Είμαι τόσο απογοητευμένος από το αποτέλεσμα των πρόσφατων Ευρωεκλογών στην Κύπρο, που από την επομένη συλλέγω κάποια στατιστικά στοιχεία προκειμένου να διαπιστώσω αν ό κύπριος ψηφοφόρος είναι η όχι τόσο πολιτικά ηλίθιος. Μπορεί η αποχή του 57% να δίνει στο κύπριο ένα ελαφρυντικό ότι δεν είναι τόσο ηλίθιος, με την έννοια ότι ήθελε να απαξιώσει και να απορρίψει την άθλια κομματοκρατία, από την άλλη όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν του προσφέρθηκαν αξιόπιστες εναλλακτικές επιλογές για να τιμωρήσει την κομματοκρατία. Τι θα πρέπει να πούμε όμως για το υπόλοιπο 43% που προσήλθε στην κάλπη και υπερψήφισε το άθλιο κομματικό κατεστημένο;
Σαν πρώην, θέλω να πιστεύω, ηλίθιος, τουλάχιστο όσο αφορά τα πολιτικά πράγματα στην Κύπρο, θα επιχειρήσω να κάνω την δική μου ανάγνωση για το αποτέλεσμα των εκλογών:
Οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι κατά τις πρόσφατες Ευρωεκλογές ήταν 606862, το δε 43% που ψήφισε ανερχόταν στις 260950 ψήφους. Οι υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα (Κυβερνητικοί, Ημικρατικοί και Δήμοι) που κατά κύριο λόγο διορίστηκαν από το κομματικό κατεστημένο και την εκάστοτε κυβέρνηση ανερχόταν στις 70268. Αν στους δημόσιους αυτούς προσθέσουμε τουλάχιστο ακόμη 2 μέλη από την οικογένεια τους, αυτοί ανέρχονται στους 210804. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και 60000 περίπου συνταξιούχους του ευρύτερου δημόσιου τομέα από ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, τότε ανεβαίνουμε στους 270804 περίπου. Όπως έχει ήδη καταγραφεί μετά από δημοσκόπηση, η μεγαλύτερη συμμετοχή στη ψηφοφορία, 65% περίπου προέρχεται από τους 270804 και ισούται με 176022. Με βάση τα πιο πάνω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι την ελεεινή κομματοκρατία την ανακυκλώνουν και την εναλλάσσουν στην εξουσία κατά βάση οι ψηφοφόροι του ευρύτερου δημόσιου τομέα από το 1960. Από το 1960 ο Μακάριος, για να γλυτώσει από τον Γιωρκατζισμό και μετέπειτα ο πρώην Πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού, με τις γνωστές ταυτότητες του ΔΗΚΟ, διόριζαν αβέρτα υπαλλήλους στο ευρύτερο δημόσιο και τους έδιναν μονιμότητα και τέτοια υπερπρονόμια που ήταν πλέον θέμα χρόνου πότε αυτή η στρέβλωση και το χάσμα μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα θα έπληττε και την πραγματική οικονομία, μια που το σαθρό πολιτικό σύστημα κάθε άλλο παρά κυβερνούσε.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, τουναντίον πιστεύω ότι στην πλειοψηφία τους είναι εργατικοί και ευσυνείδητοι αλλά ούτε και τους φθονώ καθ’ ότι μου προσφέρθηκε διορισμός στην θέση καθηγητού οικονομικών και δεν τον αποδέχθηκα. Από την άλλη όμως δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα κόμματα αποτελούσαν ανέκαθεν συγκοινωνούντα δοχεία με την έννοια ότι η μια πλευρά εξυπηρετούσε διαχρονικά τα συμφέροντα της άλλης.
Συμπέρασμα δεν είναι μόνο ηλίθιοι οι κύπριοι ψηφοφόροι, είναι και συμφεροντολόγοι γιατί ακόμη και μετά από μια τέτοια οικονομική καταστροφή, προτίμησαν να παίξουν το παιχνίδι της κομματοκρατίας νομιζόμενοι ότι τα πράγματα θα παραμείνουν τα ίδια. Ας αντιληφθούν όσοι για προσωπικό συμφέρον, ηλιθιότητα, φανατισμό και κομματικό πατριωτισμό, έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν παιχνίδια σε βάρος της Κύπρου, ότι το κράτος έχει πια χρεοκοπήσει και δεν μπορούν πια να προσδοκούν τίποτα από αυτό. Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι αυτοί που επιλέγουν να τους κυβερνούν έχουν υποθηκεύσει τα πάντα στους δανειστές μας, στην Τρόικα και στην ΝΤΠ. Αποδειχθήκαμε όλοι τελικά ηλίθιοι και αφήσαμε τους διεθνείς δανειστές μας να βάλουν τάξη στα οικονομικά μας. Αυτοί όμως δεν θα περιορισθούν μόνο σε αυτό, αλλά θα μας φάνε και τα αέρια μας και θα μας παραδώσουν σαν ζητιάνους και δούλους στην Τουρκία από την οποία προσδοκούν οικονομικά οφέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου