 |
| Ρίψη στη θάλασσα προσωπικού της 23 Μοίρας Έρευνας-Διάσωσης της ΠΑ των ΗΠΑ, από ελικόπτερο ΜH-47 CHINOOK του 160 Συντάγματος Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας Στρατού. Το 160 Σύνταγμα έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ειδικών αποστολών προς υποστήριξη των ειδικών δυνάμεων. (Φωτογραφία Αρχείου) |
"Αμείλικτο χτύπημα" (Relentless Strike) είναι ο ..εντυπωσιακός τίτλος ενός νέου βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε στην αμερικανική αγορά, και αφορά στην δράση της "Μικτής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (Joint Special Operations Command, JSOC) των ΗΠΑ, στην οποία υπάγονται η "SEAL Team 6" (Ομάδα 6), η "Delta Force" και μονάδες υποστήριξης μάχης και ΔΜ. Πιθανόν τώρα να έχουν υπαχθεί και τμήματα της MARSOC.
Με όσα λέγονται από τα ΜΜΕ, πολλά "αφανή" βγαίνουν στην φόρα! Κατ' αρχήν το βιβλίο, του οποίου συγγραφέας είναι ένας Καναδός δημοσιογράφος, που ασχολήθηκε κυρίως με θέματα άμυνας, βασίστηκε σε συνεντεύξεις και προσωπικές μαρτυρίες παλαιών κομάντος, που έχουν υπηρετήσει στις μονάδες της JSOC.
Πριν εκδοθεί, η στρατιωτική υπηρεσία, η οποία προφανώς δυσφόρησε στα όσα εξιστορούνται διότι ξεπερνούν τα όρια της ασφάλειας πληροφοριών, προειδοποίησε όλους τους παλιούς να προσέχουν τα λόγια τους και να μην παραβιάζουν το απόρρητο των αποστολών που συμμετείχαν. Υπενθύμισε σε όλους τη δέσμευσή τους, για την μη δημοσίευση πληροφοριών που άπτονται της εθνικής ασφάλειας!
Αλλά "στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα..." που λέει η λαϊκή μας παροιμία. Ο συγγραφέας, εκμαίευσε αυτά που ήθελε, διατηρώντας ο ίδιος σαν επτασφράγιστο μυστικό τις πηγές του! Πώς τα κατάφερε, αυτός ξέρει. Όσα αναφέρει στο νέο του βιβλίο, (γιατί έχει γράψει και άλλα παρόμοια) μάλλον έχουν μεγάλη συνάφεια με την πραγματικότητα.
Έτσι, περιγράφει λεπτομέρειες για μια αεροκίνητη καταδρομή των βατραχανθρώπων το 2008, που διείσδυσαν από το Αφγανιστάν στο Πακιστάν για τη σύλληψη, ενός "καπετάνιου" Ταλιμπάν και εκεί σκάλωσαν γιατί βρέθηκαν αντιμέτωποι με γυναικόπαιδα. Μετά ξεσηκώθηκαν οι αρχές του Πακιστάν γιατί δεν είχε γίνει καμιά συνεννόηση για την καταδρομική επιχείρηση και θεώρησαν την ενέργεια αυτή σαν εχθρική πράξη, αφού παραβιάστηκε το έδαφός τους.
Αλλά η αποκάλυψη δεν ήταν η καταδρομική επιχείρηση αυτή καθ' αυτή, για την οποία οι βάτραχοι είχαν κάποιες επιφυλάξεις, όσο το ότι έγινε με μοναδικό σκοπό δοκιμή για εκτέλεση τέτοιου είδους επιχειρήσεων στο μέλλον καθώς και την μελέτη της αντίδρασης των Πακιστανών. Ίσως κάτι προετοιμαζόταν από τότε για τον Λάντεν!
Στη συνέχεια αποκαλύπτεται η σχεδίαση της δολοφονίας του Σαντάμ από το 1990, ώστε να απαλλαγούν απ' αυτόν και να γλυτώσουν μελλοντική πολεμική επιχείρηση. Τα γεγονότα βέβαια ήταν διαφορετικά.
Το προσωπικό της JSOC, συνεργάζεται στενά με το αντίστοιχο κλιμάκιο ειδικών επιχειρήσεων της CIA, και δουλεύει συνήθως συγκαλυμμένα. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σχεδίαση της εξουδετέρωσης "πρωτοπαλίκαρου" της Αλ Κάιντα Αμπού Καντίγια, όπως ήταν το "πολεμικό" παρατσούκλι, του κατά κόσμον Μπαντράν Τουρκί Χισάν αλ Μαζίντι, ενός Ιρακινού υπεύθυνου για τη ΔΜ της Αλ Κάιντα, που είχε την παράνομη έδρα του στη Συρία. Το τμήμα πληροφοριών της JSOC το 2007, είχε συγκεντρώσει λεπτομερείς αναφορές μέσω οργάνων πληροφοριών που δρούσαν συγκαλυμμένα στη Συρία, ότι το "παλικάρι" προωθούσε γύρω στους 100 μαχητές το μήνα μέσω Συρίας στο Ιράκ, συμπεριλαμβανομένων και περίπου 10 βομβιστών αυτοκτονίας.
Αποφασίστηκε λοιπόν η καταδρομική επιχείρηση για προσβολή του αρχηγείου του που εντοπίστηκε κοντά στην κωμόπολη Αμπού Καμάλ, στα συρο-ιρακινά σύνορα. Ήταν μια αεροκίνητη καταδρομή στην οποία συμμετείχαν προσωπικό της Δύναμης "Δέλτα", με ελικόπτερα Black Hawk των "Κυνηγών της Νύχτας". Ήταν ακόμη μέρα, 5 το απόγευμα της 26 Οκτωβρίου του 2008, όταν τα 2 ελικόπτερα προσγειώθηκαν κοντά στο στόχο, ενώ άλλα δύο "Little Birds" πετούσαν από πάνω για παροχή υποστήριξης.
Είχε εξακριβωθεί ότι οι Σύροι, δεν επιτηρούσαν επισταμένως τα σύνορα τους με το Ιράκ, έχοντας στραμμένη την προσοχή τους στραμμένη περισσότερο στο Νότο με το Λίβανο και στο Βορρά με τους Τούρκους. Έτσι δεν έγινε αμέσως αντιληπτή η διείσδυση των ελικοπτέρων που πετούσαν σε χαμηλό ύψος. Αυτά επίσημα, γιατί όπως λέγεται, οι Σύροι κάτι ήξεραν και η επιχείρηση έγινε σε συνεννόηση με τους Αμερικάνους.
Η επιχείρηση που ολοκληρώθηκε πολύ σύντομα άφησε πίσω 8 νεκρούς. Έγινε μεγάλο θέμα τότε στα μέσα ενημέρωσης. Αυτό που προσθέτει το βιβλίο, είναι ο ρόλος των οργάνων πληροφοριών και ειδικά της Δύναμης "Orange" (Πορτοκαλί) η οποία δρούσε εκεί για κάποια χρόνια, πλήρως "ενσωματωμένη" στην τοπική κοινωνία για να περνάει απαρατήρητη και να συλλέγει πληροφορίες και όχι μόνο!
Μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ, οργανώθηκε μια ειδική αντιτρομοκρατική Δύναμη Επιχειρήσεων, (Task Force), για την οποία λίγα ήταν γνωστά μέχρι πρότινος. Με διάφορους κωδικούς αριθμούς ονομασίας, (88, 145, 20, 121, κλπ) ανάλογα με την περιοχή επιχειρήσεων και τις αποστολές που αναλάμβανε, κυνηγούσε τρομοκράτες σ' όλο τον κόσμο και τους εξουδετέρωνε, είτε ..έτσι, είτε ..αλλιώς! Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ιράκ, σ' αυτή τη Δύναμη περιλαμβανόταν και η Πορτοκαλί, σαν τμήμα συλλογής πληροφοριών.
Το προσωπικό της, που είχε σταδιακά εισέλθει στη Συρία, πριν από τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ υπό το κάλυμμα της ταυτότητας επιχειρηματιών, συνεργαζόταν στενά με τους Ισραηλινούς και είχε μαζέψει πολλές πληροφορίες για τη δράση του μακαρίτη Αμπού Καντίγια. Αλλά πώς να περάσουν οι Αμερικανοί στους Σύρους, ότι ήξεραν; Αφού δρούσαν παράνομα μέσα στη χώρα τους, θ' αποκάλυπταν το προσωπικό τους! Έτσι επινοήθηκε η εύρεση πληροφοριακού υλικού σε κάποια επιδρομή γιάφκας ανταρτών στο Ιράκ, για να χρησιμοποιηθούν τα "ευρήματα" σαν τεκμήριο ύπαρξης τρομοκρατικού κυκλώματος στην Συρία που δρούσε εναντίον των ΗΠΑ. Οι Σύροι, σιωπηλά και αθόρυβα, αναγκάστηκαν να συνεργαστούν για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας εντός της χώρας τους! Τουλάχιστον αυτό αφήνεται να εννοηθεί μέσα στο βιβλίο!
Μια άλλη περίπτωση ήταν το κυνηγητό μιας φάλαγγας τεθωρακισμένων πολιτικών οχημάτων, που κατευθυνόταν από Ιράκ προς Συρία στις 18 Ιουνίου 2003. Οι πληροφορίες έδειχναν ότι επέβαινε ο Σαντάμ με μέλη του στενού του κύκλου, προσπαθώντας να διαφύγει από το Ιράκ. Προσωπικό της "Δέλτα" μαζί με Ρέιντζερς, εκτέλεσαν τη επιχείρηση, αλλά επειδή ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος, τα αυτοκίνητα πρόλαβαν και μπήκαν στο συριακό έδαφος. Η εντολή που δόθηκε από τον ίδιο τονΡάμσφελντ (σύμφωνα με το βιβλίο), ήταν : "Κυνηγήστε τους". Έτσι και έγινε για να πιαστούν συγγενείς του Σαντάμ, μέσα στη Συρία! Αυτός δεν ήταν εκεί.
Ακόμη μια καταδρομή, που δεν είχε αίσιο τέλος ήταν η επιχείρηση διάσωσης της άτυχης Βρετανίδας Λίντας Νοργκρόουβ, που είχε πιαστεί όμηρος στο Αφγανιστάν από συμμορίτες Ταλιμπάν, για είσπραξη λύτρων. Την καταδρομή την ανέλαβαν Αμερικανοί βατραχάνθρωποι της Ομάδας 6, σε συνεργασία με τμήμα των Ρέιντζερς. Η επιχείρηση εξελίχθηκε ομαλά στην αρχή. Δύο ελικόπτερα πλησίασαν το κατάλυμα των ανταρτών που ήταν περιφραγμένο με ψηλό ξύλινο φράκτη. Οι κομάντος κατέβηκαν με τη μέθοδο fast rope και ξεκίνησαν την προσβολή, εξουδετερώνοντας τις αντιστάσεις. Υποστήριξη είχαν από ελικόπτερα μάχης και από ένα αεροσκάφος AC-130 Spectre, έναν "Άγγελο Θανάτου"
Ένας βάτραχος, προφανώς όχι καλά ενημερωμένος, έριξε μια αμυντική χειροβομβίδα μέσα στην παράγκα που βρισκόταν η γυναίκα και τη σκότωσε.
Μετά, προσπάθησαν να σκεπάσουν το συμβάν, με τη δικαιολογία ότι την σκότωσαν οι Ταλιμπάν αλλά τελικά αποκαλύφθηκε η αλήθεια και επιβλήθηκε η ανάλογη ποινή!
Λίγο περισσότερο "φως" πέφτει και στην επιχείρηση της εκτέλεσης του Μπιν Λάντεν. Στο βιβλίο αναφέρεται, ότι η χρησιμοποίηση των νέου τύπου ελικοπτέρων επιβλήθηκε, παρά τις αντιρρήσεις του προσωπικού της Αεροπορίας Στρατού, από τον Ναύαρχο Μακ Ρέιβεν, τότε διοικητή της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων. Είχε διαπιστωθεί κατά τις δοκιμές ότι τα ελικόπτερα αυτά, ένα εκ των οποίων έπεσε κάτω, είχαν παρουσιάσει αστάθεια κατά την πτήση και χρειαζόταν περαιτέρω έλεγχος. Απτόητος ο Μακ Ρέιβεν, για τους δικούς του λόγους, απαίτησε τη χρήση τους και απέπεμψε υποτιμητικά τον "Ελικοπτερά" που του έφερε αντίρρηση! Βέβαια ο απόστρατος Ναύαρχος το διαψεύδει.
Αυτά και πολλά άλλα, περιέχει το ενδιαφέρον βιβλίο, που κάνει για μια ακόμη φορά, "απορρήτων λόγων εκφορά"
Ανιχνευτής
Με όσα λέγονται από τα ΜΜΕ, πολλά "αφανή" βγαίνουν στην φόρα! Κατ' αρχήν το βιβλίο, του οποίου συγγραφέας είναι ένας Καναδός δημοσιογράφος, που ασχολήθηκε κυρίως με θέματα άμυνας, βασίστηκε σε συνεντεύξεις και προσωπικές μαρτυρίες παλαιών κομάντος, που έχουν υπηρετήσει στις μονάδες της JSOC.
Πριν εκδοθεί, η στρατιωτική υπηρεσία, η οποία προφανώς δυσφόρησε στα όσα εξιστορούνται διότι ξεπερνούν τα όρια της ασφάλειας πληροφοριών, προειδοποίησε όλους τους παλιούς να προσέχουν τα λόγια τους και να μην παραβιάζουν το απόρρητο των αποστολών που συμμετείχαν. Υπενθύμισε σε όλους τη δέσμευσή τους, για την μη δημοσίευση πληροφοριών που άπτονται της εθνικής ασφάλειας!
Αλλά "στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα..." που λέει η λαϊκή μας παροιμία. Ο συγγραφέας, εκμαίευσε αυτά που ήθελε, διατηρώντας ο ίδιος σαν επτασφράγιστο μυστικό τις πηγές του! Πώς τα κατάφερε, αυτός ξέρει. Όσα αναφέρει στο νέο του βιβλίο, (γιατί έχει γράψει και άλλα παρόμοια) μάλλον έχουν μεγάλη συνάφεια με την πραγματικότητα.
Έτσι, περιγράφει λεπτομέρειες για μια αεροκίνητη καταδρομή των βατραχανθρώπων το 2008, που διείσδυσαν από το Αφγανιστάν στο Πακιστάν για τη σύλληψη, ενός "καπετάνιου" Ταλιμπάν και εκεί σκάλωσαν γιατί βρέθηκαν αντιμέτωποι με γυναικόπαιδα. Μετά ξεσηκώθηκαν οι αρχές του Πακιστάν γιατί δεν είχε γίνει καμιά συνεννόηση για την καταδρομική επιχείρηση και θεώρησαν την ενέργεια αυτή σαν εχθρική πράξη, αφού παραβιάστηκε το έδαφός τους.
Αλλά η αποκάλυψη δεν ήταν η καταδρομική επιχείρηση αυτή καθ' αυτή, για την οποία οι βάτραχοι είχαν κάποιες επιφυλάξεις, όσο το ότι έγινε με μοναδικό σκοπό δοκιμή για εκτέλεση τέτοιου είδους επιχειρήσεων στο μέλλον καθώς και την μελέτη της αντίδρασης των Πακιστανών. Ίσως κάτι προετοιμαζόταν από τότε για τον Λάντεν!
Στη συνέχεια αποκαλύπτεται η σχεδίαση της δολοφονίας του Σαντάμ από το 1990, ώστε να απαλλαγούν απ' αυτόν και να γλυτώσουν μελλοντική πολεμική επιχείρηση. Τα γεγονότα βέβαια ήταν διαφορετικά.
Το προσωπικό της JSOC, συνεργάζεται στενά με το αντίστοιχο κλιμάκιο ειδικών επιχειρήσεων της CIA, και δουλεύει συνήθως συγκαλυμμένα. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σχεδίαση της εξουδετέρωσης "πρωτοπαλίκαρου" της Αλ Κάιντα Αμπού Καντίγια, όπως ήταν το "πολεμικό" παρατσούκλι, του κατά κόσμον Μπαντράν Τουρκί Χισάν αλ Μαζίντι, ενός Ιρακινού υπεύθυνου για τη ΔΜ της Αλ Κάιντα, που είχε την παράνομη έδρα του στη Συρία. Το τμήμα πληροφοριών της JSOC το 2007, είχε συγκεντρώσει λεπτομερείς αναφορές μέσω οργάνων πληροφοριών που δρούσαν συγκαλυμμένα στη Συρία, ότι το "παλικάρι" προωθούσε γύρω στους 100 μαχητές το μήνα μέσω Συρίας στο Ιράκ, συμπεριλαμβανομένων και περίπου 10 βομβιστών αυτοκτονίας.
Αποφασίστηκε λοιπόν η καταδρομική επιχείρηση για προσβολή του αρχηγείου του που εντοπίστηκε κοντά στην κωμόπολη Αμπού Καμάλ, στα συρο-ιρακινά σύνορα. Ήταν μια αεροκίνητη καταδρομή στην οποία συμμετείχαν προσωπικό της Δύναμης "Δέλτα", με ελικόπτερα Black Hawk των "Κυνηγών της Νύχτας". Ήταν ακόμη μέρα, 5 το απόγευμα της 26 Οκτωβρίου του 2008, όταν τα 2 ελικόπτερα προσγειώθηκαν κοντά στο στόχο, ενώ άλλα δύο "Little Birds" πετούσαν από πάνω για παροχή υποστήριξης.
Είχε εξακριβωθεί ότι οι Σύροι, δεν επιτηρούσαν επισταμένως τα σύνορα τους με το Ιράκ, έχοντας στραμμένη την προσοχή τους στραμμένη περισσότερο στο Νότο με το Λίβανο και στο Βορρά με τους Τούρκους. Έτσι δεν έγινε αμέσως αντιληπτή η διείσδυση των ελικοπτέρων που πετούσαν σε χαμηλό ύψος. Αυτά επίσημα, γιατί όπως λέγεται, οι Σύροι κάτι ήξεραν και η επιχείρηση έγινε σε συνεννόηση με τους Αμερικάνους.
Η επιχείρηση που ολοκληρώθηκε πολύ σύντομα άφησε πίσω 8 νεκρούς. Έγινε μεγάλο θέμα τότε στα μέσα ενημέρωσης. Αυτό που προσθέτει το βιβλίο, είναι ο ρόλος των οργάνων πληροφοριών και ειδικά της Δύναμης "Orange" (Πορτοκαλί) η οποία δρούσε εκεί για κάποια χρόνια, πλήρως "ενσωματωμένη" στην τοπική κοινωνία για να περνάει απαρατήρητη και να συλλέγει πληροφορίες και όχι μόνο!
Μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ, οργανώθηκε μια ειδική αντιτρομοκρατική Δύναμη Επιχειρήσεων, (Task Force), για την οποία λίγα ήταν γνωστά μέχρι πρότινος. Με διάφορους κωδικούς αριθμούς ονομασίας, (88, 145, 20, 121, κλπ) ανάλογα με την περιοχή επιχειρήσεων και τις αποστολές που αναλάμβανε, κυνηγούσε τρομοκράτες σ' όλο τον κόσμο και τους εξουδετέρωνε, είτε ..έτσι, είτε ..αλλιώς! Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ιράκ, σ' αυτή τη Δύναμη περιλαμβανόταν και η Πορτοκαλί, σαν τμήμα συλλογής πληροφοριών.
Το προσωπικό της, που είχε σταδιακά εισέλθει στη Συρία, πριν από τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ υπό το κάλυμμα της ταυτότητας επιχειρηματιών, συνεργαζόταν στενά με τους Ισραηλινούς και είχε μαζέψει πολλές πληροφορίες για τη δράση του μακαρίτη Αμπού Καντίγια. Αλλά πώς να περάσουν οι Αμερικανοί στους Σύρους, ότι ήξεραν; Αφού δρούσαν παράνομα μέσα στη χώρα τους, θ' αποκάλυπταν το προσωπικό τους! Έτσι επινοήθηκε η εύρεση πληροφοριακού υλικού σε κάποια επιδρομή γιάφκας ανταρτών στο Ιράκ, για να χρησιμοποιηθούν τα "ευρήματα" σαν τεκμήριο ύπαρξης τρομοκρατικού κυκλώματος στην Συρία που δρούσε εναντίον των ΗΠΑ. Οι Σύροι, σιωπηλά και αθόρυβα, αναγκάστηκαν να συνεργαστούν για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας εντός της χώρας τους! Τουλάχιστον αυτό αφήνεται να εννοηθεί μέσα στο βιβλίο!
Μια άλλη περίπτωση ήταν το κυνηγητό μιας φάλαγγας τεθωρακισμένων πολιτικών οχημάτων, που κατευθυνόταν από Ιράκ προς Συρία στις 18 Ιουνίου 2003. Οι πληροφορίες έδειχναν ότι επέβαινε ο Σαντάμ με μέλη του στενού του κύκλου, προσπαθώντας να διαφύγει από το Ιράκ. Προσωπικό της "Δέλτα" μαζί με Ρέιντζερς, εκτέλεσαν τη επιχείρηση, αλλά επειδή ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος, τα αυτοκίνητα πρόλαβαν και μπήκαν στο συριακό έδαφος. Η εντολή που δόθηκε από τον ίδιο τονΡάμσφελντ (σύμφωνα με το βιβλίο), ήταν : "Κυνηγήστε τους". Έτσι και έγινε για να πιαστούν συγγενείς του Σαντάμ, μέσα στη Συρία! Αυτός δεν ήταν εκεί.
Ακόμη μια καταδρομή, που δεν είχε αίσιο τέλος ήταν η επιχείρηση διάσωσης της άτυχης Βρετανίδας Λίντας Νοργκρόουβ, που είχε πιαστεί όμηρος στο Αφγανιστάν από συμμορίτες Ταλιμπάν, για είσπραξη λύτρων. Την καταδρομή την ανέλαβαν Αμερικανοί βατραχάνθρωποι της Ομάδας 6, σε συνεργασία με τμήμα των Ρέιντζερς. Η επιχείρηση εξελίχθηκε ομαλά στην αρχή. Δύο ελικόπτερα πλησίασαν το κατάλυμα των ανταρτών που ήταν περιφραγμένο με ψηλό ξύλινο φράκτη. Οι κομάντος κατέβηκαν με τη μέθοδο fast rope και ξεκίνησαν την προσβολή, εξουδετερώνοντας τις αντιστάσεις. Υποστήριξη είχαν από ελικόπτερα μάχης και από ένα αεροσκάφος AC-130 Spectre, έναν "Άγγελο Θανάτου"
Ένας βάτραχος, προφανώς όχι καλά ενημερωμένος, έριξε μια αμυντική χειροβομβίδα μέσα στην παράγκα που βρισκόταν η γυναίκα και τη σκότωσε.
Μετά, προσπάθησαν να σκεπάσουν το συμβάν, με τη δικαιολογία ότι την σκότωσαν οι Ταλιμπάν αλλά τελικά αποκαλύφθηκε η αλήθεια και επιβλήθηκε η ανάλογη ποινή!
Λίγο περισσότερο "φως" πέφτει και στην επιχείρηση της εκτέλεσης του Μπιν Λάντεν. Στο βιβλίο αναφέρεται, ότι η χρησιμοποίηση των νέου τύπου ελικοπτέρων επιβλήθηκε, παρά τις αντιρρήσεις του προσωπικού της Αεροπορίας Στρατού, από τον Ναύαρχο Μακ Ρέιβεν, τότε διοικητή της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων. Είχε διαπιστωθεί κατά τις δοκιμές ότι τα ελικόπτερα αυτά, ένα εκ των οποίων έπεσε κάτω, είχαν παρουσιάσει αστάθεια κατά την πτήση και χρειαζόταν περαιτέρω έλεγχος. Απτόητος ο Μακ Ρέιβεν, για τους δικούς του λόγους, απαίτησε τη χρήση τους και απέπεμψε υποτιμητικά τον "Ελικοπτερά" που του έφερε αντίρρηση! Βέβαια ο απόστρατος Ναύαρχος το διαψεύδει.
Αυτά και πολλά άλλα, περιέχει το ενδιαφέρον βιβλίο, που κάνει για μια ακόμη φορά, "απορρήτων λόγων εκφορά"
Ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου