ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Θυμάμαι κάποιες δεκαετίες πριν που έζησα από κοντά τα διάφορα γεγονότα, προεκλογικά και μετεκλογικά στη Λεμεσό, μια αναδρομή για χάριν των νέων μας με πολλές θύμησες, μεταξύ των δύο κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ που έβριζαν οι μεν τους δε και οι δε τους μεν, έπεφτε άγριο ξύλο στους δρόμους, για το τίποτε, ως επίσης έξω από τα εκλογικά κέντρα φασαρίες και ξύλο προσπαθώντας να πείσουν τους ψηφοφόρους για να ψηφίσουν το δικό τους το κόμμα, θυμάμαι κατά τον προεκλογικό των προεδρικών οδηγώντας ένα βαν συγκεκριμένης εταιρείας με παιδιά του ΔΗΣΥ που επικολλούσαν αφίσες του Γλαύκου Κληρίδη στους ηλεκτρικούς πασσάλους, και πίσω από το βαν ακολουθούσαν δύο αυτοκίνητα με Ακελικούς συνοδούς για εκφοβισμό μας οι οποίοι μας έβριζαν για το έργο που κάναμε, κατηγορούσαν οι μεν τους δε για φασίστες οι δε τους μεν για προδότες  κ.ο.κ.

 Οι καυγάδες και οι κόντρες μεταφέρθησαν στη βουλή και αλλού, οι Ακελικοί πολιτικοί δε κατηγορούσαν τον ΔΗΣΥ ότι στέγασε τους «πραξικοπηματίες» στον Συναγερμό, ότι ο Γλαύκος Κληρίδης αποκατέστησε τους 63 στις δουλειές τους και έσκιζαν τα ιμάτια τους, ότι οι Δεξιοί άνοιξαν τις κερκόπορτες στον Αττίλα, αποκαλούσαν τους Δεξιούς προδότες, οι Ακελικοί πολιτικοί κατηγορούσαν τον ΔΗΣΥ ότι παρευρίσκονται στο Μνημόσυνο του Αρχηγού Διγενή και κατέθεταν στεφάνια, στη Λεμεσό, οι Ακελικοί Δημοτικοί σύμβουλοι  δεν ενέκριναν παραχώρηση άδειας, ανέγερσης κτηρίου για βιβλιοθήκη,  εκθεσιακούς χώρους και Μνημείο του Αρχηγού Διγενή όπου και ετάφη, με τις ψευδοδικαιολογίες ότι, ο Αρχηγός Διγενής ήταν προδότης και άλλα πολλά επίθετα.      

Σήμερα τα δύο αυτά κόμματα, ο μεν ΔΗΣΥ που αποκαλείτο ως Ενωτική παράταξη και οι Συναγερμικοί ως  Εθνικόφρονες μέχρι το 2004, και το δε ΑΚΕΛ ως κομμουνιστική Σταλινιστική-Λενινιστική παράταξη μπήκαν στο ίδιο άρμα του Δούρειου ίππου βάζοντας και τον κ. Δημήτρη Συλλούρη που κάποτε διαφώνησε με το σχέδιο Ανάν και απεχώρησε ιδρύοντας το Ευρωκό, αφήνοντας πίσω τους τις παλιές τους ιδεολογίες και τα πιστεύω τους, που τώρα μεταμορφώθηκαν σε ομοσπονδιακοί, άδραξαν της ευκαιρίας του πλούτου και της καλοπέρασης με πρωτοστάτη και «φύλακα Άγγελο της Κύπρου» τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος συμφώνησε στη Νέα Υόρκη με τον φίλο του τον Ραούφ Ντενκτάς, το καταραμένο  καταστροφικό και προδοτικό σχέδιο Ανάν, ενώ παράλληλα κορόιδευε τους υποστηρικτές του με τα ψεύτικα του συνθήματα: Tην Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω και τα σύνορα μας είναι στη Κερύνεια, για να επανεκλεγεί πρόεδρος της Κ.Δ.   Στηριζόμενος από τις δύο ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, το οποίο απέρριψε ο Κυπριακός λαός, που σήμερα οι αρθρογράφοι το ονομάζουν ΔΗΣΑΚΕΛ που όντως δεν μπορεί κανείς να τους αδικήσει ή να τους αμφισβητήσει.

Μόνο στη μπανανία του Κυπριστάν συμβαίνει αυτό το φαινόμενο, δηλαδή δύο ακραία κόμματα να συνεργάζονται επί μονίμου βάσεως σε όλα. Τον μεν κ. Χριστόφια ανέβασαν στην εξουσία το 2008 ως πρόεδρο της Κ.Δ. τα δύο μεγάλα κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς, για τον λόγο που γνωρίζει ακόμη και η κουτσή Μαρία. Την επαναφορά και προώθηση του σχεδίου λύσης Δ.Δ.Ο. όπου ο κ. Χριστόφιας στραβοπάτησε στο greentree κατόπιν αντίδρασης της Ρωσσίας, όπου έφυγε λυπημένος και απογοητευμένος.           

Το 2013  με τις ευλογίες του ΑΚΕΛ ανέβασε τον κ. Νίκο Χρυσάνθου Ανανστασιάδη στον προεδρικό θώκο, για να πάρει την σκυτάλη από τον κ. Χριστόφια, μια σκυτάλη ΟΧΙ Αγωνιστική, αλλά μια σκυτάλη βρώμικη με σημαίες ΑγγλοΑμερικανοτουρκικές για παράδοση της Κύπρου μας σ’ αυτούς, ως  έμποροι των Εθνών.

Έμποροι, γιατί εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα και όχι αυτά της Πατρίδας τους που ο πρόεδρος Αναστασιάδης ορκίστηκε ενώπιον του ΙΕΡΟΥ  μας Ευαγγελίου πίστη στη Πατρίδα.

Πολύ πρόσφατα το ΔΗΣΑΚΕΛ αποφάσισε εν μιά νυκτί, ότι τα μικρά κόμματα ή κινήματα να τα εκπαραθυρώσουν, γιατί δεν συμφωνούν μαζί τους στη λύση Δ.Δ.Ο. Έτσι κατέστρωσαν το σχέδιο τους να αυξήσουν το εκλογικό μέτρο εισδοχής των κομμάτων από το 1.8% στο 3.6% ως πέλεκυς εξόντωσης των. Ο φασισμός, ο ετσιθελισμός, και τα συμφέροντα στο μεγαλείο τους. Είμαι σίγουρος και πάλιν ότι, ο Ελληνικός Κυπριακός λαός δεν θα επιτρέψει να περάσουν τα άνομα σχέδια τους, όσο γονατισμένος  κι’ αν είναι σήμερα.  Μια μέρα θα έρθει και η ΑΝΟΙΞΗ

Άριστος Κακουλής