Η πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία», σύμφωνα με την οποία το 30% των ερωτηθέντων θεωρούσε την εποχή του Στρατιωτικού Καθεστώτος της 21ης Απριλίου πολύ καλύτερο από την σημερινή, δημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις σε διάφορα πρόσωπα και καταστάσεις του νυν καθεστώτος της μεταπολίτευσης. Ένας από αυτούς είναι και ο γνωστός εθνομηδενιστής-αποδομητής της Ελληνικής Ιστορίας, Αντώνης Λιάκος, ο οποίος μάλιστα ονοματίζει την όλη κατάσταση, προσωποποιώντας την στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Συγκεκριμένα, ο Λιάκος με δήλωσή του στην «Ελευθεροτυπία» σημειώνει ότι «σε αυτό το 30% είναι ορατό και δια γυμνού οφθαλμού ένα ποσοστό αντίστοιχο εκείνου που υποστηρίζει τη Χρυσή Αυγή».
Συνεχίζοντας παρακάτω, ο Λιάκος υποστηρίζει ότι «η ατζέντα, οι ιδέες και οι πρακτικές της ακροδεξιάς έχουν διαδοθεί ευρύτερα στην κοινωνία, έχουν υιοθετηθεί από το κράτος αλλά και από άλλα κόμματα». Ο συνοδοιπόρος της Ρεπούση, της Κουλούρη, της Δραγώνα και άλλων ανθελλήνων διαστρεβλωτών της ιστορικής Αλήθειας, παραδέχεται ουσιαστικά ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έχει την λαϊκή συναίνεση και αποδοχή από ένα καθόλου ευκαταφρόνητο μέρος του Ελληνικού Λαού. Σε αντίθεση, φυσικά, με τις δικές του θέσεις και απόψεις, οι οποίες δεν είναι εντελώς μειοψηφικές ή περιθωριακές, αλλά λαομίσητες. Πέρα, όμως, από τις επισημάνσεις αυτές, τις οποίες άλλωστε δεν θα μπορούσε να αποκρύψει, καθώς αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας, αυτό δεν τον εμποδίζει να ψεύδεται, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Επιχειρώντας, λοιπόν, να κάνει μια απόπειρα σύγκρισης ανάμεσα στα καθεστώτα της 21ης Απριλίου 1967 και της μεταπολίτευσης, ο Λιάκος υποστηρίζει ότι «αυτή η σύγκριση δεν οδηγεί αναγκαστικά στο συμπέρασμα της νοσταλγίας. Στην περίοδο της δικτατορίας, οι άνθρωποι ήταν πολύ φτωχότεροι από σήμερα, αλλά βρίσκονταν σε μια πορεία οικονομικής διεύρυνσης, όχι συρρίκνωσης. Μια πορεία που είχε αρχίσει στην Ελλάδα από τα χρόνια του ’60, ωθώντας την κοινωνία σε αλλαγές. Στο φόβο αυτών των αλλαγών ήταν απάντηση η δικτατορία. Δεν ανακόπηκε όμως η πορεία».
Προφανώς ο Λιάκος είναι παντελώς άσχετος με τα Ιστορικά δρώμενα της Ελλάδας, μετά την αλληλοσφαγή του 1944-49. Ξεχνά την τεράστια ζημιά στην οικονομία της Χώρας εκείνη την περίοδο, λόγω της πολεμικής σύρραξης, όπως επίσης ξεχνά την ερήμωση της περιφέρειας που οδήγησε στην γιγάντωση του αθηνοκεντρικού κράτους, καθώς και τις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό προς εύρεση εργασίας. Πού είδε, λοιπόν, την οικονομική διεύρυνση ο παραχαράκτης της Ιστορίας, Λιάκος; Στο μόνο, το οποίο θα μπορούσαμε να του αποδώσουμε δίκιο είναι στο ότι η Στρατιωτική κυβέρνηση δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει την πορεία προς την παρακμή και την διαφθορά. Της έβαλε προσωρινά «στοπ», αλλά η έλευση της μεταπολίτευσης (με ευθύνη, δυστυχώς, και του ίδιου του Στρατιωτικού καθεστώτος) γιγάντωσε τις προαναφερθείσες παρακμιακές ιδιότητες. Η άνοδος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και η επιθυμία, όλο και περισσότερων Ελλήνων, για καταδίκη και γκρέμισμα αυτού του σαθρού και σαπισμένου καθεστώτος, το οποίο μετά από μια πορεία αρκετών ετών μάς οδήγησε στο μνημόνιο, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται, είναι μια «εκδίκηση» της Αληθινής Ιστορίας απέναντι στους παραχαράκτες και τους καιροσκόπους. Και αυτό προβληματίζει, εξοργίζει αλλά και φοβίζει τους διάφορους καθεστωτικούς «μαϊντανούς» τύπου Λιάκου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/ta-chase-o-liakos-apo-thn-dhmoskophsh-gia-thn-21h-apriliou#.UX5C5KI9IzM#ixzz2RqRrSTfJ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου