Ελλάδα, σήκω!

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι" 

Σάββατο και Κυριακή, παραμονή και ανήμερα της επετείου της Εθνικής παλιγγενεσίας, είχαμε την χαρά και την τιμή να ταξιδέψουμε στην Μακεδονία μας, όπου ομίλησε και είχε επικοινωνία με τοπικούς παράγοντες και στελέχη, ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής. Ημέρες που προκαλούν μεγάλη συγκίνηση σε όσους Έλληνες δεν θεωρούν την αγάπη για την Πατρίδα έναν ακόμη ενοχλητικό συναισθηματισμό, αλλά απαραίτητο συστατικό της ζωής, σαν το αίμα και την αναπνοή, δύναμη και όχι αδυναμία.

Η Μακεδονική πρωτεύουσα, «η Συμβασιλεύουσα» όπως ορθώς και θαυμάσια την αποκάλεσε ο Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Συνδέσμου στην ομιλία του, μου προξενεί ανέκαθεν ευφορία. Η ίδια η πόλη, όμορφη, ιδιαίτερη, και προσιτή στον περιπατητή, οι αγαπημένοι φίλοι που έχουν γίνει οικογένεια, η Θεσσαλονίκη μας υποδέχεται και μας ανοίγει τον ορίζοντα στο δικό της γαλανόλευκο. Ανεβαίνοντας σε μια πολυκατοικία του κέντρου, περιμένεις να δεις τον ακάλυπτο της απέναντι πολυκατοικίας, όμως βγαίνεις στο μπαλκόνι και αντικρύζεις: «εκεί δεξιά, πίσω από τον τρούλο ο Λευκός Πύργος», «εκεί ευθεία η ΔΕΘ», «πιο δεξιά η ΧΑΝΘ»…Ίσως είναι που η Συμβασιλεύουσα φυλάει στην καρδιά της μια μεγάλη εθνική παρακαταθήκη, μια πέτρα πολύτιμη, τον Ελληνισμό της Ανατολής.

Σε αυτό το ταξίδι, άκουσα ιστορίες για τους Έλληνες του Καυκάσου, φωλιασμένους ψηλά, πλάι στον Προμηθέα, Έλληνες που εξακολουθούσαν να πολεμούν όταν όλα είχαν αντικειμενικά χαθεί, γιατί υπάρχουν λογιών - λογιών νίκες, κι οι πιο σπουδαίες είναι αυτές που δεν θα μάθουμε ποτέ στα σχολεία, μα ίσως, αν μας ευλογήσει η Μοίρα και ευοδωθούν οι αγώνες μας, να τις μάθουν τα εγγόνια μας. Συναντήσαμε συναγωνιστές παλαιούς και νέους. Αρμόζει τιμή σε όλους όσους στην μάχη στοιχηθούμε πλάι-πλάι, ασπίδες, δόρατα και ξίφη, ενωμένοι, αποφασισμένοι, νικηφόροι.

Ευλογημένη η γη της Μακεδονίας, πώς να μην θέλουν να την οικειοποιηθούν οι ξένοι, με το προκάλυμμα των Σκοπιανών; Και πόσο λίγοι, όσοι την εγκατέλειψαν στην ξένη προπαγάνδα, υπολογίζοντας εις γνώση τους, στην λήθη! Πόσο μεγάλο είναι το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στους Ήρωες, σαν τους Έλληνες του Καυκάσου, και τους Προδότες, φάνηκε μερικές μέρες αργότερα, όταν απόγονος ενός εθνικού Εφιάλτη, έκανε την παρακάτω δήλωση: «Έχει διατελέσει πρωθυπουργός και ταυτόχρονα έχει 4 παιδιά, 13 εγγόνια και 13 δισέγγονα. Θεωρώ απολύτως φυσιολογικό ότι ζει και αναπνέει για να δει το παιδί του πρωθυπουργό».

Έτσι δικαιωματική, κληρονομική, ετσιθελική για τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους, βλέπουν την εξουσία τους επάνω στον λαό μας οι «δημοκρατικές» βδέλλες, μα κι όσοι προσκυνημένοι τις υπηρετούν, κάνοντας μετάνοιες σε όσους προηγουμένως αναθεμάτιζαν, πουλώντας πατριωτισμό κι Ελλάδα. Ας μας φυλάξει ο Θεός να μην τους μοιάσουμε. Κι αν κρίνω από την ομιλία του Νίκου Μιχαλολιάκου, θα μας φυλάξει. «Περισσότερα κανόνια και λιγότερο βούτυρο!», είπε ο Αρχηγός των Ελλήνων Εθνικιστών στο Κιλκίς που τον υποδέχθηκε με ενθουσιασμό, και την ποντιακή λίρα να τραγουδά τους δυο δολοφονημένους νέους της Χρυσής Αυγής, ξεσηκώνοντας τα χειροκροτήματα των Εθνικιστών.

Μα τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τους αγωνιστές του Κιλκίς; Μια φορά πήγα στο Κιλκίς πρωτύτερα, μαθήτρια Δημοτικού, προσκύνητής στο μεγαλειώδες μνημείο της φονικής μάχης Κιλκίς-Λαχανά, κι έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου η απεραντοσύνη εκείνου του «τίποτε» για το οποίο άγνωστοί μου Έλληνες έδωσαν «το παν». Και οι σημερινοί ελεύθεροι Έλληνες, όσοι έφαγαν από τον καρπό της γης που πότισε το αίμα εκείνων, στέκονται επάξια πρόμαχοι του τόπου τους. Για όσους λιποψυχούν και θέλουν αποτελέσματα άμεσα, άκοπα, και, αν γινόταν, χθες, θα πω ετούτο.

Όταν το 1996, ο Ν.Γ. Μιχαλολιάκος μου έκανε την τιμή να με χρίσει υποψήφια του κόμματος στην άγνωστή μου πόλη, μερικές δεκάδες ήσαν οι ψηφοφόροι του. Σήμερα, ο παλμός, και η ζέση των Εθνικιστών του Κιλκίς και όλης της Μακεδονίας μας, αποτελεί όχι υπόσχεση μα υπογραφή της Νίκης. Δυο στιγμές ακόμα θέλω να καταγράψω από αυτό το ταξίδι.

Την συνομιλία με μια γυναίκα Κωνσταντινουπολίτισσα, η οποία τον καιρό της αιχμαλωσίας των συναγωνιστών μας, έκανε, μου εξομολογήθηκε, δυο φορές την εβδομάδα παράκληση γι’ αυτούς στην εκκλησία. Και την στιγμή που, καθώς ο Αρχηγός αναρωτήθηκε στην ομιλία του, ποιος θα εμποδίσει τους τούρκους, αφού οι προσκυνημένοι κυβερνούν, από το πλήθος που κρεμόταν από τα χείλη του επί μία και πλέον ώρα, ακούστηκε στεντόρειο «Εμείς! Εμείς!».

Μένω εκστατική όσες φορές κι αν ακούσω τέτοιες αγνές Ελληνικές ψυχές να μοιράζονται την Αγάπη της Πατρίδας. «Δεν μπορούν να με το ξεριζώσουν!» μου είπε χτυπώντας τα στήθη της από το βάθρο των 75 χρόνων της, η Κωνσταντινοπολίτισσα. Όχι, κυρία, δεν μπορούν! Πάλι δικά μας θα είναι… Πατρίδα μου, γι’ αυτό δεν σε σκιάζουν οι φοβέρες, γι’ αυτό δεν θα πεθάνεις ποτέ, γιατί έκανες τέτοια παιδιά. Ξαπόστασες, όμως, Πατρίδα! Σήκω και σύντρεξε τα παιδιά σου. Ελλάδα, σήκω!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/ellada-shkw#ixzz4d50cPlkc