Η Ελλάς υποτίθεται ότι ήταν από τα κράτη εκείνα, τα οποία νίκησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως στην πραγματικότητα δεν πήρε τίποτε… Πάλι καλά, γιατί η Πολωνία βρέθηκε πενήντα χρόνια υπόδουλη στους μπολσεβίκους! Για την αχαριστία των «συμμάχων» μας, που όταν χύναμε το αίμα μας, μας υποσχόντουσαν και Κύπρο και Βόρειο Ήπειρο είχε γραφτεί και τραγούδι, που σήμερα βέβαια είναι στα αζήτητα: Στίχοι Τραϊφόρος, μουσική Σουγιούλ, τραγούδι Σοφία Βέμπο:
«Ποιος το περίμενε στ’ αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους…
Σε κάθε χιονισμένη ράχη, σαν πολεμούσαμε μονάχοι,
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζετε
και μες τα μάτια με λατρεία μας κοιτάζετε.
Μα ξεχασμένα όλα εκείνα, η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα χύσαμε
να μας καθίσουν στο σκαμνί γιατί νικήσαμε…
Μα φυσικό θα μας φανεί κι’ αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ’ ένα στόμα:
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου γράψε όσα λεν οι εχθροί σου,
κι’ αν μας την έσκασαν με μπαμπεσιά
οι σύμμαχοι στην μοιρασιά,
κάνε κουράγια Ελλάδα μου μην μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει κι ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις»
Από την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου