Με νέο πρόσωπο η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά θέλει να εξασφαλίσει πολιτική επιρροή

Παρίσι, Γαλλία


Από τον Σουηδό Τζίμι Αακεσον ως τη Γαλλίδα Μαρίν Λε Πεν, η Άκρα Δεξιά στην Ευρώπη παίρνει ένα νέο πρόσωπο, για να αποστασιοποιηθεί από το παρελθόν και, σε συνδυασμό με την υιοθέτηση μίας αντι-ισλαμικής ταυτότητας, για να εξασφαλίσει εκλογικές επιδόσεις και να αποκτήσει επιρροή σε κυβερνητικό επίπεδο.
«Είμαστε μάρτυρες της απόπειρας, από μια νέα γενιά πολιτικών ανδρών και γυναικών της Άκρας Δεξιάς, να διαφοροποιηθεί από την παρωχημένη ρητορική φασιστικού και αντισημιτικού στυλ» παρατηρεί ο Μάθιου Γκούντγουιν, ερευνητής του Chatham House της Βρετανίας.
«Σήμερα είμαστε διαφορετικοί και οι ψηφοφόροι το αντιλαμβάνονται» διαβεβαιώνει ο Τζίμι Αακεσον, 31 ετών, ηγέτης του κόμματος Σουηδοί Δημοκράτες, που κάποτε φορούσαν στολές ναζί και από τον Σεπτέμβριο 2010 εισήλθε στο σουηδικό Κοινοβούλιο.
«Η νέα Άκρα Δεξιά αναπτύσσει μία ρητορική εθνικιστικού χαρακτήρα, για να εναρμονισθεί με τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας» σύμφωνα με τη Μαγκαλί Μπαλάν, ερευνήτρια της Fondation Robert Schuman.
Η Μαρίν Λε Πεν , 42 ετών, αναμένεται να διαδεχθεί αυτήν την εβδομάδα τον πατέρα της Ζαν-Μαρί Λε Πεν, 82 ετών, που βρίσκεται από το 1972 στην ηγεσία του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας.
Η Μαρίν Λε Πεν, αν και προκάλεσε πρόσφατα την κατακραυγή, όταν συνέκρινε τις μουσουλμανικές συνοικίες στη Γαλλία με την ναζιστική κατοχή, «προτιμά να πάρει αποστάσεις από θέματα του παρελθόντος, όπως η νοσταλγία του Γ' Ράιχ», για να αναπτύξει ένα αντιευρωπαϊκό προφίλ και έναν πολιτικό λόγο που να προσδιορίζει πολιτική ταυτότητα, παρατηρεί η Μαγκαλί Μπαλάν.
Την ίδια στρατηγική ακολουθεί το FPO της Αυστρίας, ο ισχυρός άνδρας του οποίου, ο Χάιντς-Κρίστιαν Στράσε, 41 ετών, χρησιμοποιεί στην εκστρατεία του κομμάτια ραπ κατά της κυριαρχίας των Βρυξελλών ή συνθήματα όπως «Όχι στους μιναρέδες, ναι στις καμπάνες».
Ο Ολλανδός ομόλογός του Γκεερτ Βίλντερς, 47 ετών, έχει ταχθεί υπέρ της επιβολής φόρου για την ισλαμική μαντίλα και ζητεί την απαγόρευση του Κορανίου, την οποία συγκρίνει με το «Ο Αγών μου» του Αδόλφου Χίτλερ.
Στην ανατολική Ευρώπη, εξηγεί η Μαγκαλί Μπαλάν, τα κόμματα της Άκρας Δεξιάς δεν είχαν «κανένα πρόβλημα να εκμεταλλευθούν τις ουλές της ιστορίας», που προκλήθηκαν στα εθνικά αισθήματα από τον σοβιετικό κλοιό και την «πάντοτε παρούσα» εχθρότητα απέναντι στις εθνικές μειονότητες.
Το μαρτυρούν οι διατριβές κατά των Ρομά του Ούγγρου Γκαμπόρ Βόνα, 32 ετών, ηγέτη του Jobbik ή του ηγέτη του βουλγαρικού κόμματος Ataka Βόλεν Σιντέροφ, 54 ετών.
Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009, η Άκρα Δεξιά ξεπέρασε το 5% σε 13 από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, Ουγγαρία, Αυστρία, Βουλγαρία, Ιταλία, Φινλανδία, Ρουμανία, Ελλάδα, Γαλλία, Βρετανία και Σλοβακία).
Στην Ιταλία, το κόμμα κατά των μεταναστών της Λέγκας του Βορρά συμμετέχει στην κυβέρνηση ως πιστός σύμμαχος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η Άκρα Δεξιά υποστηρίζει κυβερνήσεις μειοψηφίας και στην Ολλανδία, όπου το PVV του Γκεερτ Βίλντερς ήρθε τρίτο στις βουλευτικές εκλογές του 2010, και στη Δανία, όπου το Λαϊκό Κόμμα είναι από το 2001 ο σύμμαχος της κυβερνώσας συντηρητικής Δεξιάς.
Στην Ελβετία, η Δημοκρατική Ένωση του Κέντρου (UDC 29% στις εκλογές του 2007) ενισχύθηκε κερδίζοντας τα δημοψηφίσματα «κατά των μιναρέδων» το 2009 και υπέρ της απέλασης των ξένων εγκληματιών το 2010.
Κατά τη γνώμη της Μαγκαλί Μπαλάν, αυτή η άνοδος ξεπερνά την κοινωνικο-οικονομική κρίση.
«Πρόκειται για ένα κίνημα πολιτικής αντίδρασης στη διαδικασία του ανοίγματος των συνόρων σε διεθνή κλίμακα, που αποδυναμώνει εθνικές κυριαρχίες και εθνικές ταυτότητες» λέει.
Για την ανάσχεση της Άκρας Δεξιάς, τα παραδοσιακά κόμματα δεν πρέπει να διστάζουν να υιοθετούν θέματα που μονοπωλούνται σήμερα από τη Άκρα Δεξιά, για να προτείνουν άλλες απαντήσεις.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό