Η γειτνίαση των εγκαταστάσεων ελλιμενισμού της Διοίκησης Αποβατικών Πλοίων με την Ταξιαρχία Πεζοναυτών έχει προφανή επιχειρησιακά (κι όχι μόνο) οφέλη. |
Η ικανότητα διεξαγωγής αμφίβιων επιχειρήσεων από πλευράς Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων συνιστά σημαντική πρόκληση για τον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό, καθιστώντας επιβεβλημένη μια επικαιροποιημένη καταγραφή των σχετικών δυνατοτήτων με αφορμή και τη χθεσινή καθέλκυση του πρώτου Πλοίου Απόβασης Αρμάτων (Landing Ship, Tank: LST) κλάσης BAYRAKTAR από τα ναυπηγεία ADİK της Κωνσταντινούπολης. Δεδομένης της πληθώρας των επιχειρησιακών παράμετρων μιας δυνητικής τουρκικής αποβατικής επιχείρησης στο νησιωτικό χώρο του Αιγαίου, η ανάλυση θα περιοριστεί στην εξέταση των μέσων της Διοίκησης Αποβατικών Πλοίων (Amfibi Gemiler Komutanlığı) και μελλοντικά, στην παρουσίαση της Ταξιαρχίας Πεζοναυτών (Amfibi Deniz Piyade Tugay) του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού (Türk Deniz Kuvvetleri: TDK).
Αμφότερες υπάγονται στη Διοίκηση Συγκροτήματος Αμφίβιας Αποστολής (Amfibi Görev Grup Komutanlığı) που εδρεύει στο ναύσταθμο Φώκαιας (Foça) βόρεια της Σμύρνης και έχει ως αποστολή τη διεξαγωγή αποβατικών επιχειρήσεων καθώς επίσης και τη συμμετοχή σε επιχειρήσεις εσωτερικής ασφάλειας, παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας και επιχειρήσεις υποστήριξης ειρήνης.
Στo ναύσταθμο Φώκαιας ελλιμενίζεται το σύνολο των 21 Σκαφών Απόβασης Αρμάτων (Landing Craft, Tank: LCT) και 10 Σκαφών Απόβασης Μηχανοκίνητων (Landing Craft, Mechanised: LCM) που βρίσκονται σήμερα σε υπηρεσία με το TDK. Aντίθετα, τα LST ελλιμενίζονται είτε στους ναυστάθμους τουGölcük και του Aksaz, είτε στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Alaybey της Σμύρνης που εξυπηρετεί τη Διοίκηση Νότιας Θαλάσσιας Περιοχής του TDK. Ο κατάπλους των αρματαγωγών στο ναύσταθμο Φώκαιας πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια ασκήσεων.
H σύμβαση για τη ναυπήγηση των δύο νέων αρματαγωγών, προϋπολογισμού €370 εκατ., υπεγράφη στις 11 Μαίου 2011 ωστόσο η κοπή μετάλλου πραγματοποιήθηκε δύο χρόνια αργότερα λόγω αδυναμίας εξεύρευσης των απαιτούμενων πιστώσεων. Με εκτόπισμα πλήρους φόρτου 7.125 τόνων και ολικό μήκος 138 μέτρων, η σχεδίαση περιλαμβάνει θύρες στην πλώρη και στην πρύμνη, πλευρική ράμπα, δύο γερανούς για καθέλκυση 4 αποβατικών ακάτων (LCVP) από το κατάστρωμα, ελικοδρόμιο, χωρητικότητα φορτίου 1.180 τόνων και ενδιαιτήσεις για 350 πεζοναύτες, πλέον των 129 μελών του πληρώματος. Ο οπλισμός του σκάφους περιλαμβάνει δύο πύργους 40mm/70cal της Oto Melara, δύο συστήματα Εγγύς Άμυνας (CIWS) Mk15 Block 1B Phalanx και δύο τηλεχειριζόμενα Σταθεροποιημένα Βάθρα Πολυβόλου (STAMP) των 12,7mm. Στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό περιλάμβανεται 3D ραντάρ αέρος/επιφανείας Smart Mk2, σύστημα αντιμέτρων τορπιλών, δέκτης προειδοποίησης laser, δύο ηλεκτροπτικά συστήματα AselFLIR 300D και τερματικό ζεύξης δεδομένων Link 11/16/22, ολοκληρωμένων σε Σύστημα Διαχείρισης Μάχης (CMS) GENESIS με 5 Κονσόλες Χειριστή.
Τα υπόλοιπα αρματαγωγά είναι επίσης εγχώριας σχεδίασης και ναυπήγησης και διατηρούν πρόθεμα ταξινόμησης NL, υποδηλώνοντας πως έχουν ως κύρια αποστολή τη ναρκοθέτηση. Το νεότερο είναι το OSMANGAZİ (NL125), εκτοπίσματος πλήρους φόρτου 3.773 τόνων, μέγιστης ταχύτητας 17 κόμβων με δυνατότητα μεταφοράς έως 900 πεζοναυτών για σύντομες περιόδους, ή 15 αρμάτων μάχης. Το αρματαγωγό υποβλήθηκε το 2011 σε εκσυγχρονισμό, στον οποίο αντικαταστάθηκαν τα δύο δίδυμα πυροβόλα Βofors 40mm L70 στο πρόστεγο από δύο δίδυμα Oerlikon GDM-A των 35mm/90cal, καθώς και το GDM-A στο επίστεγο από CIWS Phalanx, ενώ εγκαταστάθηκε επίσης σύστημα δορυφορικών επικοινωνιών και σύστημα Μέτρων Ηλεκτρονικής Υποστήριξης (ESM) SLQ-32(V)2.
Τα δύο παλαιότερα LSΤ κλάσης Bey, SARUCABEY (NL123) και KARAMÜRSELBEY (NL124), εκτοπίσματος πλήρους φόρτου 2.600 τόνων και ταχύτητας 14 κόμβων, μπορούν να μεταφέρουν 11 άρματα, 12 οχήματα ή 600 πεζοναύτες για σύντομες περιόδους. Εναλλακτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πόντιση έως 135 ναρκών.
Η εγγύτητα των νησιών του Αιγαίου στα μικρασιατικά παράλια εξηγεί την προτίμηση σε LCT και LCM, τα οποία αποτελούν και τον κύριο όγκο του τουρκικού αποβατικού στόλου. Στα 21 διαθέσιμα LCT περιλαμβάνονται 2 τύπου Ç117, 11 ελαφρώς μακρύτερα τύπου Ç140 και 8 ταχέα τύπου Ç151. Με εκτόπισμα πλήρους φόρτου 1.155 τόνων και ολικό μήκος 79,85 μέτρων, το Ç151 είναι ικανό να μεταφέρει φορτίο 200 τόνων, όπως ενδεικτικά τριών αρμάτων μάχης, με πλήρεις επιδόσεις ή μέχρι και 320 τόνους αλλά με μειωμένες επιδόσεις, ενδεικτικά 7 άρματα μάχης ή εναλλακτικά 17 φορτηγά ή 250 πεζοναύτες. Η σχεδίαση μπορεί να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 18 κόμβων με πλήρη φόρτο ή μέγιστη συνεχή 16,5 κόμβων. Για καθήκοντα αυτοάμυνας, το Ç151 διαθέτει δύο STAMP των 12,7mm.
Σε υπηρεσία παραμένουν 10 LCM τύπου Ç302, εγχώριας ναυπήγησης μεταξύ 1965-1966, με εκτόπισμα πλήρους φόρτου 113 τόνων και μέγιστη ταχύτητα μόλις 9 κόμβων. Κάθε LCM έχει δυνατότητα μεταφοράς φορτίου βάρους 60 τόνων, ενδεικτικά 150 πεζοναυτών ή 2-3 οχημάτων για μικρές αποστάσεις. Δεδομένης της ηλικίας τους, τα σκάφη αυτά αναμένονται να παροπλιστούν μετά την ένταξη σε υπηρεσία των δύο LST κλάσης BAYRAKTAR, διασφαλίζοντας τη μεταφορά του σύνολου του προσωπικού και των μέσων της Ταξιαρχίας Πεζοναυτών.
Σημειώνεται ότι στη σύμβαση μεταξύ του Υφυπουργείου Αμυντικών Βιομηχανιών της Τουρκίας και των ναυπηγείων Sedef για την ναυπήγηση ενός Αποβατικού Ελικοπτεροφόρου Δεξαμενής (Landing Helicopter Dock: LHD), εκτιμώμενου προϋπολογισμού άνω του $1 δισ. και ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2021, περιλαμβάνεται η απόκτηση τεσσάρων LCM-1E, μέγιστου εκτοπίσματος 110 τόνων και ταχύτητας 20 κόμβων, με απαίτηση πληρώματος μόλις 3 ή 4 ατόμων. Τα LCM-1E αποτελούν σχεδίαση της Navantia, η οποία έχει παραδώσει από 12 σκάφη στο Ισπανικό και Αυστραλιανό Ναυτικό.
Ακολουθεί πίνακας με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του αποβατικού στόλου του TDK:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου