Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Οι θυσίες της δημοκρατίας.



Το πως έφθασε η Κύπρος σε αυτή την τραγική οικονομική κατάσταση είναι εξαιτίας της συνεργασίας συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Από το 2009 υπήρξε το πρόβλημα και εσκεμμένα τα κόμματα δεν ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΑ. Ψήφιζαν νόμους για φόρους και πως θα σώσουν τις μασέλες τους τα μπόνους τους και πως θα ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους των. 

Το όραμα των κομμάτων είναι και ήταν πως να βολέψουν τους υποτακτικούς ψηφοφόρους (πελατειακή σχέση ) αλλά και όραμα των πολιτών ήτο πως να κάνουν λεφτά (παλιά ρωτούσες τι δουλειά κάνει και έλεγες είναι γιατρός, είναι Δάσκαλος, είναι κάποιος. Τώρα λες πόσα βγάζει ) και δεν τους νοιάζουν τα επακόλουθα. Ας χαθεί το έθνος φτάνει να μην χαθεί το κόμμα. Είναι τυχαίο που τα κόμματα επιμένουν στην αλλαγή της ιστορίας, την γλώσσα, τον αφανισμό των ηρώων με την τοποθέτηση ιεροδούλων ως πρότυπα προς μίμηση! 

Και για να μην σας κουράζουν τα κόμματα, τοποθετούν ανθρώπους μανδαρίνους, πραιτοριανούς ή καλύτερα με μια λέξη προδότες διότι συνειδητά καθοδηγούν το έθνος στην αναρχία και στην υποδούλωση. 
Έτσι ένα κράτος καταστρέφεται με το να βάλεις κόμματα που το ένα να λέγει άσπρο, το άλλο μαύρο και να συμφωνούν πως να κάνουν δυσβάστακτους φόρους ώστε να μην υπάρχει αντίδραση καμία. 
Το τονίζω δεν είμαι οικονομολόγος αλλά το πως φθάσαμε εδώ δεν χρειάζονται ειδικοί. Είτε λέγεται κεντρική Τράπεζα, είτε διοικητικά συμβούλια τραπεζών, επιτροπές οικονομικών στην βουλή, υπουργεία, όλα αυτά είναι συνένοχοι.

Λύση δίκαια, είναι οι δημεύσεις των περιουσιών και οι καταδίκες αυτών με την μέγιστη ποινή. Αν δεν το κάνουμε τώρα, όχι μόνο κάθαρση θα έχουμε αλλά αυτοί πάντα θα μας  οδηγήσουν στην τουρκοποίηση.
Πάντα το αναφέρω όπου υπάρχει κομμουνιστής αφανίζεται το έθνος. Στην Ρωσία τους διώξανε και εδώ κοιτάξτε  πως κάνανε την Κύπρο.
Τα σχόλια δικά σας.

Σάββας Μιχαηλίδης
Στέλεχος Ε.ΛΑ.Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

(Γιατί) Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία

  Η φετινή επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821 σκιάζεται από ορισμένα μεγάλα και σκληρά γεγονότα, τα οποία κάποιοι δεν θέλουν, για τους δικούς...