Στις μέρες μας στην πρωτεύουσα της Κύπρου διαδραματίζονται σκηνές απείρου κάλλους . Πακιστανοί και τουρκοκύπριοι , σουνίτες και σιίτες λύνουν κάθε βράδυ τις θρησκευτικές και φυλετικές διαφορές τους με σπαθιά , λοστούς και μαχαίρια έξω από το τέμενος Ομεριέ .
Οι Έλληνες κάτοικοι της ήδη βεβαρυμένης από λαθρομετανάστες περιοχής ,βιώνουν καθημερινά τον απόλυτο τρόμο και απαιτούν από το κράτος του Χριστόφια την άμεση απέλαση των τριτοκοσμικών .
Η δήμαρχος της Λευκωσίας κ. Μαύρου ( ΑΚΕΛ ) σε συνέντευξη τύπου χαρακτήρισε δίκαιες τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Οι Λευκωσιάτες την ψήφισαν με την ελπίδα να ζήσουν μια πιο ανθρώπινη ζωή σε μια πόλη που είναι ακόμα διχοτομημένη . Με λύπη τους βλέπουν πως ο εχθρός είναι πλέον εντός των τειχών.
Ο πολυπολιτισμός έφερε για άλλη μια φορά την βία και τον φόβο. Ποιά ανοχή στην διαφορετικότητα μπορούν να επιδείξουν οι ταλαίπωροι κάτοικοι της πρωτεύουσας όταν οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες δεν μπορούν να ανεχτούν ο ένας τον άλλον ;
Επίκαιρο όσο ποτέ είναι το τραγούδι της Σουηδέζας Εθνικίστριας με τίτλο << Ωδή προς έναν λαό που πεθαίνει >> .
Είναι ένα τραγούδι διαμαρτυρία για την συνεχιζόμενη ροή και εγκατάσταση εκατομμυρίων τριτοκοσμικών στην Ευρώπη . Αν υπολογίσουμε και το σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα τότε καταλαβαίνουμε ποιό θα είναι το μέλλον των λαών της γηραιάς ηπείρου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου