Η νίκη του Μουσταφά Ακιντζί στις παράνομες εκλογές στα κατεχόμενα καλλιέργησε υπερβολικές προσδοκίες στην ε/κ πλευρά, σε σχέση με τις προοπτικές λύσης του Κυπριακού. Ενδοιασμοί και επιφυλάξεις που διατυπώθηκαν έχουν να κάνουν όχι κατ' ανάγκη με τη βούληση του ίδιου του κ. Ακιντζί για λύση του Κυπριακού, αλλά πολύ περισσότερο με το κατά πόσο είναι σε θέση να πολιτευτεί απαλλαγμένος από τα δεσμά της Άγκυρας.
Δεν είναι δηλαδή θέμα αμφισβήτησης των προθέσεων του νέου Τ/κ ηγέτη, δεν είναι ζήτημα πως δεν εννοεί αυτά που λέει και διακηρύττει. Το ζήτημα έγκειται στο εάν όλα αυτά που θεωρητικά πρεσβεύει, μπορεί και έχει τη δύναμη να τα εφαρμόσει. Δυστυχώς για τον ίδιο, αλλά και για την ειρήνη στο νησί μας, πιστεύουμε πως όσο και να επιθυμεί λύση του Κυπριακού ο Μουσταφά Ακιντζί, όσο και να προσπαθήσει να απαλλαγεί από τον φερετζέ της Άγκυρας, πολύ δύσκολα θα τα καταφέρει στον βαθμό που να μπορούμε να μιλάμε για λύση. Η επιστροφή στις συνομιλίες των εντελώς αποδυναμωμένων Ελληνοκυπρίων μετά την επιβολή των όρων της Άγκυρας, μοιάζει θρίαμβος για την άλλη πλευρά. Στη Ευρώπη όλοι αισιοδοξούν, γιατί ένας μετριοπαθής Τουρκοκύπριος θα είναι ο διαπραγματευτής. Εντούτοις, οι δηλώσεις του για την Αμμόχωστο, το απευθείας εμπόριο, την ανεξαρτησία του ψευδοκράτους και την ισοτιμία του έναντι της Τουρκίας, του «νότου», δηλαδή των υπολειμμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΕΕ, το αεροδρόμιο Τύμπου, το λιμάνι Αμμοχώστου, τους υδρογονάνθρακες, τους εποίκους, την απαξίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και για «σκληρές» διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για όσους αγωνιούν όχι για μιαν οποιανδήποτε λύση που θα γεμίσει τα πουγκιά μας παράδες, αλλά για τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού μας. Ο Έρογλου έλεγε ότι κάθε ψήφος προς αυτόν σημαίνει αποδοχή της Τουρκίας ως μητέρας πατρίδας, σημαίνει εγγυητικά δικαιώματα στην Τουρκία, σημαίνει «Κράτος» στα κατεχόμενα και σημαίνει ότι κανείς «Τουρκοκύπριος» δεν θα μετακινηθεί από «το σπίτι του» χάριν της λύσης, δηλαδή ούτε σπιθαμή εδάφους δεν θα επιστραφεί στους Ελληνοκυπρίους. Ο Μ. Ακινζι τότε μιλούσε πιο συγκαταβατικά, ήμερα όμως άρχισε να σέρνει το ζουρνά του Ερογλου. Φαίνεται πως η άλλη πλευρά δεν θα αλλάξει χαβά και ήδη ο Ακιντζί υπερασπίζεται την κυριαρχία του «κράτους» του, αμφισβητώντας την Κυπριακή Δημοκρατία. Δηλαδή δεν προτίθεται να προσαρμόσει τις ανερμάτιστες απαιτήσεις της Τουρκίας στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, για να φθάσουμε σε μια λύση που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων σε όλη την επικράτεια του νησιού.
Τα πρώτα δείγματα γραφής είναι ενώπιόν μας, αφού η τουρκική κυβέρνηση φρόντισε από την πρώτη στιγμή να στείλει τα μηνύματά της στον Μουσταφά Ακιντζί και να του διαμηνύει ποιος είναι το. αφεντικό στην όλη υπόθεση. Η ακύρωση της συνάντησης που θα είχε με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη υπήρξε ταυτόχρονα το πρώτο δείγμα ακύρωσης του κ. Ακιντζί από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ευρύτερα από την τουρκική πολιτική ηγεσία. Ας μην τρέφουμε, λοιπόν, αυταπάτες και να δημιουργούμε κίβδηλες προσδοκίες, αφού άλλο είναι το «θέλω» και άλλο το «μπορώ». Αν ο Μουσταφά Ακιντζί βρει τη δύναμη να αντισταθεί στην Τουρκία, υλοποιώντας τα θέλω του ανεξαρτήτως οποιουδήποτε κόστους, τότε ίσως γίνει εφικτή η επίτευξη προόδου στο Κυπριακό. Διαφορετικά, πάμε για μια από τα ίδια, μέχρις ότου αποφασίσει κάποτε η Άγκυρα πως έφθασε η στιγμή να λυθεί το πρόβλημα. Αν όχι, με όσο καλές προθέσεις και αν πιστώσουμε τον Μουσταφά Ακιντζί, έχοντας τον φερετζέ της Άγκυρας στο κεφάλι, καμία θετική εξέλιξη δεν διαβλέπουμε να υπάρχει.
Και εμείς εναγωνίως αναμένουμε την ποθητή λύση. Μια «ουσιαστική λύση που να αποκαθιστά μια Κυπριακή Δημοκρατία κυρίαρχη και με όλα τα δικαιώματα που έχει κάθε κράτος μέλος της ΕΕ και οι πολίτες του», όπως απαίτησε ο Έλληνας ΥΠΕΞ κύριος Νίκος Κοτζιάς από τον Μπαν κι Μουν. Απαίτησε ακόμη την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία
Ντίνος Ορφανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου