Παντού ιδρύοντο φιλελληνικαί οργανώσεις και ηνοίγοντο έρανοι. Εις μόνην την Πρωσσίαν συνελέγησαν συντομώτατα 450.000 τάλερ (πλέον του 1,5 εκατομμυρίου χρυσών μάρκων, τα οποία τότε είχον πολύ μεγαλειτέραν αγοραστικήν αξίαν από την σημερινή των). Καθηγηταί προσέφερον ολόκληρον το ποσόν των αποδοχών των, ποιηταί – ιδίως ο Γουλιέλμος Μύλλερ, ο γνωστός ποιητής των «Ελληνικών Ασμάτων» – με τα φλογερά ποιήματά των παρεκίνουν τον λαόν να βοηθήση τον απελευθερωτικόν αγώνα που είχεν αρχίσει εις την Νοτιοανατολικήν Ευρώπη.
Αλλά δεν έγινε μόνον αυτό. Πολλούς ωδήγησε ο ενθουσιασμός των μέχρις του να αναχωρήσουν από την πατρίδα των και να σπεύσουν εις την χώραν των Ελλήνων, δια να αγωνισθούν εκεί μαζί των, υπέρ της αναγεννωμένης Ελλάδος, προσφέροντες την περιουσίαν των και το αίμα των. Ήδη κατά το πρώτον έτος του αγώνος της ανεξαρτησίας, η στατιστική της εποχής εκείνης αριθμεί 423 φιλέλληνας από τας κυριωτέρας χώρας, εξ ων 153 είχον προστρέξει εκ Γερμανίας. Ούτω η Γερμανία εμφανίζεται κατέχουσα την πρώτην θέσιν εις το κεφάλαιον αυτό του αριθμού των φιλελλήνων που προσέφερε. Δευτέρα έρχεται η Γαλλία με 117 φιλέλληνας. Εορτάζεται κατ’ αυτάς η επέτειος της ηρωικής εξόδου του Μεσολογγίου, πρόκειται δε να στηθή ένα μνημείον εις τους 22 Γερμανούς πεσόντας εκεί. Αποτελεί πάλιν ένα εξαιρετικό δείγμα ανδρείας και αποφασιστικότητος. Το γεγονός ότι κατά την έξοδον του Μεσολογγίου την νύκτα της 20ης προς την 21ην Απριλίου – από τους 9 φιλέλληνας που έχυσαν το αίμα των προ των πυλών του Μεσολογγίου εις το ιερόν Ελληνικόν χώμα, οι 7 ήσαν Γερμανοί.
Αλλά ποίοι υπήρξαν οι ήρωες αυτοί, οι οποίοι εθυσίασαν την ζωήν των δια την Ελλάδα;
Πρώτος έρχεται ο εκ Βυρτεμβέργης στρατηγός κόμης Καρλ φον Νόρμανν-Έρενφελς, εξέχουσα μορφή μεταξύ των Γερμανών φιλελλήνων, ένας γενναίος και ειλικρινής άνθρωπος, λαβών μέρος εις πολλούς αγώνας και μάχας, πληγωθείς και σωθείς ως εκ θαύματος, έως ότου εφονεύθη τέλος εις το Μεσολόγγι την 23ην Νοεμβρίου 1822. Έπειτα από μίαν ζωήν αληθινού στρατιώτου, είχε νυμφευθή εις την Ελβετίαν και έγινε πατήρ δύο τέκνων. Εν τούτοις, μόλις έμαθε την έναρξιν του αγώνος των Ελλήνων, εγκατέλειψε γυναίκα και παιδιά, δια να σπεύση εις εξυπηρέτησιν της ελληνικής υποθέσεως, Εις το ανεγερθέν μνημείον οφείλεται εις αυτόν, αναμφιβόλως, η πρώτη θέσις.
Ο Αύγουστος φον Ντίττμαρ, Πρώσσος λοχαγός εκ Πομερανίας, κατήλθεν εις την Ελλάδα άμα τη εκρήξει της επαναστάσεως, ηγωνίσθη με γενναιότητα, έλαβεν ενεργόν μέρος εις την άμυναν του πολιορκουμένου Μεσολογγίου κατά των Τούρκων και έπεσε κατά την ηρωικήν έξοδον, την 21ην Απριλίου 1826.
Παρομοίως ηρωικόν θάνατον εν Μεσολογγίω εύρεν ο Πρώσσος λοχαγός Μπελγιέ ντε Λωναί. Εις την έξοδον έπεσεν επίσης ο Πρώσσος αξιωματικός Κ.Ι.Β. Κλέμπε, καθώς και ο υπολοχαγός φον Λύμπτωβ, εκ Βερολίνου, ο Γερμανός Σίπχαν, κατόμενος από την περιοχήν του Νάουμπουργ, ο λοχίας Χριστιανός Στιτσελμπέργκερ εκ Βάδεν και ο βαρώνος φον Ρήντεζελ, πεσών υσαύτως κατ΄ατην πολιορκίαν του Μεσολογγίου. Οι άλλοι Γερμανοί, οι οποίοι απέθανον εις το Μεσολόγγι, είτε εκ των τραυμάτων των, είτε εξ ασθενειών διαρκούσης της πολιορκίας, είναι εν πρώτοις, οι δύο αδελφοί Φραντς και Βενιαμίν Μπεκ, φονευθέντες τον Νοέμβριον του 1822, ο Φρεδερίκος Μπον εξ Αννοβέρου, σπεύσας εις την Ήπειρον υπό τον Μαυροκορδάτον και τον κόμητα Νόρμανν (1822), έπειτα δε ασθενήσας και αποθανών εις το πολεμικόν νοσοκομείον του Μεσολογγίου.
Ο Αλβέρτος Φλες εκ Σαξωνίας έφθασε μέσω Λιβόρνου εις το Μεσολόγγιον, κατετάχθη εις το σύνταγμα του Ταρέλλα και επέστρεψεν έπειτα εις την Γερμανίαν. Αλλά δεν έμεινεν πολύ καιρόν εκεί και κατήλθε δια δευτέραν φοράν εις την Ελλάδα, φονευθείς εις τας μάχας του Μεσολογγίου. Ένας άλλος ενθουσιώδης φιλέλλην ήτο ο ιατρός Γιόχαν Κυέφφελ εκ Φραγκφούρτης, ο οποίος αν και διακεκριμένος επιστήμων, κατετάχθη ως απλούς στρατιώτης εις την «Γερμανικήν Λεγεώνα». Ολίγον καιρόν μετά την κάθοδόν του εις την Ελλάδα ετραυματίσθη σοβαρώτατα και εισήχθη εις το νοσοκομείον του Ναυπλίου. Θεραπευθείς κατετάχθη και πάλιν εις τον στρατόν της ελευθερίας και έπεσεν εις τας μάχας του Μεσολογγίου.
Ο διδάκτωρ της νομικής Μάισλερ εκ Δρέσδης απέθανε τον Δεκέμβριον του 1824 εις το Μεσολόγγι. Εκεί απέθανεν επίσης ο Γερμανός Ραίζερ, δια τον οποίον δεν είναι τίποτε άλλο γνωστόν. Ο εκ Βερολίνου φιλέλλην Ρόσνερ έπεσεν εις το Μεσολόγγι τον Αύγουστον του 1825, καθώς και ο Ιακώβ Σπρέτερ εκ Ρόττβαϊλ. Ο υπολοχαγός Καρλ Βάιγκαντ από το Βυρτσμπουργκ έφθασε την 4ην Απριλίου του 1822 εις την Μονεμβασίαν και απέθανε την 8ην Αυγούστου του ιδίου έτους εις το Μεσολόγγι. Ο Γ. Βιντερχόλλερ, υπολοχαγός εκ Βαυαρίας κατήλθε τον Μάιον του 1822 εις την Ελλάδα και έπεσεν επίσης εν Μεσολογγίω, ως και ο συνάδελφός του Γιόχαν Τσίκκερμανν.
Εκτός των ανωτέρω αναφερομένων Γερμανών, πρέπει να σημειωθή ακόμη και ο υπολοχαγός Καρλ φον Ζασς, καταγόμενος εκ Κουρλανδίας και αποθανών εν Μεσολογγίω. Δεν θα έπρεπεν επίσης να λησμονηθή ο Γερμανοελβετός ιατρός δόκτωρ Γιόχαν Ιάκωβος Μάγερ, ο οποίος προσέφερε πολυτιμοτάτας υπηρεσίας εις την Ελλάδα. Όταν, διαρκούςσης της πολιορκίας και των δεινών που συνεπήγετο αύτη, πολλοί από τους πολιορκουμένους εφαίνοντο χάσαντες το θάρρος των, αυτός, ένας ξένος, ίδρυσε μίαν μυστικήν ένωσιν που είχε σκοπόν να καταπολεμήση τον κίνδυνον αυτόν της αποθαρρύνσεως. Ο δόκτωρ Μάγερ έπεσεν, όπως και οι άλλοι, μαχόμενος ηρωικώς υπέρ της Ελλάδος κατά την Έξοδον του Μεσολογγίου.”
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ» ΤΟΥ CURT RÖSNER – ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΝΕΑ ΣΠΑΡΤΗ»
Από την ιστοσελίδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου