ΑΝΑΛΥΣΗ: Η θέση της Ελλάδας στον ενεργειακό χάρτη

Αδιαμφισβήτητα, ο τομέας της ενέργειας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των αναπτυγμένων, αλλά και των αναπτυσσόμενων χωρών. Οι ενεργειακές ανάγκες των χωρών της Ε.Ε. ολοένα αυξάνουν, προσκρούοντας, όμως στην έλλειψη εσωτερικών πηγών ενέργειας για την κάλυψή τους. Το γεγονός αυτό μοιραία οδηγεί στη συνεχώς αυξανόμενη ενεργειακή εξάρτηση από το εξωτερικό και κατά συνέπεια, στην ανάγκη για πρόληψη και μελέτη των παραγόντων που καθορίζουν την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού.

Η ενεργειακή ασφάλεια αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής για οποιοδήποτε σοβαρό κράτος, διότι ενδεχόμενη διακοπή του ενεργειακού εφοδιασμού θα προκαλούσε προβλήματα τεραστίων διαστάσεων. Συνεπώς, ένας καλά διαφοροποιημένος και ομαλός ενεργειακός εφοδιασμός μέσω αξιόπιστων ενεργειακών διαδρομών, αποτελεί στόχο υψίστης σημασίας, ιδίως για χώρες της Ε.Ε., οι οποίες μετά την Ρωσοουκρανική κρίση επιθυμούν να εξαρτώνται το λιγότερο δυνατό από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Οι ανακαλύψεις φυσικού αερίου στο Ισραήλ, στην Κύπρο, αλλά και αυτή του γιγαντιαίου κοιτάσματος «Ζορ» στην Αίγυπτο, έχουν μεταμορφώσει την Νοτιοανατολική Μεσόγειο σε ενεργειακό πνεύμονα της Ευρώπης, αναδεικνύοντας παράλληλα την σημαντική θέση της Ελλάδας στην γεωπολιτική σκακιέρα, αποτελώντας προς το παρόν έναν ενεργειακό κόμβο, ενώ αναμένεται να μπορέσει να μετατραπεί σε εξαγωγέα φυσικού αερίου, καθώς σύμφωνα με εκτιμήσεις της Deutsche Bank, η περιοχή νοτίως της Κρήτης κρύβει τις μεγαλύτερες πιθανότητες για θετικές εκπλήξεις με υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αέριου, τα οποία αποτιμώνται σε πάνω από 400 δισ. ευρώ.

Επιπροσθέτως, σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου ίσως υπάρχουν μέχρι και 340 τρισ. κυβικά πόδια φυσικού αερίου, ποσότητα μεγαλύτερη από τα συνολικά διαπιστωμένα αποθέματα των ΗΠΑ, με κάποιους μάλιστα να θεωρούν πως η ποσότητα του φυσικού αερίου ξεπερνάει και το 1 τετράκις πόδια. Οι υπουργοί Ενέργειας από την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Ιταλία προσφάτως υπέγραψαν Κοινή Διακήρυξη, αναγνωρίζοντας το έργο του αγωγού “East Med” ως στρατηγική προτεραιότητα για την εξαγωγή προς την Ευρώπη μέρους των υφιστάμενων αποθεμάτων φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο υποθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου “East Med” της ελληνοϊταλικής κοινοπραξίας “IGI Poseidon”, στην οποία συμμετέχουν ΔΕΠΑ και Edison θα είναι ο μεγαλύτερος υποθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο, με συνολικό μήκος 2.200 χιλιόμετρα και με βάθος σε ορισμένα σημεία έως και τα 3.000 μέτρα. Το κόστος κατασκευής αναμένεται να αγγίξει τα 5,2 δισ. ευρώ και η δυνατότητα μεταφοράς του θα κυμαίνεται στα 16 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως.

Είναι αναμενόμενο, η επιλογή της κατασκευής του “East Med” να ενοχλεί την Τουρκία, η οποία μένει εκτός της ενεργειακής αυτής διασύνδεσης, εμποδίζοντας έτσι την επίτευξη του στόχου της για την πολιτική αναβάθμιση του ρόλου της διεθνώς, στην βάση του οποίου αναδεικνύονται όλες οι ελληνοτουρκικές διαφορές. Το 1996 με την έμπρακτη αμφισβήτηση της κυριαρχίας επί των Ιμίων εγκαινιάστηκε η αντίληψη περί γκρίζων ζωνών, μια ευθεία αμφισβήτηση και προσβολή εδαφικής κυριαρχίας. Η Τουρκία κάνει ένα ποιοτικό άλμα στις αμφισβητήσεις της περνώντας στον πυρήνα της κυριαρχίας σε νησιωτικό χώρο, σε μικρές νησίδες, βράχους που βρίσκονται σε στρατηγικό χώρο στις θάλασσες είτε στη μεθόριο με την Τουρκία (όπως είναι τα Ίμια), είτε στο κεντρικό Αιγαίο (όπως είναι οι Καλόγηροι) ή και σε άλλες περιοχές ανοικτής θάλασσας. Η θεωρία περί γκρίζων ζωνών είναι μία υπερβατική διεκδίκηση, που έχει ως στόχο να θέσει υπό αναθεώρηση το εδαφικό “status quo” που επί δεκαετίες ίσχυε και στήριζε τη σταθερότητα στις διμερείς σχέσεις, με βάση κυρίως τη συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Το καθεστώς αυτό καθόρισε με ακρίβεια τα όρια εδαφικής κυριαρχίας ανάμεσα στον τουρκικό ηπειρωτικό κορμό και τον ελληνικό νησιωτικό χώρο. Όπως έχει διαπιστώσει και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 1978 στην υπόθεση της Υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, η διαφορά περί την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας είναι νομική και ως προς την φύση της, αρμόδιο για την επίλυσή της είναι το ΔΔΧ ή εν γένει το σύστημα του δικαστικού ή διαιτητικού διακανονισμού. Εφαρμοστέο δίκαιο για την οριοθέτηση είναι η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, σύμφωνα με το άρθρο 83 προκειμένου για την υφαλοκρηπίδα και το άρθρο 74 προκειμένου για την ΑΟΖ. Τα συγκεκριμένα άρθρα αντανακλούν κανόνα εθιμικού δικαίου και ισχύουν έναντι πάντων (erga omnes) ανεξαρτήτως από το αν είναι μέρη στην Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, ενώ δεν υπάρχει καμία αναφορά σε μέθοδο ίσης απόστασης ή μέσης γραμμής όπως υπήρχε στην προγενέστερη του 1958 σύμβαση.

Συνεπώς, παρόλο που η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η Ελλάδα μπορεί να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί των φυσικών πόρων, επεκτείνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Η υφαλοκρηπίδα είναι ο θεσμός του δικαίου της θάλασσας με τον οποίο ενεργείται η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, ενώ τα κυριαρχικά δικαιώματα είναι αποκλειστικά και υπάρχουν αυτοδίκαια (ipso facto και ab initio) ως προς τον τίτλο κτήσης, δηλαδή δεν απαιτείται εκ μέρους του κράτους συστατική πράξη για την απόκτηση τίτλου, ενώ καλύπτουν όλες τις φάσεις, ήτοι την εξερεύνηση, την γεώτρηση, την τοποθέτηση τεχνητών νησιών, την εξόρυξη, καθώς και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και των άλλων φυσικών πόρων, ζώντων και μη.

Η Χρυσή Αυγή έχει επανειλημμένως τονίσει την ανάγκη για θέσπιση της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, η οποία έχει συμπληρωματική σχέση με την υφαλοκρηπίδα. Η ΑΟΖ συμπληρώνει το πακέτο των δικαιωμάτων που το κράτος απολαύει σε σχέση με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και ως ζώνη θεωρείται ως μία προστιθέμενη αξία. Οι δύο ζώνες συμπίπτουν απόλυτα όσον αφορά στην οριοθέτηση, αλλά παραμένουν διακριτές, χωρίς η μία να απορροφά την άλλη. Βέβαια, δεν αρκεί μόνον αυτό, καθώς η ανακήρυξη της ΑΟΖ δεν θα επιφέρει καμία απολύτως αλλαγή, τη στιγμή που την Ελλάδα κυβερνούν οι υποτακτικοί της Μέρκελ. Είναι ηλίου φαεινότερον, πως όλα τα ανωτέρω εξηγούν την επιβολή των εξοντωτικών μνημονίων στην Ελλάδα. Μέσω των μνημονιακών πολιτικών που εφήρμοσαν οι εθνοπροδοτικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, επήλθε η πλήρης καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, απωλέσθη η Εθνική μας κυριαρχία, ενώ εκποιήθηκε, στην κυριολεξία, ο εθνικός μας πλούτος στους διεθνείς τοκογλύφους.

Από την μία, λοιπόν, οι Τούρκοι παρανόμως αμφισβητούν τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, αξιώνοντας κατ’ αυτόν τρόπο μερίδιο από τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων, και από την άλλη, οι «δανειστές», ως εξαίρετοι τοκογλύφοι, προσβλέπουν στην υφαρπαγή του εθνικού μας πλούτου, εξασφαλίζοντας έτσι την ενεργειακή τους ασφάλεια καθώς και τεράστια κέρδη. Μόνο μία Εθνική κυβέρνηση της Χρυσής Αυγής, θα μπορέσει να βάλει ένα τέλος στο ξεπούλημα της Ελλάδος, μετατρέποντας την ξανά σε ένα ανεξάρτητο και υπερήφανο Εθνικό κράτος, αναδεικνύοντάς το σε μεγάλη δύναμη της Νοτιανατολικής Μεσογείου βάσει της γεωστρατηγικής του θέσης, αλλά και του ενεργειακού του πλούτου.

Μαρία Σιδέρη – Τσάμη 

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/analush-h-thesh-ths-elladas-ston-energeiako-charth#ixzz4eQVNxxfc