GABRIELE D' ANNUNZIO- ΠΟΙΗΤΗΣ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ

Ο Gabriele D’ Annunzio ήταν ποιητής, στρατιωτικός και ένας  από τους δημιουργούς του ιταλικού Εθνικισμού του προηγούμενου αιώνα.

Από τα 16 άρχισε να δείχνει το ταλέντο του στην ποίηση  και την λογοτεχνία όταν άρχισε να γράφει στην Ρώμη. Ένα από τα πρώτα του έργα ήταν " Οι ιστορίες της Πεσκάρα"

Η  πρώτη επίσκεψη στην Ελλάδα το 1895 τον επηρέασε βαθιά. Εμπνευσμένος  από το μεγαλείο του Ελληνικού πολιτισμού έγραψε το επικό ποίημα <<Laus Vitae>> με το οποίο θα αναδείκνυε  την εικόνα του μεγάλου-κατά την γνώμη του- έθνους της Ιταλίας.

Οι αρχές του 20^ου αιώνα έφερναν νέα ιδανικά από τα οποία επηρεάστηκαν οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Οι ευγενείς ιδέες έρχονταν στο προσκήνιο.

Ο D’ Annunzio έγραψε << Το πλοίο>> το οποίο δημιούργησε κλίμα ενθουσιασμού και Εθνικισμού όπου παίχτηκε διότι αναφέρονταν στην πόλη της Βενετίας που βρίσκονταν υπό αυστριακή διοίκηση.

Η ιταλική νεολαία λάτρεψε το έργο ενώ η αυστριακή κυβέρνηση επέδωσε νότα διαμαρτυρίας στο ιταλικό υπουργείο εξωτερικών.

Το 1900 έγινε μέλος του Σοσιαλιστικού κόμματος το οποίο είχε πρόεδρο τον Μουσσολίνι και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ιδεολογία του Κινήματος κατευθύνοντας το προς την  εθνική συνείδηση και απομακρύνοντας το από τις διεθνιστικές ιδέες. Οι βάσεις είχαν ήδη τεθεί!

Ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος ήταν η αφορμή για τον D’Annunzio όπως και για τους ιταλούς Εθνικιστές, της επιστροφής της Ιταλίας στα παλαιά μεγαλεία.

Με πύρινους λόγους εξυμνούσε τις αρετές της νεολαίας που θα πολεμούσε τους εχθρούς για να κάνει φέρει το έθνος της στην κορυφή!

Υπηρετώντας στην αεροπορία της χώρας του, έγραψε λαμπρές σελίδες δόξας πετώντας πολλές φορές πάνω από τις Άλπεις . Ήρωας του ήταν ο μυθικός Αχιλλέας του οποίου υιοθέτησε την πολεμική κραυγή!

Τιμήθηκε με πάρα πολλά μετάλλια ανδρείας για τα κατορθώματα του . Όμως το ένα του μάτι είχε υποστεί ζημιά και τον συμβούλευσαν να μην ξαναπετάξει.

Ήταν 52 χρονών και είχε ήδη συνεισφέρει τα μέγιστα  στην εθνική λογοτεχνία της χώρας.

Το τέλος του πολέμου δεν έφερε στην Ιταλία τα οφέλη που περίμενε. Παρόλο  που ήταν με την μεριά των νικητών, η ιταλική πόλη του Φιούμε παρέμενε κάτω από διεθνή κυριαρχία ενώ  η τότε ιταλική κυβέρνηση σχεδίαζε να την παραδώσει στους Σλάβους. Μία τέτοια ενέργεια ήταν αδιανόητη για το συνεχώς ανερχόμενο Εθνικιστικό Κίνημα.

Νεαροί αξιωματικοί δημιούργησαν ένα εκστρατευτικό σώμα έχοντας ως σύνθημα την φράση: Φιούμε ή θάνατος!

Ζήτησαν από τον D’Annunzio να ηγηθεί του σώματος που θα απελευθέρωνε την πόλη. Εκείνος δέχτηκε και έτσι το πρωί της 12^ης Σεπτεμβρίου 1919 ξεκίνησαν με 287 άτομα την πορεία για το Φιούμε. Από όποια ιταλική πόλη περνούσαν γινόταν δεκτοί με ενθουσιασμό ενώ όλο και περισσότεροι εθελοντές πλαισίωναν την εκστρατεία. Μέχρι να φτάσουν στην πόλη του Φιούμε ήταν ήδη 1.000.

Διοικητής της διεθνούς δύναμης που κατείχε την πόλη ήταν ο Ιταλός στρατηγός Πιτταλούγκα. Μόλις είδε τον Ντ΄Αννούτσιο με την στρατιωτική στολή και τα μετάλλια του, δάκρυσε από συγκίνηση και αναφώνησε:

<< Μεγάλε ποιητή. Δεν θα γίνω εγώ η αιτία να χυθεί ιταλικό αίμα.>> Εισήλθαν μαζί στην πόλη όπου και έγινε η επίσημη παράδοση της στις εθνικιστικές δυνάμεις .

Η απελευθέρωση του Φιούμε σκόρπισε άκρατο ενθουσιασμό στην υπόλοιπη Ιταλία και άνθρωποι από όλα τα ιδεολογικά ρεύματα αναγνώρισαν την αξία του Ντ’ Αννούτσιο. Ο ίδιος δήλωσε πως σε αυτόν τον τρελό και κακό κόσμο το Φιούμε είναι το σύμβολο της ελευθερίας.

ΤΟ ΦΙΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ

Αμέσως ανακήρυξε το << Ελεύθερο κράτος του Φιούμε>> . Διατήρησε την μεσαιωνική αρχιτεκτονική εικόνα της πόλης, για τους νέους προβλέπονταν μόρφωση και υποχρεωτική φυσική αγωγή, τα πολιτικά κόμματα αντικαταστάθηκαν από συνδικάτα εργαζομένων και παραγωγών. Το όνειρο όμως κράτησε για 15 μήνες.

Η Ιταλική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει αμέσως μετά την διεθνή στρατιωτική δύναμη που κατείχε την πόλη, να την παραδώσει μετέπειτα στους Σλάβους! Αποφασίστηκε ο αποκλεισμός του Φιούμε έτσι ώστε η έλλειψη τροφίμων και αποθεμάτων να αναγκάσει τον D’ Annunzio να αποχωρήσει.

Ο ίδιος πρότεινε στους Εθνικιστές της Ιταλίας των οποίων προΐστατο ο Μουσσολίνι να ενωθούν και να εισβάλλουν στην Ρώμη.   Κάτι τέτοιο θεωρήθηκε άκαιρο από τον Μουσσολίνι ο οποίος έβλεπε στο πρόσωπο του Ντ’ Αννούτσιο έναν σοβαρό ανταγωνιστή.

Παράλληλα ο ιταλικός στρατός έφθασε με δύναμη 20.000 ανδρών για να διώξει τις δυνάμεις του Ποιητή . Την πόλη υπεράσπιζαν 3.000 Εθνικιστές.

Οι πρώτες εχθροπραξίες άρχισαν στις 24 Δεκεμβρίου του 1920. Ο D’Annunzio προβλέποντας την καταστροφή της πανέμορφης πόλης από τους βομβαρδισμούς και την εμφύλια σύρραξη που είχε ήδη αρχίσει, αποφάσισε να αποσυρθεί με τις δυνάμεις του. Το Φιούμε αργότερα παραδόθηκε από τους Ιταλούς στην Γιουγκοσλαβία!

 Ο Ντ’ Αννούτσιο τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε ένα απομονωμένο σπίτι στην Ιταλία όπου και ξανάρχισε το γράψιμο. Ήταν η πλέον δημοφιλής προσωπικότητα της χώρας. Παρόλη την προδοσία του Μουσσολίνι ,αρνήθηκε να ταχθεί στο πλευρό των αντιφασιστών.

Στις 27 Οκτωβρίου 1922 οι δυνάμεις του Μουσσολίνι κατέλαβαν την εξουσία. Η ιδεολογία τους επηρεάστηκε από εκείνη του Γκαμπριέλε ντ’ Αννούτσιο , υιοθέτησαν από τον στρατό του την ενδυμασία ( μαύρα πουκάμισα) όπως και τον ρωμαϊκό χαιρετισμό.

Το καθεστώς αν και ο Ποιητής κρατούσε κάποιες αποστάσεις τον τίμησε  απονέμοντας του τον τίτλο του Στρατηγού , του Πρίγκιπα και του προέδρου της Ιταλικής Ακαδημίας ενώ δημοσίευσε  όλες του τις δημιουργίες!

Την 1^η Μαρτίου ο Ντ’ Αννούντσιο έφυγε με τιμές ήρωα από αυτή τη ζωή έχοντας αγωνιστεί για τα υψηλά ιδανικά της αρίστης κοσμοθεωρίας!


Στράτος Καρανικολάου
Τμήμα Διεθνών Σχέσεων Ε.ΛΑ.Μ.