Στη σημερινή εποχή όλοι προσπαθούν να κατανοήσουν την ιστορία με την γλώσσα των αριθμών, όμως κανένας ποτέ δεν έκανε τον κόπο να μας μιλήσει με την γλώσσα των αριθμών για ότι συνέβη στον Ελληνισμό στα χρόνια 1821-1828 και πιο συγκεκριμένα πόσοι Έλληνες σφαγιάσθηκαν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι, από τους Τούρκους στα χρόνια αυτά. Γνωρίζουν πολύ καλά το παραμύθι περί των 6.000.000 δήθεν νεκρών και αναστηθέντων και αποζημιωθέντων εβραίων, όμως κανείς δεν γνωρίζει πόσοι Έλληνες εξοντώθηκαν από τους Τούρκους στα χρόνια της επαναστάσεως του 1821 ή της καταστροφής του 1922. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
14 Μαρτίου του 1821 ο σουλτάνος Μαχμούτ με υπόδειξη του υπουργού του των εξωτερικών Χαλέτ Εφέντη υπογράφει μυστική διαταγή για γενική σφαγή των Ελλήνων. Συγχρόνως εκδίδεται σουλτανικό «χάτι χουμαγιούν», που επιβάλει σε κάθε μουσουλμάνο να οπλισθεί και από τα τζαμιά ετοιμάζονται οι σφαγές των Ελλήνων. Στην Κωνσταντινούπολη 5.000 Τούρκοι κατάδικοι φορούν στολή γενίτσαρων για τη μεγάλη σφαγή. Στίφη με ουλεμάδες και δερβίσηδες σφάζουν ανηλεώς για αρκετές ημέρες Έλληνες επιφανείς και μη σε Κωνσταντινούπολη, Ανδριανούπολη, Φιλιππούπολη, Σμύρνη, Θεσσαλονίκη, Τραπεζούντα, Λάρισα, Κύπρο, Ρόδο και αλλού. Στοιχεία για την μαζική αυτή εξόντωση των Ελλήνων δεν υπάρχουν αφού τα εδάφη αυτά παρέμειναν και μετά το 1828 Τουρκικά. Ο αριθμός πάντως των σφαγιασθέντων Ελλήνων είναι σίγουρα μεγάλος!
Στην ελεύθερη, όμως, Ελλάδα με την απογραφή του 1828, στην οποία ταυτόχρονα έγινε εξέταση και του πληθυσμού που υπήρχε το 1821 μπορούμε να έχουμε ασφαλή συμπεράσματα.
Ο πληθυσμός του 1821 σύμφωνα με την έρευνα αυτή ήταν 938.765. Εάν υπολογίσουμε τον υψηλό δείκτη γεννητικότητας της εποχής εκείνης θα έπρεπε να έχει αυξηθεί ο πληθυσμός στα 7 αυτά χρόνια (1821-1828) κατά 80.000 περίπου άτομα. Στον τελικό αυτό αριθμό πρέπει να προστεθούν αρκετές δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων από Κρήτη, νησιά, Θεσσαλία, Μακεδονία, Κωνσταντινούπολη, Χίο κ.α., που ήλθαν στην ελεύθερη Ελλάδα. Θα έπρεπε λοιπόν με τα δεδομένα αυτά ο πληθυσμός της Ελλάδος να ήταν το 1828 με μέτριους υπολογισμούς 1.150.000. Όμως η απογραφή του 1828 έδωσε τον αριθμό 753.400 κάτοικοι, που σημαίνει πως σφαγιάσθηκαν από τους Τούρκους μόνο στο μικρό αυτό κομμάτι της Ελληνικής Πατρίδος, που περιελάμβανε τις Κυκλάδες, την Πελοπόννησο και όχι όλη την Στερεά 400.000!!! δηλαδή ο ένας στους δύο σχεδόν κατοίκους της χώρας που ζούσαν στην περιοχή το 1821!!!
Εάν θεωρείτε τον αριθμό αυτό υπερβολικό θα σας αναφέρω τα παρακάτω αδιαμφισβήτητα στοιχεία συγκεκριμένων περιοχών:
Κάσος: Από 7.000 κατοίκους μετά την καταστροφή δεν έμεινε κανείς. Όσοι δεν σφαγιάσθηκαν πουλήθηκαν σκλάβοι στην Ανατολία και στην Αφρική!
Κρήτη: Από 160.000 Έλληνες που ζούσαν το 1821 στο νησί μετά την επανάσταση υπήρχαν 90.000!
Χίος: Από 120.000 Έλληνες μετά την καταστροφή υπήρχαν μόλις 30.000!
Αθήνα: Πριν την επανάσταση είχε πληθυσμό 14.000. Μετά το 1828 ήταν σχεδόν έρημη!
Ψαρά: Από τους 30.000 κατοίκους που ζούσαν το 1824 μετά την καταστροφή σώθηκαν στο εσωτερικό της νήσου μόλις 3.000!
Μεσολόγγι: Από τις 14.000 ψυχές που βρισκόντουσαν στη πόλη πριν την έξοδο σώθηκαν μόλις 1.300!
Τελειώνοντας την αναφορά μας αυτή στις τρομακτικές και εν πολλοίς άγνωστες σφαγές των Ελλήνων από τους μογγόλους υπανθρώπους θα παραθέσω τα λόγια του γερμανού ιστορικού Βαρθόλδου για τη μεγάλη θυσία στο Μεσολόγγι. Λόγια αφιερωμένα σε κάθε ανιστόρητο από άγνοια, δειλία, προδοσία ή υπολογισμό οπαδό της Ελληνοτουρκικής «φιλίας»…:
«Ο ηρωικός αυτός αγώνας θα μείνει αθάνατος. Με την ένδοξη αυτή πτώση του Μεσολογγίου αποδείχτηκε με ματωμένα μεγάλα γράμματα η ασυμβίβαστη αντίθεση ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους».
Από την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου