ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Οι Ανίκητοι Αντάρτες Του Πόντου – O Στρατηγός Πάγκαλος και οι Βούλγαροι

Άγνωστη παραμένει στους περισσοτέρους Έλληνες, η Ιστορία των αδελφών μας του Πόντου και οι χρυσές σελίδες δόξης, που εγράφησαν στην δεκαετία 1914 – 1924. Οι Έλληνες του Πόντου ήσαν λαός πολεμικός και αντιστάθηκαν με τα όπλα στην τουρκική κτηνωδία. Το πρώτο αντάρτικο κατά της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1915 και πρέπει να σημειωθεί χωρίς καμμία βοήθεια από την Ελλάδα. Τα πρώτα όπλα οι υπερήφανοι και γενναίοι Έλληνες ακρίτες του Πόντου τα βρήκαν παίρνοντάς τα από τους Τούρκους. Έδρα του αντάρτικου ήταν κυρίως οι παραλιακές πόλεις και ειδικότερα οι περιοχές Αμισού, Πάφρας και Σάντας. Θρυλικά ονόματα του Ποντιακού αντάρτικου ο Βασίλακας (Βασίλειος Ανθόπουλος), ο 25χρονος Αναστάσιος Παπαδόπουλος, ο Ευκλείδης Κουρτίδης κ.α. Οι αντάρτες του Πόντου έδωσαν πραγματικές μάχες με τους Τούρκους με πλέον περίφημη αυτή κατά του Λιβά Πασά, τον οποίον συνέτριψε ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος, το Φθινόπωρο του 1921, προκαλώντας στο στράτευμά του απώλειες 700 ανδρών.

Εάν η Ελλάδα δεν ήταν προδομένη και βοηθούσε πραγματικά τους αντάρτες του Πόντου και εάν η Ρωσία δεν είχε πέσει στα χέρια των εβραιομπολσεβίκων, ενισχύοντας τον Κεμάλ, θα είχε γίνει κατορθωτό να δημιουργηθεί ένα δεύτερο πολεμικό μέτωπο στα νώτα των στρατευμάτων του Κεμάλ δημιουργώντας νέες συνθήκες και αλλάζοντας την ροή του πολέμου.
Πρέπει να τονιστεί ότι οι αντάρτες του Αμισού και της Πάφρας δεν νικήθηκαν ποτέ από τους Τούρκους και παραδόθηκαν μόνο μετά την Μικρασιατική καταστροφή με συνθήκη ειρήνης με το Λιβά Πασά, που τους επέτρεψε να έλθουν στην Ελλάδα. Άλλοι πάλι δεν υπέγραψαν ποτέ συνθήκη και έφυγαν με πλοιάρια για την Ρωσία. Όσο για τους αντάρτες της Σάντα, πολεμούσαν στα βουνά του Πόντου ολόκληρο το 1923 και μόνον στα μέσα του 1924 κατόπιν επεμβάσεως της επιτροπή ανταλλαγής πληθυσμών επέστρεψαν από την Τραπεζούντα στην Ελλάδα.

1923: ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ



«ΕΣΤΙΑ» «Τρίτη 5 Ιουνίου 1923 – ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ – Η ΥΠΟ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΟΥ ΠΕΡΙΟΥΤΣΑΚΟΥ:






“Η Ελληνική Κυβέρνησις ετηλεγράφησε προς τον εν Σόφια επιτετραμμένον της Ελλάδος, όπως διαμαρτυρηθή εντονώτατα προς την Βουλγαρικήν Κυβέρνησιν δια τον φόνον του Έλληνος ταγματάρχου Πιερουτσάκου υπό Βουλγάρων ατάκτων. Ταυτοχρόνως παρεκάλεσε τον ενταύθα Βούλγαρον αντιπρόσωπον να διαβιβάση προς την Κυβέρνησίν του έντονον Ελληνικήν διαμαρτυρίαν.






Ως προς τας συνθήκας, υφ’ άς διεπράχθη το άτιμον έγκλημα, υπήρχον αι εξής συμπληρωματικαί πληροφορίαι: Ο φονευθείς ταγματάρχης συνοδευόμενος υπό δύο στρατιωτών, ενήργει επιθεώρησιν των μεθορίων Ελληνικών φυλακίων. Ότε εμπεσών εις ενέδραν Βουλγάρων συμμοριτών, υπέστη δολοφονικήν επίθεσιν. Εκ των ριφθέντων πυροβολισμών εφονεύθη ο Έλλην ταγματάρχης, ετραυματίσθη δε σοβαρώτατα ο έτερος των συνοδών του στρατιωτών. Οι συμμορίται, επωφεληθέντες του δασώδους του ορεινού εδάφους, εις το οποίον είχον στήσει την ενέδραν των, κατώρθωσαν να διαφύγουν, πιθανώτατα ει το Βουλγαρικόν έδαφος».
Το πράγμα δεν σταμάτησε εκεί. Οι Βούλγαροι δημιούργησαν και άλλα επεισόδια και ο διοικητής της περιοχής Στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος εισήλθε στο Βουλγαρικό έδαφος και έδωσε την πρέπουσα απάντηση στους Βούλγαρους φτάνοντας μέχρι λίγο έξω από την Σόφια. Η ενέργειά του αυτή μάλιστα προκάλεσε την αντίδραση της Κοινωνίας των Εθνών και η Ελλάς αναγκάστηκε να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά από τότε οι Βούλγαροι δεν δημιούργησαν κανένα επεισόδιο…


Από την ιστοσελίδα της  Χρυσής Αυγής