Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ΚΑΙ ΤΟ 'ΟΧΙ'

Μολονότι το όνομα του Εθνικού κυβερνήτου, Ιωάννου Μεταξά, δέν αναφέρεται ούτε από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία μας, αλλα ούτε και απο τα Μεσα Ενημερωσεως Αριστερων Αποψεων- που κάθε επετειο της 28ης Οκτωβρίου, το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι - στη συνείδησι του Ελληνικού Λαού αλλά και στις επίκαιρες σηζητήσεις, ο Μεταξάς, κατα γενική παραδοχή, πέρασε το κατώφλι της Ιστορίας περισσότερο για την απάντησι που έδωσε στον ιταλό πρέσβυ, Εμμανουέλε Γκράτσι.
Οταν δέκα λεπτά πρίν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου του 1940, εκείνος κτύπησε το κουδούνι της φτωχικής οικίας του πρωθυπουργού , με την εντολή να παραδώση το τελεσίγραφον στις 3 π.μ. ακριβώς, της 28/10/1940.
''Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει'' αφηγείται ο Γκράτσι. «Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή μου είπε: "Alors c'est la guerre." (Λοιπόν έχουμε πόλεμο).»
Είναι τόσο περιττό να πούμε ότι εκείνη την ώρα και οι πιό ξενύχτηδες Αθηναίοι, θα ήσαν ήδη στον πρώτο τους ύπνο. Την συνάντησι, τον χρονο και τον λόγο προώρισε, για καλή μας τύχη, η Ιστορία, εκείνη την στιγμή, στον Ιωάννη Μεταξά. Ουδείς δύναται να το αρνηθεί. Μόνο να το αποσιωπά με την γενναιότητα των δειλών...
Βέβαια σήμερα πολλοί αν όχι οι περισσότεροι Νέο-Έλληνες αγνοούν, ότι το Όχι του Μεταξά δεν γέμισε απλώς την σύγχρονη Ελλάδα με δόξα ανάλογη του ιστορικού παρελθόντος και του αθάνατου μεγαλείου της. Αλλά ουσιαστικώς το μέγα ΟΧΙ του Μεταξά, συνετέλεσε καθοριστικώς στην ήττα του άξονος.
Ενώ αν ο ύποπτος θάνατος του, την 29ην Ιανουαρίου 1941 δεν τον απομάκρυνε από το προσκήνιο της Ιστορίας, πολλά μπορούσαν να έχουν συμβεί, έως και την πλήρη ανατροπή... Διότι μολονότι αποσιωπουμενο από τους «ιστορικούς και εκπαιδευτικούς» των Μέσων Ενημερώσεως Αριστερών Απόψεων, είναι ιστορικως διαπιστωμένο, ότι ο Χίτλερ, μετά την παταγώδη αποτυχία του Μουσολίνι να καταλάβει την Ελλάδα αλλά και τις δυσμενέστατες επιπτώσεις συνέπεια της δημιουργηθεισης καταστάσεως στην προετοιμασία της Γερμανικής εκστρατείας κατά της Ρωσσιας, επεχείρησε να δελεάσει την Ελλάδα με λιαν επωφελείς την πατρίδα μας προτάσεις Ειρήνης προς την Ιταλία, εξασφαλίζοντας την δυνατότητα να διατηρήσει η Ελλάδα τα εδάφη στην Β. Ήπειρο , τα οποία ο Ελληνικός Στρατός είχε καταλάβει καταδιώκοντας τους Ιταλούς.
Σημαντικές λεπτομέρειες για τις Γερμανικές προτάσεις Ειρήνης προς τερματισμό του Ελληνο-ιταλικου πόλεμου παρέχονται στο βιβλίο του Α.Π.ΖΟΛΩΤΑ, «Γερμανικαι προτάσεις Ειρήνης" Η προσπάθεια της Γερμανίας προς τερματισμό του ΕλληνοΙταλικου Πολέμου» εκδόσεις Ερωδιός 2005. Οι προτάσεις αυτές κατέστησαν γνωστές στη συνάντηση της 17ην Δεκεμβρίου 1940, του Έλληνος Πρεσβεως Π. Αργυροπουλου, στην Ισπανία με τον Ούγγρο στρατηγό Αντορκα ( Πρεσβεως της Ουγγαρίας στην Ισπανία και προσωπικού φίλου του Φον Κανάρη, απεσταλμένου του Χίτλερ στον Αντορκα δια την διαμεσολάβηση μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδος) και διεβιβάσθησαν αμέσως προς τον Μεταξά. Αυτές περιελάμβαναν τα ακόλουθα:
«Η Ελλάς αδύνατο να διατηρήσει τας θέσεις τας οποίας κατέλαβε ο στρατός της εν Αλβανία και να συναφθη Ειρήνη προς την Ιταλία. Προς αποφυγή επισοδείων μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών θα εδημιουργειτο νεκρά Ζώνη, εντος της οποίας θα παρεμβαλλοντο μεταξύ των δυο αντιπάλων στρατών γερμανικαι δυνάμεις ως παρατητρηται. Η Γερμανική Κυβερνησις ,εάν εδεχετο η ελληνική, θα ανελάμβανε τη υποχρεωσι να μεριμνήσει όπως αποχωρήσουν αι επί του εδάφους της ευρισκόμενοι κατά την στιγμήν της ανακωχής Βρεταννικαι δυνάμεις..»
Η εισήγησις του πρέσβεως μας μεταξύ άλλων έλεγε και τα εξής:
«..έπρεπε να δεχθωμεν τας προτάσεις , για να αποφυγωμε πάσα μελλοντικην επεμβασιν της Γερμανίας εις τον Ελληνο-ιταλικον πόλεμο, η οποία θα ητο καταστρεπτική δι ημάς..»
Οι ΑΓΓΛΟΙ εν τω μεταξύ, πολύ πιθανόν ενήμεροι των τεκταινομένων, προσπαθούν ποικιλοτρόπως να πείσουν εγκαίρως τον Μέταξα (συναντήσεις του Στρατηγού Ουέϊβελ στην Αθήνα την 17η Ιανουαρίου 1941) να δηχθεί συμβολικές δυνάμεις στην Θεσσαλονίκη, βέβαιοι όντες ότι κατ αυτόν τον τρόπο θα προκαλούσαν και θα εξαναναγκαζον τον Χίτλερ να επιτεθεί άμεσα κατά της Ελλάδος, δηλαδή να εμπλακεί και στα Βαλκάνια, επ ωφέλεια των ιδίων.
Και καλώς δια τα συμφέροντα της πατρίδος των, όχι όμως και δια τα ιδικά μας. Δεν είναι παράδοξο που το τελευταίο κείμενο-διακοίνωσης του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά προς την, Αγγλική Κυβέρνηση συνταχθέν την 17η Ιανουαρίου 1941, προσπαθούσε να αποφύγει την πρόκληση του Ελληνο-Γερμανικού πόλεμου που θα πυροδοτούσε η παρουσία-προφασις στην Ελλάδα έστω και μικρού αγήματος Άγγλων ή της RAF στην Βόρειο Ελλάδα. «Είμεθα αποφασισμένοι να αντιμετωπισωμεν καθ οιονδήποτε τρόπο και με οιασδήποτε θυσίας ενδεχόμενη Γερμανική επίθεση. ,ΑΛΛΑ ΟΥΔΟΛΩΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩΜΕ....» έγραφε ο Μεταξάς στο τελευταίο γραπτό μήνυμα του, διακοίνωση προς την Αγγλική Κυβέρνηση...
Συμπτωματικώς, την ιδία ημέρα αισθάνεται ελαφρά αδιαθεσία , εγχειρίζεται δια «παραμυγδαλικό απόστημα» μετά από δυο ημέρες, την 19ην Ιανουαρίου 1941, και τελικώς αποθνήσκει την 29ην Ιανουαρίου 1941...
Αξίζει όμως να γνωρίσουμε περισσότερο τον Ιωάννη Μεταξά και το έργο του.


Α) Γνωρίζοντας τον Ιωάννη Μεταξά από δηλώσεις των πολεμιών του..


1. Παναγιωτης Κανελλόπουλος
“ Πρέπει να είμεθα χωρίς άλλο ευγνώμονες εις τον Ι. Μεταξά, διότι είπε ολομόναχος , εις το σκοτάδι της Νύχτας το μέγα ΟΧΙ. Λέγουν, όσοι αντικρίζουν με εμπάθεια και αυτά τα γεγονότα της ιστορίας, ότι το ΟΧΙ δεν το είπε ο Μεταξάς αλλά ο ελληνικός λαός. Ναι το είπε ο Ελληνικός Λαός ,αλλά αφού το ειχεν πη ο Μεταξάς. Εάν ο Μεταξάς έλεγε ΝΑΙ , πως θα έλεγε το ΟΧΙ ο Ελληνικός λαός, αφού θα ξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε βέβαια μέσα του, θα το εξεδηλωνε έμπρακτα όταν θα οργάνωνε μυστικά τη αντίσταση αλλά η Αλβανική εποποιία δεν θα εγράφετο ποτέ.
Ας είμεθα τίμιοι απέναντι της Ιστορίας .
Το μέγα ΟΧΙ είναι πραξις του Ι. Μεταξά.» Από το βιβλίο «Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου» του Π. Κανελλόπουλου


2. Μίκης Θεοδωράκης


Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά..


«.....Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το “ΟΧΙ”, συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “ΟΧΙ” και μετά να πεθάνει... Και πίσω από το “ΟΧΙ” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου, που ήταν αγγλόφιλος...».


3. Γρηγόρης Φαράκος*


Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος..
«...Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου... Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά.
...Η στάση της Σοβιετικής Ένωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Αξονα...
......Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται... Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “ΟΧΙ”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός. Και θα πω και κάτι ακόμα: Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος...».
* Ο κ. Γρηγόρης Φαράκος υπήρξε γ.γ. του ΚΚΕ.


Β) Ο Μεταξάς αντιμέτωπος με την Ιστορία


«..Πολλοί δεν μπορούν να του συγχωρήσουν ότι υπήρξε πιο αποτελεσματικός ως αγωνιστής για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη για τον λαό, για τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις του μόχθου των αγροτών και των εργατών. Ίσως το πιό προσβλητικό για εμας τους Έλληνες » γράφει ο αείμνηστος Παναγιώτης Γ. Βατικιώτης(1928-1998), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου – διεθνώς ανεγνωρισμένος ως ένας από τους μεγάλους ειδήμονες στην πολιτική Ιστορία της εγγύς και μέσης ανατολής- στο βιβλίο του ''Μια πολιτική βιογραφία του Ιωάννη Μεταξά'' « ήταν , ότι ο Μεταξάς κατόρθωσε να κυβερνήσει την χώρα για τεσσεράμισι χρόνια με ένα ουσιαστικά προσωπικό καθεστώς φωτισμένης δεσποτείας χωρίς καμία υποστήριξι από κάποιο πολιτικό κόμμα.. Ένα καθεστώς που στηριζόταν απόλυτα σε μιά αμοιβαία συμφωνία με τον βασιλιά... σε ένα σώμα αξιωματικών που τον σεβόταν ως τον κάποτε λαμπρό επιτελικό απόστρατο στρατηγό ..και στη δική του εντυπωσιακή ηθική αυθεντία…»


γ) Η Ιστορία μετά το ΟΧΙ…


Η θανατηφόρος «ασθένεια «του Ιωάννη Μεταξά..
Στο βιβλίο του David Irving «Ο Πόλεμος του Χίτλερ» εκδόσεις Γκοβοστη, Δεύτερος Τόμος σελίς 774 αναφέρεται ότι ο καθηγητής Hans Eppinger, ο πιο σπουδαίος γιατρός του Γ' Ράϊχ, εξετάζοντας τον θανόντα Βασιλιά Βορι, της Βουλγαρίας, παρατήρησε ότι τα κάτω άκρα του Βασιλιά είχαν μαυρίσει, κάτι που είχε δη μόνον μια φορά πριν , όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς είχε δηλητηριαστή, τον Ιανουάριο του 1941..» Ενώ στο ίδιο βιβλίο σον πρώτο Τόμο σελίς 454, για το ενδεχόμενο επιθέσεως κατά της Ελλάδος ανάφερε τα εξής:
«..Έτσι διαμορφώθηκε το στρατηγικό χρονοδιάγραμμα του Χίτλερ. Θα πραγματοποιούσε , νωρίς τον Μάρτιο 1941, την επίθεση κατά της ΕΛΛΑΔΟΣ , με την κωδικη ονομασία ΜΑΡΙΤΑ, από το όνομα της μιας κόρης του Αρχιστρατήγου Γιοντλ. Φυσικά αν οι Έλληνες αποφάσιζαν να απομακρύνουν τους άγγλους καλεσμένους τους θα ανακαλούσε οριστικά την ΜΑΡΙΤΑ. Δεν είχε το παραμικρό ενδιαφέρον να καταλάβει την Ελλάδα...»


δ) Τα έργα του Ιωάννη Μεταξά.. Ο,τι το αριστεροκρατουμενο δουλόφρον της Ελλαδικής Σοβιετίας κατεστημένο υποκρύπτει
Όμως ο Ιωάννης Μεταξάς και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936 είχε ήδη αφήσει έργο πρίν την ηρωική αυγή της 28ης/10/1940.


• Η δημιουργία του ΙΚΑ, η θέσπισις ιατρικής περιθάλψεως και δώρου εργασίας.
• Η καθιέρωσις του οκταώρου και των υπερωριών.
• Η πρωτομαγιά ως αργία και εορτή των εργατών.
• Τα κατώτατα όρια μισθών,η ρύθμισις των αγροτικών χρεών, η θέσπισις υποχρεωτικής αδείας μετ' αποδοχών, ο εκσυγχρονισμός των Γεωργικών Συνεταιρισμών και της ποινικής δικονομίας.
• Η θέσπισις της υποχρεωτικής παιδείας,
• ο Νόμος περί υποχρεωτικής διαιτησίας και επίλυσεως των εργατικών διαφορών.
• Ακόμη η πρώτη συστηματική προσπάθεια για την καθιέρωσι της Δημοτικής.
• Αλλά και ο εκσυγχρονισμός του Στρατού και του Ναυτικού.
• Η αθόρυβη και αποτελεσματική προετοιμασία των συνόρων σε μήκος πέραν των 200 χιλιομέτρων με οχυρωματικά έργα.
• Η «γραμμή Μεταξά», που αναφέρεται σε όλα τα στρατιωτικά συγγράμματα του κόσμου, στρατηγικό και κατασκευαστικό επίτευγμα αξιοθαύμαστο έως σήμερα για την τεχνική αρτιότητα αλλα και το σύντομο χρονικό διάστημα που πραγματοποιήθηκε με τα ασήμαντα μέσα της εποχής εκείνης υπο άκρα μυστικότητα.
Είναι όλα μέρος από το τεράστιο έργο που φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του Ιωάννου Μεταξά. Είναι λοιπόν ευθύνη μάλλον της αδέκαστης ιστορίας παρά της μικροψυχίας των πολιτικών και της κακεντρέχειας των Μέσων Ενημερώσεως Αριστερών Απόψεων να κρίνουν τον Ιωάννη Μεταξά, το Έργο του και την αναγκαιότητα ή μη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου 1936, την Εθνική συνεισφορά του Ιωάννη Μεταξά. Στην υλική προπαρασκευή, στον Εθνικό φρονηματισμό. Στην δόξα του ΟΧΙ.


Ε) Ο Μεταξάς για το τι σημαίνει Ελλάδα, Έλλην, Ελληνισμός..


«Το σφάλμα είναι ότι ενομίσαμε ότι ημπορούμε κατ'αναλογίαν με άλλα έθνη να περιλάβωμεν εντός ορίων εδαφικών τον Ελληνισμόν. Ενώ ακριβώς η ιδιοφυία της φυλής μας είναι να μην έχει όρια. Εις όλην την ιστορίαν μας , πλήν του Βυζαντίου, οι Έλληνες αποτελούμεν ένα ή πλειότερα ισχυρά κρατικά κέντρα με όρια ακτινοβολούντα προς πάσας τα κατευθύνσεις.. ..Χάρις εις πολιτικήν εσφαλμένην , πολλοί από τους πλοκάμους αυτούς απεκόπησαν.Αλλά θα ξαναγίνουν πάλι. Διότι προς τα εκεί μας οδηγεί η φυλετική μας ιδιοφυία και η μοίρα μας. Ούτε θα πρέπει να επηρεαζόμεθα από τας αντιξόους περιστάσεις της στιγμής τας οποίας άλλωστε ημείς με τα σφάλματα μας προεκαλέσαμε και αι οποίαι αποτελούν παρωδικό φαινόμενο.Αυτη λοιπόν δύναται και κατ ανάγκην θα είναι η μεγάλη ιδέα μας, όχι με το βυζαντινό εδαφικό περιεχόμενο αλλά με το περιεχόμενο της αρχαίας δηλαδή κατ ουσίαν και πάλιν η επικράτησις της φυλής μας και εκτός των ορίων του ελληνικού κράτους ....»


Από την αρθρογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Ιωάννου Μεταξά... (σελίς 526, Εκδοτικός οίκος Κυρομάνου , 70ον άρθρον του


Έτσι, μολονότι οι Έλληνες, φιμωμένοι από τον μεγάλο αδελφό των Μέσων Εξαπατήσεως θα παρακολουθήσουν ακόμη μια φορά την υβρι την αχαριστία την μικροπρέπεια, την αγνωμοσύνη στους λόγους της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας αλλά και στους λόγους και στα παράθυρα των νανοειδών «ιστορικών και «εκπαιδευτικών» των Μονοπωλητών της «αλήθειας» Γνωρίζουν... Και ευλαβικά τιμούν την μνήμη του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά.

ΙΑΣΩΝ ΤΙΦΕΥΣ Από την ιστοσελίδα ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙ