Θέλουν να κάνουν την κυπριακή διάλεκτο γλώσσα - Τα περί εθνογλωσσολογίας

Τα τελευταία χρόνια άρχισαν πολλοί να μιλούν για αφελληνισμό του νησιού μας. Η ελληνική εθνοτική συνείδηση άρχισε να χάνεται από τους Έλληνες Κύπριους, από την ημέρα που η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος, παρά τη θέληση μας. Τραγική ειρωνεία η δήλωση Μακαρίου μετά τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου: «ελληνικέ κυπριακέ λαέ, το ότι θα γίνομεν ανεξάρτητον κράτος, δεν σημαίνει πως θα πάψομεν να είμεθα Έλληνες». Πού να ήξερες καημένε μου. Σήμερα όμως ο αφελληνισμός δεν γίνεται τυχαία, αλλά είναι αυτοσκοπός κάποιων εθνομηδενιστών-διεθνιστών, που θέλουν να απαλλαγούν από το ελληνικό «μικρόβιο» που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Η αποεθνοποίηση επιτυγχάνεται μέσω της παραχάραξης της ιστορίας και της αλλοίωσης της δημογραφίας-εθνογραφίας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός που πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού (εκτός από τον πρόεδρο φυσικά), είναι συχνά ο τέως υπουργός παιδείας και πολιτισμού Ανδρέας Δημητρίου και ο υπουργός εσωτερικών Νεοκλής Συλικιώτης. Αυτό που με ανησυχεί, είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων Κυπρίων, δεν αντιλαμβάνεται τι γίνεται και όταν τους μιλούμε για σκόπιμο αφελληνισμό μας λένε υπερβολικούς «σώπα καλέ, κανείς δεν θέλει να μας αφελληνίσει», λένε. 

Για να καταλάβει ο αναγνώστης ευκολότερα το άρθρο, θα πρέπει ο γράφων να αναφερθεί στα περί εθνογλωσσολογίας.

Δεν υπάρχει έθνος, αν δεν υπάρχει ξεχωριστή γλώσσα ή ξεχωριστή θρησκεία. 

Η αποεθνοποίηση-εθνογένεση επιτυγχάνεται όταν μια κυβέρνηση αποφασίσει να αφαιρέσει από μια περιοχή τα πολιτισμικά και γλωσσικά στοιχεία που έχει με τους υπόλοιπους ομοεθνείς της και να δώσει έμφαση μόνο στα ντόπια.

Οι γλώσσες είναι γενεαλογικά δέντρα, δεν είναι ξεκομμένες από τις υπόλοιπες (με εξαιρέσεις, γλώσσες μυστήριο, όπως τη βασκική). Κάθε γλώσσα μπορεί να έχει από 5 μέχρι και 100 διαλέκτους και υποδιαλέκτους.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις διαφόρων χωρών, χρησιμοποιούσαν το πανίσχυρο όπλο που λέγεται παιδεία, για ναπροσεγγίσουν ή να απομακρύνουν κάποιες εθνογλωσικές ομάδες.

Στο ελλαδικό μας κράτος, η κάθε περιοχή (κυρίως οι ακριτικές), πριν να ενωθεί με τον εθνικό κορμό, είχε τη δική της διάλεκτο (ειδικά στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα). Σε 50 όμως χρόνια χάθηκαν σχεδόν ολοσχερώς τα γλωσσικά τους ιδιώματα και το ίδιο θα συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό και με την Κύπρο, αν ενωνόταν με τη Μητέρα Πατρίδα της. Επίσης, χριστιανικές ομάδες όπως οι Αρβανίτες, οι Βλάχοι και οι Σλαβόφωνοι έχουν εξελληνιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και τις γλώσσες τους σήμερα μιλούν μόνο οι γηραιότεροι. Δεν μπόρεσε να γίνει το ίδιο με τους Πομάκους και τους Ρομά επειδή αυτοί είναι μουσουλμάνοι.

Τη δύναμη της παιδείας εκμεταλλεύτηκε τα μέγιστα και η γαλλική κυβέρνηση. Η νότια Γαλλία, η Οξιτανία, διέφερε σημαντικά στις γλώσσες και τις διαλέκτους της (έχει έξι διαλέκτους) από τη βόρεια Γαλλία. Η δε Βρεττάνη στα βορειοδυτικά (η περίφημη κελτική ή «κελτική» πλέον περιοχή του Αστερίξ και του Οβελίξ) δεν μιλούσε καν μια λατινογενή γλώσσα. Σήμερα οι γλώσσες των Οξιτανών και των Βρεττανιανών είναι προς εξαφάνιση. Αυτή την πολιτική, την ακολούθησε η Γαλλία, για να μην ξεσηκωθούν οι ντόπιοι και να ζητούν αυτονομία και ανεξαρτησία όπως έκαναν οι «ατίθασοι» Κορσικανοί.

Παραδείγματα που μπορούν να συγκριθούν με την Κύπρο
1) Τσακωνικά: Ένα ελληνικό παράδειγμα που αξίζει αναφοράς, είναι της τσακωνικής γλώσσας στην Πελοπόννησο. Εδώ μιλάμε για ελληνογενή γλώσσα και όχι για ελληνική διάλεκτο. Τα τσακωνικά δεν προέρχονται από την αττική-ιωνική διάλεκτο των αρχαίων ελληνικών, αλλά από τη δωρική, τη διάλεκτο που μιλούσαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες. Σήμερα την τσακωνική ομιλούν μόλις 3000 ψυχές, και ο γλωσσικός της κώδικας είναι ISO 639-3 tsd. ISO 639-3 tsd.

ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΣΕ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ (ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ).

2) Αυστριακή διάλεκτος της γερμανικής γλώσσας: Δεν χωρεί ιστορική αναδρομή ολόκληρης της ιστορίας της Αυστρίας σε αυτό το άρθρο φυσικά, αυτό όμως που πρέπει να αναφερθεί, είναι πως μετά τον Β'Παγκόσμιο πόλεμο (που χώρισαν οι σύμαχοι την Αυστρία από τη Γερμανία), οι εκάστοτε αυστριακές κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την τοπική διάλεκτο και τις τοπικές συνήθειες, ήθη και έθιμα για να πείσει τους Αυστριακούς, πως εθνοτικά δεν είναι Γερμανοί, αλλά Αυστριακοί, δηλαδή ένας γερμανογενής λαός, που απλά συγγενεύει με τους Γερμανούς. Ευτυχώς που δεν ζει ο Χίτλερ σήμερα. Με αυτό το σκεπτικό και οι Βαυαροί θα έπρεπε να θεωρούνται ξεχωριστή εθνότητα, αφού οι Αυστρία και η Βαυαρία συνορεύουν, μιλούν την ίδια διάλεκτο και έχουν περίπου τα ιδία ήθη και έθιμα. Με αυτό το σκεπτικό πολλές άλλες περιοχές μεγάλων χωρών όπως, η Σαξονία, η Φρανκονία, η  Σουηβία, η Βενετία, η Σικελία, η Σαρδηνία, η Λομβαρδία, η Σαβοϊα, η Τοσκάνη, η Καλαβρία, η Γαλικία, οι Αστούριες, η Εξτρεμαδούρα, θα έπρεπε να θεωρούνται πως αποτελούν ξεχωριστά έθνη, αφού έχουν σημαντικές διαφορές (γλωσσικές-πολιτισμικές) από τους υπόλοιπους ομοεθνείς τους.
 Γλωσσική Οικογένεια
 Ινδοευρωπαϊκά
.    Γερμανογενή
o     Δυτικά Γερμανογενή
§           Άνω Γερμανογενή
§                      Γερμανικά
§                             Αυστριακά Γερμανικά
Και στηριζόμενοι πάνω στο τελευταίο, έφτιαξαν το αυστριακό «έθνος», για να πάψουν πια οι «κακοί» εθνικιστές Αυστριακοί να θέλουν ένωση με τη Γερμανία. 
Στην Κύπρο προσπαθούν να κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα που έκαναν στην Αυστρία. Να μας πείσουν πως δεν είμαστε Έλληνες, αλλά ένας ελληνογενής (Hellenic) λαός, που απλά συγγενεύει με τους Έλληνες/Ελλαδίτες, χρησιμοποιώντας τη διάλεκτο μας.

Συμπέρασμα: Oι κυβερνήσεις των διαφόρων κρατών, άλλοτε προσεγγίζουν ένα λαό και άλλοτε τον αποκρίνουν από τον εθνικό κορμό, χρησιμοποιώντας την τοπική λαλιά.

3) Σικελιάνικα: Παρόλο που τα σικελιανά θεωρούνται από τους γλωσσολόγους ξεχωριστή γλώσσα, η ιταλική κυβέρνηση δεν θεωρεί τους Σικελούς ξεχωριστό έθνος (και καλά κάνει, αφού δεν είναι). Αν στα επίσημα έγγραφα οι Σικελοί αναγράφονταν ως ξεχωριστό έθνος και γενικά αν το ιταλικό κράτος προσπαθούσε να τους πείσει πως είναι εθνοτικά Σικελοί, το ίδιο θα έπρεπε να γίνει και με άλλες ιταλικές περιοχές: Σαρδηνία, Λομβαρδία, Σαβοϊα, Τοσκάνη, Καλαβρία (σχεδόν η μισή Ιταλία) και όλες αυτές οι περιοχές θα ήθελαν ανεξαρτησία. Αν η Σικελία δεν ενωνόταν με την Ιταλία και γινόταν ανεξάρτητο κράτος, τότε αυτό, το σικελιανικό κράτος θα άρχιζε προπαγάνδα αποεθνοποίησης-εθνογένεσης και δημιουργίας σικελιάνικης εθνοτικής συνείδησης, για να μην ξεσηκώνονται οι «κακοί» εθνικιστές και να θέλουν ένωση με την Ιταλία.
Όμως στη Σικελία υπήρχαν και οι αυτονομιστές που δεν ήθελαν το νησί τους να ενωθεί με την Ιταλία. Όταν οι Σικελοί μετανάστες πήγαν στις ΗΠΑ, έλεγαν πως είναι Σικελοί (όχι Ιταλοί) και πως κατάγονται από τη Σικελία. Και όταν τους ρωτούσαν που είναι η Σικελία, χαριτολογώντας έλεγαν «είναι ένα νησί κάτω από την ιταλική χερσόνησο που μοιάζει με μπότα που είναι έτοιμη να κλοτσήσει μακριά τη Σικελία».
Πριν την  Ιταλική ενοποίηση (1815-1871 όπως υπολογίζεται από πολλούς ειδικούς), περίπου το 60% των κατοίκων της Ιταλίας (όπως έχουν σήμερα τα σύνορά της) δεν μιλούσαν την κοινή ιταλική γλώσσα, αλλά διάφορες ιταλογενείς γλώσσες και διαλέκτους. Το ίδιο ίσχυε και με πολλούς άλλους λαούς πριν να ενωθούν υπό την αιγίδα ενός κράτους (έθνους-κράτους, nation state) 

4) Σκοπινά: Μέχρι τον Β.Παγκόσμιο πόλεμο, δεν υπήρχαν Σκοπιανοί-«Μακεδόνες», τους έπλασαν, μιλάμε για εθνογένεση, για πολιτικούς λόγους, με το έτσι θέλω. Προπολεμικά οι Σκοπιανοί θεωρούνταν Βούλγαροι από όλους και οι ίδιοι έλεγαν πως είναι Βούλγαροι. Ένας Σκοπιανός σήμερα που φανατικά αυτοαποκαλείται Μακεδόνας, μάλλον δεν ξέρει πως οι πρόπαππούδες του αυτοαποκαλούνταν Βούλγαροι. Στους βαλκανικούς πολέμους ποτέ κανείς δεν μιλά για Σκοπιανούς-«Μακεδόνες», τους αποκαλούσαν Βούλγαρους και στην ανταλλαγή πληθυσμών όλα τα βιβλία (ελληνικά και ξένα) έγραφαν για τους Σκοπιανούς που ζούσαν στη σημερινή βόρεια Ελλάδα (Μακεδονία και Θράκη): «οι Βούλγαροι επέστρεψαν στη Βουλγαρία». Τα τότε βιβλία, γιατί ένας Θεός ξέρει τι γράφουν σήμερα οι Σκοπιανοί στα βιβλία τους.
Οι Σέρβοι μετά τους βαλκανικούς πολέμους αποκαλούσαν τους Σκοπιανούς «Σέρβους του νότου», ενώ ο Τίτο μετά τον Β.Παγκόσμιο πόλεμο άλλαξε το όνομα της επαρχίας από Vardarsa Banovina (επαρχία του βαρδάρη) σε Μακεδονία, και άρχισε να δημιουργεί «μακεδονική εθνική συνείδηση» για να μπορεί να αρπάξει εδάφη από την Ελλάδα.
Η Βουλγαρία ακόμη και σήμερα δεν αναγνωρίζει σκοπιανικό έθνος και σκοπιανή γλώσσα. Λένε πως τα σκοπιανά είναι μια δυτικοβουλγαρική διάλεκτος.  

5) Μαυροβουνιώτικη διάλεκτος της σερβοκροατικής γλώσσας:Κύπρος και Μαυροβούνιο:  Η Κύπρος ακολουθεί το δρόμο του Μαυροβούνιου, της Αυστρίας, της Μολδαβίας, των Σκοπίων και κάποιων άλλων κρατών, όπου οι εκεί κυβερνήσεις κατάφεραν μέσα σε μερικές δεκαετίες με μαεστρικό-προπαγανδιστικό τρόπο να πείσουν τους κατοίκους πως δεν είναι Σέρβοι, Γερμανοί, Ρουμάνοι και Βούλγαροι αντίστοιχα, και έτσι από τα τελη του 20ου αιώνα σε όλα τα επίσημα έγγραφα δηλώνουν πως η εθνότητα τους έχει ξαφνικά αλλάξει!!!!!

Μαυροβούνιο:

  

Εθνότητες: Μαυροβούνιοι 43%, Σέρβοι 32%, Βόσνιοι 8%, Αλβανοί 5%, Νοτιοσλάβοι Μουσουλμάνοι 4%, Κροάτες 1%, Ρομά 0.5%, λοιποί 6.5% (απογραφή 2004). Έπρεπε βλέπετε να πείσουν τους Μαυροβουνιώτες πως δεν είναι Σέρβοι, γιατί μόνον έτσι θα τους έπειθαν να ψηφίσουν την ανεξαρτησία της περιοχής στο δημοψήφισμα της 21ης Μαΐου του 2006.

Φυσικά σε παλιές απογραφές του Μαυροβουνίου, οι Σέρβοι ήταν 75%, επειδή δεν ξεχώριζαν τους Σέρβους από τους Μαβροβούνιους.

Τα «Μαυροβουνιώτικα» έγιναν επίσημη «γλώσσα» του Μαυροβουνίου με την επικύρωση του νέου συντάγματος στις 22 του Οκτώβρη του 2007. Η «κοινή Μαυροβουνιώτικη» συνεχίζει να δημιουργείται. Εγκαθιδρύθηκε στις 10 Ιουλίου του 2009, με την προσθήκη δυο γραμμάτων στο αλφάβητο, παρόλο που η γραμματική και το σχολικό πρόγραμμα ακόμα να εγκριθούν.

Δηλαδή για να το καταλάβει και ο πιο ελαφρόμυαλος, τρία μόλις χρόνια μετά την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου, η κυβέρνηση του, έπλασε μια νέα ξεχωριστή γλώσσα από τα σερβικά (σερβοκροατικά) για να πάει πακέτο με την ανεξαρτησία. Ευνουχισμός της εθνότητας τους, μια εμετική αποεθνοποίηση. Δεν είμαι σίγουρος αν η πολιτική ηγεσία προέβη σε αυτές τις ενέργειες επειδή πίστευε πως το Μαυροβούνιο σαν ανεξάρτητο κράτος, θα μπει στην Ε.Ε. πολύ πιο γρήγορα από τη Σερβία, όμως όπως και να έχει, μιλούμε για εθνοπροδοτική και εγκληματική πράξη.

Κοινή νεοελληνική Τη γλώσσα μας ομιλούν (σαν μητρική γλώσσα) 13 εκατομμύρια άνθρωποι, στην κυρίως Ελλάδα, την Κύπρο και τη διασπορά. Το γενεαλογικό της δέντρο είναι το ακόλουθο:
Language family: Γλωσσική Οικογένεια
 Indo-European: Ινδοευρωπαϊκά
.    Hellenic: Ελληνογενή (συμβατικός όρος)
o      Greek: Ελληνικά *1
o        Ancient Greek (Attic-Ionic): Αρχαία Ελληνικά (της κλασσικής περιόδου 800π.Χ.-330π.Χ.) Αττική-Ιωνική διάλεκτος
o            Standard Modern Greek: Κοινή Νεοελληνική
                   Και θέλουν να προσθέσουν. Cypriot: Κυπριακά

Γλωσσικοί κώδικες: ISO 639-1 el  //  ISO 639-2 gre (B)  ell (T)  //  ISO 639-3  Ποικιλίες:
grc - Ancient Greek: Αρχαία Ελληνικά (αρχαϊκή και κλασσική περίοδος 800π.Χ.-330π.Χ.) Αττική-Ιωνική διάλεκτος 
ell - Modern Greek: Κοινή Νεοελληνική
pnt - Pontic Greek:  Ποντιακή διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας (η κυπριακή διάλεκτος δεν έχει γλωσσικό κώδικα) 
gmy - Mycenaean Greek: Τα ελληνικά της μυκηναϊκής περιόδου
gkm - Medieval Greek or Byzantine Greek: Τα ελληνικά της μεσαιωνικής-βυζαντινής περιόδου
cpg - Cappadocian Greek: Καππαδοκική διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας (μικτή ελληνική και τουρκική διάλεκτος)
tsd - Tsakonian Greek: Τσακωνικά. Ελληνογενής γλώσσα -η μοναδική από της σημερινές διαλέκτους που προέρχεται από τη δωρική και όχι την αττική-ιωνική.  3,000 ομιλητές σήμερα-.

ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΣΕ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ.

Είμαστε ένας λαός που φημίζεται για τη βραχεία μνήμη του. Πριν δυο μόλις γενεές οι Έλληνες Κύπριοι, ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων, ήταν εθνικόφρονες, ελληνολάτρες, περήφανοι για την εθνοτική τους καταγωγή, περήφανοι Έλληνες που λάτρευαν το έθνος τους. Σήμερα. ο μισός ελληνικός πληθυσμός της μεγαλονήσου, δεν θέλει καν να τον αποκαλούν Έλληνα, ενώ άλλοι αμφιταλαντεύονται για την εθνοτική μας ταυτότητα, λες και αυτή είναι ένα υποκειμενικό θέμα. Ο ελληνισμός της Κύπρου επιβιώνει εδώ και 34 αιώνες. Τι στο διάολο άλλαξε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;;

 Η κυπριακή διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας, είναι πιο κοντά στα αρχαία ελληνικά της κλασσικής περιόδου, στο λεξιλόγιο και τη γραμματική, από την κοινή νεοελληνική.

Υ.Γ.  Το να κατακτήσεις ένα λαό είναι ένα θέμα, το να τον αποπροσανατολίσεις εθνικά σε σημείο που να μην γνωρίζει, ή να έχει αμφιβολίες για την εθνοτική του ταυτότητα (λες και είναι υποκειμενικό το θέμα), είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Πόσο μάλλον όταν γίνεται από ομοεθνείς η προσπάθεια για εθνική σύγχυση (και όχι από τον Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ). Εκτός από εγκληματικό είναι και εμετικό.

ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ