Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Η Αρπαγή της Ευρώπης

Η Αρπαγή της Ευρώπης
«επεί δε επέβη τη νήσω (Κρήτη) ο μεν ταύρος ουκέτι εφαίνετο, επιλαβόμενος δε της χειρός oΖεύς απήγε την Ευρώπην εις το Δικταίον άντρον ερυθριώσαν και κάτω ορώσαν…»
Λουκιανός Σαμωσατέας, Ενάλιοι Διάλογοι, 15, 4
Η Ευρώπη ήταν κόρη του Φοίνικα και της Τηλέφασσας. Με βάσει τον Αισχύλο και τον Ηρόδοτο η Ευρώπη ήταν πάρα πολύ όμορφη. Μια ημέρα μάζευε λουλούδια μαζί με τις φίλες της σε έναν αγρό στην ακρογιαλιά της Φοινίκης. Εκεί την είδε για πρώτη φορά ο Δίας όπου και θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Για να καταφέρει να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε έναν κάτασπρο ταύρο. Βλέποντας τον η Ευρώπη, τον πλησίασε για να τον χαϊδέψει. Αφού βεβαιώθηκε ότι δεν είναι άγριος, κάθισε πάνω στην ράχη του. Ο Δίας, περιμένοντας αυτήν ακριβώς την αντίδραση, έτρεξε γρήγορα και έπεσε στην θάλασσα ώστε να μην προλάβει η Ευρώπη να κατέβει.

Από τη Φοινίκη ο ταύρος-Δίας κολύμπησε ως την Κρήτη, όπου βγήκε στη Γόρτυνα. Εκεί, αφού φανέρωσε στην Ευρώπη ποιος ήταν, την έκανε μητέρα τριών αγοριών: του βασιλιά Μίνωα, του Ραδάμανθυ όπου έγινε δικαστής του Κάτω Κόσμου και του Σαρπηδόνα, βασιλιά της Λυκίας. Στο σημείο αυτό οι κάτοικοι της Γόρτυνας λάτρευαν έναν ιερό πλάτανο, όπου και θυσίαζαν.
Ο Δίας χάρισε στην Ευρώπη τρία δώρα: τον Τάλω (έναν άγρυπνο μεταλλικό γίγαντα-φύλακα που αργότερα προστάτευε την Κρήτη από κάθε επιδρομή), ένα κυνηγόσκυλο που δεν έχανε ποτέ το θήραμά του και ένα όπλο που δεν αστοχούσε ποτέ.
Μετά από αυτά, ο Δίας αποκατέστησε την Ευρώπη παντρεύοντάς τη με τον βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, γιο του Τεκτάμου. Ο Αστερίων δεν απέκτησε παιδιά με την Ευρώπη, αλλά υιοθέτησε τα τέκνα του Δία. Μετά τον θάνατό της, η Ευρώπη τιμήθηκε ως θεά με το όνομα «Ελλώτις» και ο ταύρος απαθανατίστηκε ως ομώνυμος αστερισμός. Υπήρχε και γιορτή, τα «Ελλώτια», κατά την οποία περιέφεραν τα οστά της στολισμένα με μύρτους. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

(Γιατί) Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία

  Η φετινή επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821 σκιάζεται από ορισμένα μεγάλα και σκληρά γεγονότα, τα οποία κάποιοι δεν θέλουν, για τους δικούς...