Επιστολή μαθητή προς τον υπουργό Παιδείας
Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
Με αφορμή την εκδήλωση που έγινε στο σχολείο μου εις μνήμη του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ΄Γ (19/1/2011) πήρα την πρωτοβουλία να σας γράψω αυτή την επιστολή. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τους προβληματισμούς μου και να θίξω κάποια θέματα που με προβληματίζουν.
Ακούμε συνεχώς από τους καθηγητές μας ότι για να σχηματίσει ένας άνθρωπος τη δική του άποψη πρέπει πριν να έχει ακούσει πράγματα και από τις δύο “πλευρές”. Έτσι ο κάθε άνθρωπος, από τη φύση του μοναδικός, θα μπορεί με βάση την κριτική σκέψη που είναι ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα που διαθέτει ο άνθρωπος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα όντα, να σχηματίσει τη δική του γνώμη και άποψη.
Αν και αντίθετος με κάποια πράγματα που ειπώθηκαν στην εκδήλωση που αναφέρω πιο πάνω παρακολούθησα την εκδήλωση ήσυχα και επέδειξα τον απαιτούμενο σεβασμό προς όσους εργάστηκαν για τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης δεν άκουσα να αναφερθεί το εκκλησιαστικό πραξικόπημα το οποίο δίχασε τον Ελληνοκυπριακό λαό και ούτε οι επιστολές που έστελνε ο Αρχιεπίσκοπος κατά τη διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. προς τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα οι οποίες εμμέσως ζητούσαν τη διακοπή του αγώνα. Επίσης το ότι ο Μιχαήλ Χριστοδούλου Μούσκος διετέλεσε ταυτόχρονα Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι κατά τη γνώμη μου ένα πολύ σημαντικό θέμα που θα έπρεπε να μας βάλει σε σκέψεις καθώς θεωρείται αντισυνταγματικό και καθ’ όλα αντιδεοντολογικό.
Φτάνουμε τώρα σε ένα άλλο θέμα. Στις σκέψεις μου στριφογυρίζει εδώ και χρόνια το ότι σε καμιά περίπτωση δεν τιμούμε τη μνήμη του στρατιωτικού αρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α. Αυτό με προβληματίζει αφάνταστα. Δεν τιμούμε την μνήμη ενός ανθρώπου που αγωνιζόταν ασταμάτητα για το Έθνος. Στο άνθος της ηλικίας του, με το βαθμό του ανθυπολοχαγού, συμμετείχε στην Μικρασιατική καταστροφή και παρασημοφορήθηκε για τη γενναιότητα που επέδειξε. Στη συνέχεια, κατά την Ιταλική εισβολή εναντίον της Ελλάδας, ο Γρίβας μετατέθηκε στο αλβανικό μέτωπο, όπου πάλι πολέμησε γενναία. Κορύφωση των αγώνων του ήταν ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας για Ένωση με την Ελλάδα, κατά των πολυπληθέστερων και πάνοπλων Βρετανών. Το να αναλάβει κάποιος ένα τέτοιο εγχείρημα είναι δύσκολο, πόσο μάλλον να το φέρει εις πέρας. Αυτό έκανε ο Γεώργιος Γρίβας μαζί με τους αθάνατους αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. Με το τέλος του αγώνα αναχώρησε για την Ελλάδα, όπου έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές και του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού εν αποστρατεία.
Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 ο Γρίβας επιστρέφει στο νησί αφού τον στέλνει η κυβέρνηση Παπανδρέου και συμφώνησε ο Μακάριος. Ανέλαβε επικεφαλής 5.000 στρατιωτών και ανέλαβε την αρχηγία των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και στη συνέχεια και της Εθνικής Φρουράς. Το 1967 παρατηρούνται, στο δρόμο Κοφίνου-Άγιου Θεοδώρου, κάποια επεισόδια όπου οι Τουρκο"κύπριοι" εμπόδιζαν την κυκλοφορία. Δόθηκε εντολή στον Γρίβα να επέμβει με την Εθνική Φρουρά. Στην αρχή αρνήθηκε και είπε ότι είναι δουλειά της αστυνομίας όμως η καλά οργανωμένη προπαγάνδα εναντίον του, και οι εγκέφαλοί της τον υποχρέωσαν να επέμβει. Έτσι είχαμε και την απομάκρυνση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο μετά από απειλές της Τουρκίας για εισβολή.
Το πιο πάνω γεγονός αμαύρωσε το όνομά του, επειδή κάποιοι άλλοι το ήθελαν.
Ο Γρίβας, ως πιστός θιασώτης της Ένωσης, βλέποντας τον Μακάριο να τηρεί μια πολιτική γραμμή που απωθούσε την Ένωση σκέφτηκε ότι πρέπει να επέμβει. Το καλοκαίρι του 1971, όταν οι σχέσεις του Μακαρίου με τη δικτατορία των Συνταγματαρχών είχαν ενταθεί, επέστρεψε κρυφά στην Κύπρο και ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β', η οποία στελεχώθηκε κυρίως από πρώην άνδρες της ΕΟΚΑ και νέους που πίστεψαν ότι με την δυναμική δράση θα πειθόταν ή θα εξαναγκαζόταν ο Μακάριος να ακολουθήσει τη γραμμή της Ένωσης. Ο Γρίβας άφησε την τελευταία του πνοή στις 27 Ιανουαρίου 1974. Αυτο σημαίνει σχεδόν έξι μήνες πριν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Οι μαθητές ταυτοποίησαν τον Γεώργιο Γρίβα με το πραξικόπημα, σε σημείο να μην αναρωτιούνται πως ένας νεκρός μπορεί να κάνει πραξικόπημα και γιατί δεν το έπραξε ενόσω ζούσε.
Αυτά ήθελα να σας πω και ελπίζω να διαβάσετε την επιστολή αυτή που προέρχεται από ένα νέο με προβληματισμούς για τα όσα γράφουν τα σχολικά βιβλία και όσα ακούμε από τους “αμερόληπτους” κατά τα άλλα καθηγητές μας.
Κλείνοντας αυτή την επιστολή θα ήθελα να ζητήσω εκ μέρους και άλλων νέων που συμμερίζονται τις απόψεις αυτές να βρεθεί έστω μια περίοδος, έστω είκοσι λεπτά για να τιμήσουμε τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε και να λάβετε υπ’ όψιν το αίτημα μου.
Με σεβασμό και εκτίμηση
Ο μαθητής της Γ' Λυκείου Ιδαλίου
Π. Χ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου