκυρα και Ισλαμαμπάντ, τότε τι είναι;
Σε άρθρο που θα ακολουθήσει θα αναφερθούμε στο συμμαχικό μπλοκ που έχει σχηματιστεί μεταξύ Ελλάδος-Ισραήλ-Αιγύπτου-Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων-Σαουδικής Αραβίας και πολύ προσφάτως δείχνει να εντάσσεται με γοργά βήματα μια πυρηνική δύναμη, η Ινδία!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου