Η Ευρώπη Αύριο

Άρθρο της Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην εφημερίδα "Εμ

πρός"

Το όραμα της Ευρώπης, οι ΗΠΑ, οι Ευρωσκεπτικιστές και οι Εθνικιστές

Θα είναι η Ευρώπη του Αύριο η Μερκελική Ευρώπη, το κατασκεύασμα των πλουτοκρατών και των τοκογλύφων; Η Ευρώπη όπως την ξέρουμε θα καταστραφεί; Κι αν ναι, τα κράτη της θα προσδεθούν ξανά στις ΗΠΑ; Θα λάβει και η πρώην ΕΣΣΔ μερίδιο πάνω στα συντρίμμια της, όπως έγινε μετά τον Β’ Ευρωπαϊκό Πόλεμο; Η μήπως είναι η ώρα η Ευρώπη να αναδιπλωθεί και να ζυμωθεί εκ νέου, χωρίς να χάσει την ουσία της, αλλά πετώντας από το ζυμάρι της ό,τι την οδήγησε στην πτώση; Συντάσσομαι με την τελευταία εκδοχή. Η καρδιά του πλανήτη βρίσκεται εδώ, κι από δω θα ξεκινήσει ο νέος ιστορικός κύκλος.

Στην σύγχρονή μας Ευρώπη, την Ευρώπη της Ε.Ε., το status quo εξακολουθεί να κυριαρχεί με την κεκτημένη ταχύτητα της καλολαδωμένης μηχανής της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Αυτή η Ευρώπη εξυπηρετεί όσους την υπηρετούν γνωρίζοντας τα τερτίπια των διαδρόμων της, όσους αφήνονται στην κεντροευρωπαϊκή σαγήνη της υπαλληλικής βολής. Ταυτόχρονα, αναπτύσσεται διάσπαρτα σε ολόκληρη την ήπειρο, ένα κίνημα διαφωνίας. Οι φωνές των «διαφωνούντων» με την επιβολή της Μερκελικού οράματος για την Ευρώπη πληθαίνουν. Από την Βρετανία, τριχοτομημένη ανάμεσα στο αυτοκρατορικό της παρελθόν, τις θυγατρικές της ΗΠΑ, και την Ε.Ε., ως την πιο ευρωπαϊκή, την Γαλλία της αμφισβήτησης, και την πυριτιδαποθήκη του Νότου, την Ελλάδα, η Ιστορία δεν γράφεται από αυτούς που την υπομένουν παθητικά, μα από αυτούς που οραματίζονται την νέα πραγματικότητα. Θα εξακολουθήσουν να είναι οι κλώνοι Βρυξελλών και Βερολίνου;

Αμερικανοί, Σκεπτικιστές και Εθνικιστές

Μεταξύ των «διαφωνούντων», υπάρχουν τριών ειδών φωνές, οι Ευρωσκεπτικιστές, οι Αμερικανοϊμπεριαλιστές και οι Εθνικιστές. Οι Φιλοαμερικανοί, εξυπηρετώντας τα γεωστρατηγικά, οικονομικά αλλά και ιστορικά και ιδεολογικά συμφέροντα των ΗΠΑ, θέλουν την Ευρώπη διχασμένη και τους λαούς της να αντιμάχονται διηρημένοι. Φαινομενικά διαφωνούντες, στην πραγματικότητα είναι οι μέντορες της Μέρκελ και της κυρίαρχης ομάδας στην Ε.Ε. η οποία βέβαια καμία αναφορά δεν έχει στην ευρωπαϊκή ιστορική και εθνολογική οντότητα και την προάσπιση των δικαίων της. Ωθώντας τους ευρωπαϊκούς λαούς στον «ευρωσκεπτικισμό» και την διάσπαση, το ρεύμα αυτό είναι το μακρύ χέρι των Αμερικανικών συμφερόντων στην αειθαλή κοιτίδα του ανθρώπινου Πολιτισμού. Οι δυνάμεις οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, δεν επιθυμούν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, ούτε το Ευρώ. Αναπολούν την μεταπολεμική πρωτοκαθεδρία του δολαρίου, την καθεστηκυία συμμαχία Βρετανίας-ΗΠΑ και την πρόσδεση και άλλων ευρωπαϊκών χωρών στις πολιτικές και τα θεϊκώ δικαιώματι συμφέροντά τους. Σε μια χώρα που επιφύλαξε για τον εαυτό της τον ρόλο του Πλανητάρχη, οι σποραδικές αντιδράσεις ευρωπαίων πολιτικών ηγετών, στα σχέδιά της, με συμβολικά κορυφαία την άρνησή τους να τροφοδοτούν με ευρωπαϊκό ανθρώπινο κρέας τους πολέμους της Αμερικής στα τέσσερα σημεία του πλανήτη, εκλήφθηκε ως πλήγμα της Ευρώπης στην αλαζονεία της υπερδύναμης.

Οι Ευρωσκεπτικιστές, όπως το UKIP του Νάιτζελ Φάραντζ στην Βρετανία και το Front National της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία, εκφράζουν τον φόβο του νέου και την επιθυμία δυο σημαντικών ιστορικά ευρωπαϊκών χωρών για επιστροφή στο παρελθόν. Σε μια Ευρώπη κυρίαρχων κρατών κλεισμένων στον εαυτό τους, με δικές τους πολιτικές οι οποίες μοιραία, όπως έχει κατ’ επανάληψη δείξει η ιστορική εμπειρία, θα οδηγήσουν σε σύγκρουση τα ευρωπαϊκά κράτη και θα εξυπηρετήσουν εν τέλει τα συμφέροντα των αντιευρωπαϊστών, αυτών που θέλουν την Ευρώπη διηρημένη και τους εαυτούς τους κυρίαρχους στο γνώριμο παιχνίδι της απομύζησης των πόρων της.

Τα κινήματα αυτά είναι σήμερα τα πλέον μαζικά. Το πολιτικό σύστημα όμως δεν σταματά να τα πολεμά. Η Λεπέν έκανε το κόμμα της πρώτη πολιτική δύναμη και διεκδικεί με μεγάλη πιθανότητα την Προεδρία της Γαλλίας. Παρ’ όλα αυτά τα στελέχη της συναντούν αντιδράσεις όμοιες με αυτές που γνωρίζει η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Συνωμοσία σιωπής που σπάει μόνον εκ των πραγμάτων και λόγω της δυναμικής της, αστυνομικές διώξεις τοπικών στελεχών, «στημένα» επεισόδια με μετανάστες, κοκ. Το UKIP από την άλλη, αντιμετωπίστηκε κατ’ αρχήν με απαξίωση, εξακολουθεί όμως να αναπτύσσεται και να συσπειρώνει τους από την φύση τους επιφυλακτικούς και τοπικιστές Βρετανούς. Η κύρια χρησιμότητα των «ευρωσκεπτικιστικών» κομμάτων, και η σημαντική προσφορά των ηγετών τους είναι ότι δείχνουν στους συμπολίτες τους ότι υπάρχει άλλος δρόμος, που σέβεται τις παραδόσεις και τις επιθυμίες του Λαού, κι ότι ο δρόμος αυτός μπορεί να γίνει σεβαστός. Κι ακόμη, απενοχοποιούν τις ιδέες του Έθνους, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας, που η ισοπεδωτική Νέα Τάξη επιθυμεί διακαώς να σβήσει από τις συνειδήσεις.

Οι λαοί όμως δεν είναι δυνατόν να προχωρήσουν προς το Μέλλον με το κεφάλι στραμμένο προς το Παρελθόν. Ως δυνάμεις άρνησης και εσωστρέφειας, οι ευρωσκεπτικιστές προχωρούν την ευρωπαϊκή υπόθεση μέχρις του σημείου όπου θα παραδώσουν την σκυτάλη σε αυτούς που έχουν όραμα, σχέδιο και πρόταση για το Αύριο. Γι’ αυτό και δέχονται, αν και ισχυροί, τα πυρά των συστημικών κομμάτων, των διεθνιστικών οργάνων και της παγκοσμιοποιητικής υπερκρατικής εξουσίας. Το διάδοχο και καθοριστικό πολιτικό σχήμα θα είναι οι Εθνικιστές.

Οι Εθνικιστές θέλουν την Ευρώπη ενωμένη στην στέρεη και συνεκτική βάση της κοινής καταγωγής, της ταυτότητας, και του πολιτισμού. Αποδέχονται την χρησιμότητα της κοινής αγοράς, αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της εθνικής ανεξαρτησίας. Εάν θα τα καταφέρουν, αποφεύγοντας τους εγωισμούς που οδήγησαν στα καταστροφικά σφάλματα του παρελθόντος, μένει να το δούμε. Αξίζει όμως να το προσπαθήσουμε συνειδητά και μεθοδικά.

Ο ρόλος της Ελλάδας

Είναι ιστορικό πεπρωμένο της χώρας μας να αποτελεί την εμπροσθοφυλακή των αλλαγών στις πολιτικές ισορροπίες της Ευρώπης. Η Ελλάδα καλείται και πάλι να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις, να χαράξει το δρόμο και να οδηγήσει τους άλλους λαούς. Σε αντίθεση όμως με την μεταχείριση που της επεφύλαξαν οι «σύμμαχοι» μετά το 1945, η Ελλάδα οφείλει να μάθει από τα παθήματά της και να απαιτήσει και να καταλάβει την κυρίαρχη θέση που της αξίζει στην επόμενη μέρα της Ευρώπης. Οι δουλοπρεπείς και αμερικανόδουλοι διαχειριστές της εξουσίας μετά την ήττα του Άξονα, προσέδεσαν την χώρα στο άρμα ΗΠΑ και Βρετανίας, και την έκαναν από νικήτρια, ζητιάνο της Ενωμένης Ευρώπης. Το κεφάλαιο αυτό πρέπει να κλείσει και να μην επαναληφθεί, στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον. Παρά το παραμύθι της μικράς και τιμίου Ελλάδος, η αδήριτη και αποδεδειγμένη ιστορικά πραγματικότητα είναι ότι η Πατρίδα μας μπορεί να επιβιώσει, να αναπτυχθεί και να μεγαλουργήσει προς όφελος δικό της και της Ανθρωπότητας, μόνον όταν ηγείται των γεωπολιτικών σχημάτων που διαμορφώνονται στην πορεία της Ιστορίας.

Είτε ως κυρίαρχος της Μεσογείου, είτε ως Αυτοκρατορία της Ανατολής, η Ελλάδα μεταφέρει στους αιώνες την φλόγα της Υπερβορέας, και αυτό θα κληθεί να κάνει και τώρα. Όταν τελειώσει η μάχη και οι Πολεμιστές αποσυρθούν και ξαποστάσουν, αυτό που θα χρειαστεί να κάνουν οι Φύλακες θα είναι να κρατήσουν την φλόγα ζωντανή στην μητρική Εστία της.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-eurwph-aurio#ixzz3SSySGHR1