ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Ε.ΛΑ.Μ.

Μνημόσυνο Νικολάου Σαμψών

Το Eθνικιστικό Kίνημα ,τίμησε και φέτος την Μνήμη του ηρωικού Νικόλαου Σαμψών.
Αντιπροσωπεία του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου έδωσε το παρόν της στο Κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης της Λευκωσίας , οπου αναπαύεται το σώμα του "Άτρωτου".


Φυσικά απο τον Ιερό Χώρο τελέσεως του μνημοσύνου δεν μπορούσαν να λείψουν και οι γνωστοί δημαγωγοί του Εθνικού Φρονήματος των Ελλήνων Κυπρίων, οι πολιτικάντηδες που εδώ και χρόνια ακολουθούν τέτοιου είδους εξευτελιστικές τακτικές.


Η προκλητικότητα αυτών ξεκίνησε κατα την είσοδο τους στην Εκκλησία, όπου δεν καταδέκτηκαν να παρακολουθήσουν την λειτουργεία με τον υπόλοιπο κόσμο, παρά μόνο στα έδρανα των κληρικών, ενώ στην συνέχεια ακολούθησαν τα γνωστά μεγάλα λόγια και οι επικοινωνιακού τύπου "πατριωτικές ομιλίες" , απο τους ίδιους ανθρώπους που υπηρετούν συνειδητά την Διζωνική Διοικοινοτική Ομοσπονδία.

Φέτος (όπως και στα προηγούμενα μνημόσυνα), οι γραβατωμένοι έμποροι ιδεών είχαν απέναντι τους τα μέλη του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου, σε πλήρη ευταξία και με την δέουσα σοβαρότητα που επιβάλλουν τέτοιου είδους γεγονότα.

Τέλος, αίσθηση προκάλεσε η αποδοχή του κόσμου προς τη νεολαία του Ε.ΛΑ.Μ , το Κίνημα που χωρίς εκατομμυριούχους, διασυνδέσεις και μεγαλοδικηγόρους, αλλά ανθρώπους με Ιδέες, έχει καταστήσει δυνατό να επαναφέρει τους Νέους ανθρώπους στους Εθνικούς Αγώνες αποδεικνύοντας περίτρανα πως ο καιρός της απεξάρτησης των Εθνικά σκεπτόμενων ανθρώπων από το προδοτικό πολιτικό κατεστημένο έφτασε!

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΝΙΚΟΛΑΕ ΣΑΜΨΩΝ




9 Μαΐου 1945: Εμείς δεν έχουμε να γιορτάσουμε τίποτε ...

Ομιλία έγινε στα γραφεία του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.), την Πέμπτη 6 Μαϊου, στην Λευκωσία, με Θέμα: "9 Μαΐου 1945: Εμείς δεν έχουμε να γιορτάσουμε τίποτε ...". Πιο κάτω ακολουθεί μέρος από την ομιλία που έγινε στα γραφεία του κινήματος μας.
9 Μαΐου 1945. Οι κόκκινες ορδές του Στάλιν από τα ανατολικά και οι Δυτικοί Σύμμαχοι από τα δυτικά κατέκλυζαν την Γερμανία σβήνοντας τους εναπομείναντες θύλακες αντίστασης, των τελευταίων πιστών της εθνικιστικής ιδέας. Στο κέντρο του Βερολίνου μερικές χιλιάδες Ευρωπαίων εθελοντών από Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ισπανία, Ρωσία, Ουκρανία, Λετονία, Ελλάδα καθώς και πολλές άλλες χώρες, θυσιάζονταν για μια ιδεολογία, που ήταν και συνάμα τρόπος ζωής, βγαλμένος από την φυλετική ψυχή των ευρωπαϊκών εθνών. Αγωνίζονταν χωρίς ελπίδα, σε μια μάχη που είχε ήδη χαθεί με μόνο οδηγό την τιμή και την Πίστη τους.

9 Μαΐου 1945. -Οι τοίχοι του Βερολίνου τις ημέρες εκείνες ήταν γεμάτοι αφίσες με το σύνθημα «Τα τείχη πέφτουν, η καρδιές μας όμως ΟΧΙ»-. Έτσι και έγινε το κάστρο έπεσε, η ιδέα όμως παραμένει…

Η επόμενη μέρα αυτού του τραγικού πολέμου, βρίσκει την Ευρώπη αιματοκυλισμένη και υπόδουλη από την μια στους Αμερικάνους καπιταλιστές και από την άλλη στους Σοβιετικούς ινστρούχτορες. Καπιταλισμός και κομμουνισμός, οι δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, χώρισαν τον κόσμο και σαν νικητές δαιμονοποίησαν την αντίπαλη ιδεολογία. Άλλωστε σε κάθε εποχή η ιστορία γράφεται και ερμηνεύεται από την σκοπιά του νικητή εις βάρος του ηττημένου.

Η Ελλάδα μας βρισκόταν κι αυτή στο πλευρό των νικητών, πληρώνοντας μάλιστα βαρύ τίμημα σε επίπεδο απωλειών. Παρόλα αυτά, οι υποσχέσεις των Βρετανών ουδέποτε δεν πραγματοποιήθηκαν, η Κύπρος παρέμεινε υπό βρετανική κυριαρχία και η Βόρειος Ήπειρος δεν εξετάστηκε ποτέ ως θέμα από το αρμόδιο διεθνές συμβούλιο. Το μοναδικό εδαφικό κέρδος για την Ελλάδα ήταν τα Δωδεκάνησα, τα οποία κατά την διάρκεια του Β’ ΠΠ και παρόλο που η Ελλάδα και τα παιδιά της μάχονταν κατά των Γερμανών, προσφέρθηκαν στην Τουρκία για να βγει στον πόλεμο υπέρ των Συμμάχων.

Η ίδια η εμπλοκή της Ελλάδος στον Β’ ΠΠ ήταν πάρα πολύ περίεργη… Όπως όλοι γνωρίζουμε η Ελλάδα ενεπλάκη στον πόλεμο μετά από την κήρυξη του πολέμου από τους Ιταλούς. Ποιος όμως ήταν εκείνος που έπεισε τον Μουσολίνι για την απόφαση για την εισβολή; Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Κόμης Τσιάνο ο οποίος το 1943 εκτελέστηκε ως πράκτορας των Βρετανών. Επίσης γνωρίζουμε πως τον Ιανουάριο του 1941, έγιναν μυστικές διαβουλεύσεις του Ιωάννη Μεταξά και του ναύαρχου Κανάρις, ο οποίος πρότεινε κατάπαυση του πυρός μεταξύ των δύο εμπολέμων και την παρεμβολή ανάμεσα στις ιταλικές και τις ελληνικές δυνάμεις, γερμανικών στρατευμάτων που θα αναλάμβαναν την διατήρησή της. Δυστυχώς για την Ελλάδα, τον καιρό εκείνο, ο βασιλιάς ήταν υποχείριο των Βρετανών και έτσι απέρριψε το σχέδιο αυτό. Ο Ιωάννης Μεταξάς μετά από αυτό αρρώστησε και παρόλη την «βοήθεια» των Βρετανών ιατρών πεθαίνει στις 29 Ιανουαρίου. Πολύ βολικό για την Βρετανία βέβαια αφού εξέλειπε από την μέση ο άνθρωπος, ο οποίος αντιδρούσε στην μεταφορά στην Ελλάδα αγγλικών στρατευμάτων, καθότι αυτά θα προκαλούσαν την επέμβαση των Γερμανών όπως και έγινε.

Η Ελλάς από τον Β’ ΠΠ «κέρδισε» και έναν εμφύλιο σπαραγμό καθώς κομμουνιστές και δεξιοί έστρεψαν τα όπλα ο ένας στον άλλο εποφθαλμιώντας την εξουσία μετά το τέλος του. Η Ελλάδα έγινε το πρώτο μέτωπο του αποκαλούμενου ψυχρού πολέμου και πεδίο δοκιμής των αμερικανικών τακτικών και στρατηγικών για την απώθηση του κομμουνισμού.

9 Μαΐου 2010. Την Κυριακή σε όλη την Ευρώπη οι πολιτικοί κάθε αποχρώσεως και οι διάφοροι θλιβεροί αντιφασίστες, θα βγουν να γιορτάσουν την μεγάλη αντιφασιστική νίκη. Εμείς αντίθετα διακηρύσσουμε πως σήμερα δεν έχουμε κάτι να γιορτάσουμε. Η Ευρώπη του κεφαλαίου και των καπιταλιστών δεν είναι η λύση στα προβλήματα και στις στρεβλώσεις που υπάρχουν ακριβώς λόγω της ανάπτυξης του καταναλωτικού προτύπου στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Άλλωστε γι αυτό τον λόγο, ξεκίνησε ο Β’ ΠΠ εναντίων του σοσιαλισμού που ήταν βασισμένος στο Έθνος, που εφαρμόσθηκε μόνο 6 χρόνια (1933-1939) αφού το κατάστρεψε ο πόλεμος και η ήττα. Ήταν τόσο επιτυχές και άξιο μιμήσεως, για την ευτυχία και ευημερία των Ευρωπαϊκών αλλά και άλλων λαών, ευεργετικό για εργάτες, αγρότες, σπουδαστές, νεολαία, παιδιά, μητέρες και ούτω καθ εξής. Έτσι και το διεθνές κεφάλαιο, η Ευρώπη των καπιταλιστών, και ότι σε αυτά συνεπάγεται, πανικόβλητοι έβλεπαν ότι μέσω αυτού του μοντέλου μπορούσαν να απωλέσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους. Εξ άλλου αν το μοντέλο εύρισκε μιμητές διεθνώς, ο κομμουνισμός, ο καπιταλισμός θα ακυρώνετο: εάν οι αγρότες και οι εργάτες ήταν πανευτυχείς, γιατί να είναι δυστυχείς στον εφαρμοσμένο κομουνισμό ή καπιταλισμό. Αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος κηρύξεως του πολέμου, αλλά και δαιμονοποίηση του από τους νικητές.

Ένα κρίσιμο ερώτημα που τίθεται σήμερα, μετά μάλιστα την μεγάλη οικονομική κρίση αλλά κυρίως την μεγάλη κρίση που βρίσκεται η Ελλάδα είναι: Θα ήταν καλύτερος και ευτυχέστερος ο κόσμος, αν ήταν άλλη η κατάληξη του πολέμου; Σκεφτείτε μόνο την Ανθρωπότητα χωρίς τον Σόρος, τον Κίσινγκερ, τον Αναν και τόσους άλλους. Δεν θα ήταν πιο ευτυχής;

Συναγωνιστές,

Εμείς οι Εθνικιστές οραματιζόμαστε μια Ευρώπη των Εθνών, μια Ευρώπη που το κάθε έθνος θα μπορεί να διαφυλάξει τον χαρακτήρα του και την ανεξαρτησία του. Μια Ευρώπη που δεν θα είναι ουραγός των Αμερικάνων και υπερασπιστής του Ισραήλ. Το όραμά μας διαφέρει από όλους αυτούς. Απαιτούμε μια ελεύθερη Κύπρο, ενωμένη με μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια Ελεύθερη Ευρώπη.

Ζήτω η τελική Νίκη


Γιάννης Γεωργιάδης
Στέλεχος
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
http://www.elamcy.com/