Ο μεγάλος και βαθύς γνώστης των ανθρωπίνων πραγμάτων Γουσταύος Λε Μπον στο περίφημο έργο του «η ψυχολογία των όχλων» πολύ εύστοχα παρατηρεί και επισημαίνει ότι όσο ισχυροί είναι οι δεσμοί μεταξύ των ατόμων μιας ομάδος, τόσο δυσκολότερα τα άτομα αυτά μπορούν να μετατραπούν σε «όχλο» και να χειραγωγούνται από επιτήδειους και πονηρούς δημαγωγούς.
Σήμερα, λοιπόν δεν είναι καθόλου τυχαίο, το τι προσπαθούν να κάνουν στην Ελλάδα, οι σημερινοί εξουσιαστές της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως η Ελλάδα μας, αλλά και η Κύπρος αιώνια συνταυτιζόμενη μετά της μητρός της, έχουν να αντιμετωπίσουν ένα αδυσώπητο τέρας αποχαύνωσης και αποσυντονισμού συνειδήσεων και φρονημάτων. Η συνεχής πίεση που εξασκείται από τους επίδοξους εξουσιαστές σε Ελλάδα και Κύπρο μόνο ένα μπορεί να σημαίνει. Την ολοκληρωτική εξαθλίωση και αποτελμάτωση της έννοιας εθνική αξιοπρέπεια. Όλα δείχνουν πως ένας συνεχής και ανηλεής πόλεμος εναντίον όλων όσων ακόμα νιώθουν και αισθάνονται πως όλα όσα καθημερινά συμβαίνουν εναντίον των αξιών, της αξιοπρέπειας και της πίστης σε κάθε τι αγαθό και αγνό που εμπερικλείει τον όρο αγάπη και σεβασμός προς τις αξίες του έθνους και της πατρίδας, είναι όλα αχρείαστα, ασήμαντα αλλά κυριότερα εκτός τόπου και χρόνου.
Κοιτάζοντας καθημερινά γύρω μας, βλέπουμε την απελπισία και την κατήφεια να επικρατεί στα πρόσωπα πολλών συμπατριωτών μας. Κενά βλέμματα γεμάτα απόγνωση και φόβο για το τι θα φέρει η επομένη μέρα στην ζωή μας..άδεια πρόσωπα που το μόνο που έχουν να πουν είναι πως όλα είναι τελειωμένα..όλα είναι χαμένα από χέρι..ή ακόμα χειρότερα..τίποτα δεν μπορεί να γίνει πια..
Μοιρολατρικά και με ένα απελπισμένο τόνο στην φωνή τους κοιτάζουν να βρουν ελπίδα σε εφήμερες διακηρύξεις, σε στομφώδεις πολιτικούς λόγους, αλλά και στην απλή καθημερινότητα των γεγονότων. Εμείς..και οι άλλοι..ή εμείς και αυτοί που αποφασίζουν για την μοίρα μας..
Πότε όμως ήταν έτσι οι Έλληνες; Πότε η ελληνική αρετή και η ελληνική περηφάνια ήταν ποτέ έτσι;..
H απάντηση; Ποτέ!! Μόνο σήμερα στις δύσκολες μέρες που διαβιούμε ως λαός και ως έθνος..
Η ερμηνεία που μπορεί να δοθεί σε αυτό, βρίσκεται μόνο εκεί που όλοι μας κάποτε αφήνουμε και ξεχνούμε πολλές φορές και επίτηδες, ή λόγω φόβου για την αλήθεια που έπρεπε να μας περιβάλλει κάθε στιγμή και κάθε λεπτό της ζωής μας, και δεν είναι άλλη από τις βαριές και ασύμμετρες για κάποιους σήμερα, πτυχές της ιστορίας μας.
Λέει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματα του:
«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την εδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμε, όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες, αναθέματα».
Ασύμμετρο για σήμερα; Ναι για ορισμένους.
Όχι για κάποιους άλλους όμως:
«Και χορό τριγύρω σου θα στήσουν, με βιολιά και με ζουρνάδες..γύφτοι, εβραίοι, αράπηδες, πασάδες και τα γόνατα τους θα λυγίσουν οι ΤΡΑΝΟΙ σου..και θα γίνουν των ραγιάδων οι ΡΑΓΙΑΔΕΣ..και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθειά στου κακού την σκάλα, για ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΞΑΝΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΛΕΙ!
Θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!
ΤΑ ΦΤΕΡΑ..ΤΑ ΦΤΕΡΑ,ΤΑ ΠΡΩΤΙΝΑ ΣΟΥ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ!».
Η ιστορία λοιπόν και αυτοί που την έχουν γράψει με το αίμα τους..ήταν είναι και θα είναι πάντα η αρμόδια αρχή που θα πρέπει να μας δείχνει τον δρόμο της αξιοσύνης και της θέλησης μας για ένα καλύτερο αύριο, για μας και όλους τους συνέλληνες μας..
Η ιστορία και η καταξίωση αυτών που την έγραψαν ο καθένας με το αίμα του, πρέπει να συνεχίσει να κατευθύνει την συνείδηση μας και την ίδια την ζωή μας.
Όσοι ακόμα αντιστέκονται, όσοι ακόμα δεν έχουν φυγομαχήσει από την καθημερινή εξαθλίωση και την συνεχιζόμενη απειλή κατά της ίδιας της ύπαρξης τους από τους «ψυχολόγους του όχλου και των υποταγμένων συνειδήσεων» πρέπει ο κάθε ένας, να γυρίσει την σκέψη του πίσω.. εκεί σε κάποιες βουνοκορφές απάτητες, σε κάποια κρησφύγετα κάποτε όπου κάποιοι έλεγαν μεταξύ τους: την λευτεριά μας το ιδανικό των ιδανικών μας..εμείς την υπογράψαμε με το αίμα μας..σε κάποια κρησφύγετα όπου οι ώρες περνούσαν με δέος και οι ελεύθερες ψυχές γέμιζαν από λευτεριά ατόφια.
Οφείλουμε και έχουμε χρέος λοιπόν..να μην ενδώσουμε..να μην παραχωρήσουμε ούτε ένα γράμμα από την λέξη πατρίδα..από την λέξη τιμή και περηφάνια για το ποιοι είμαστε και ποιους έχουμε προγόνους..
Η Ελλάδα μας..δεν χάνεται. Η Κύπρος των ηρώων και της ελληνικής καταβολής πάλι δεν πρόκειται να χαθεί.
Ό,τι κι αν κάνουν, όσο κι αν προσπαθήσουν να καθυποτάξουν το πνεύμα το ελληνικό μας, εμείς οφείλουμε να έχουμε στην παντοτινή σκέψη μας πως:
«Απ' των προγόνων τα άφθαρτα βιβλία, που δείχνουν τα πανάρχαια μεγαλεία, ένας ψαλμός ακούγεται βαθύς σα μελωδίες ενός κόσμου άλλου, κι ανατριχιάζει ακούοντας καθείς προφητικά τα λόγια του δασκάλου με μια φωνή βαριά: Μην σκιάζεστε στα σκότη! Η λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει».
Εδώ εμείς, εδώ και όλοι αυτοί λοιπόν που θα 'θελαν να μην υπάρχουμε..Υπάρχουμε όμως και ερχόμαστε! Το φεγγοβόλο αστέρι της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει!
Ο καιρός γαρ εγγύς.
Πέτρος Κουντουρέσιης
Μέλος Πολιτικού Γραφείου
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου