Ο Γεώργιος Γρίβας, γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα της επαρχίας Λευκωσίας στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Τελειώνοντας το σχολείο στο Τρίκωμο, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915). Το 1916 μπήκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων αποφοιτώντας από εκείνη το 1919 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού.
Από την αρχή οι στρατιωτικές του ικανότητες έγιναν αντιληπτές και έτσι κλήθηκε από την πατρίδα να πολεμήσει στη Μικρασιατική εκστρατεία το 1922. Ο λόχος του, ήταν ο τελευταίος που αποσύρθηκε από τα εδάφη της και για τη δράση του εκεί, παρασημοφορήθηκε και προάχθηκε σε Υπολοχαγό. Λίγο αργότερα και αφού επιλέχθηκε να φοιτήσει στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου, προάχθηκε σε Λοχαγό και Ταγματάρχη. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ύστερα από τα επίμονα αιτήματα του, κατά την Ιταλική εισβολή εναντίον της Ελλάδος, ο Γρίβας μετατέθηκε στο αλβανικό μέτωπο ως Επιτελάρχης της ΙΙ Μεραρχίας. Εκεί, μαζί με τα υπόλοιπα παλληκάρια έγραψε μία από τις πιο λαμπρές και ένδοξες σελίδες της Ελληνικής ιστορίας, ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα.
Ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής υπήρξε και ο αρχηγός των «Χιτών», της θρυλικής εκείνης οργάνωσης που έδωσε τον αποφασιστικό αγώνα κατά των ερυθρών γενίτσαρων που τότε (1944-1949), προσπαθούσαν να επιβάλλουν στην Ελλάδα μια πρωτοφανή τυραννία καταδικάζοντας το Έθνος σε μια διαρκή υποτέλεια. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Διγενής προσπάθησε να δημιουργήσει ένα πολιτικό κίνημα που θα εξέφραζε τα φλογερά εθνικά ιδεώδη του.
Παρά τα όσα διαδραματίζονταν στον Ελλαδίτικο χώρο, ο Διγενής δε ξέχασε ούτε ένα λεπτό την ιδιαίτερα του πατρίδα και πάντα παρακολουθούσε τις εξελίξεις και τα γεγονότα. Είχε πια αποφασίσει, ότι μετά το Ενωτικό Δημοψήφισμα τον Ιανουάριο του 1950 και την άρνηση των Άγγλων να παραχωρήσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στον Κυπριακό λαό, ο ένοπλος αγώνας ήταν πια μονόδρομος.
Το 1951 μεταβαίνει στη Κύπρο προκειμένου να έχει μια πλήρη εικόνα της κατάστασης. Στις 3 Οκτωβρίου, επιστρέφει ξανά στη Κύπρο και θέτει τα θεμέλια της οργάνωσης της ΕΟΚΑ με βάση την οργάνωση Νεολαίας Π.Ε.Ο.Ν. (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) και την Ο.Χ.Ε.Ν (Ορθόδοξος Χριστιανική Οργάνωση Νέων). Στις 7 Μαρτίου 1953 στην Αθήνα, δίνει τον όρκο για Αγώνα Απελευθέρωση της Κύπρου μαζί με τα υπόλοιπα 11 μέλη της Δωδεκαμελούς Επιτροπής.
Ο Γρίβας καταφθάνει στο νησί στις 10 Νοεμβρίου 1954 με το ιστιοφόρο «Σειρήν». Από εκείνη τη στιγμή αναλαμβάνει και επίσημα Αρχηγός της μυστικής Οργάνωσης Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών).
Μια σπιθαμή γης ενάντια σε μια αυτοκρατορία, μια χούφτα παιδιών ενάντια σε έμπειρους και τέλεια εξοπλισμένους στρατιώτες. Με σύμμαχο μόνο την σκέψη τους και το πόθος τους για την Απελευθέρωση από τον βρετανικό ζυγό και την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα, με Αρχηγό το «λιοντάρι» Γεώργιο Γρίβα Διγενή ξεκίνησαν τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα που διήρκησε από 1955 εώς το 1959. Επί τέσσερα χρόνια έδιναν μάχες κάτω από αντίξοες συνθήκες και ανυπέρβλητα εμπόδια.
Ο άνισος αυτός αγώνας που μεν στρατιωτικά ήταν νικηφόρος από τη πλευρά της ΕΟΚΑ, η πολιτική του πτυχή δυστυχώς, οδήγησε στη κήρυξη της Ανεξαρτησίας της Κύπρου και όχι στην Ένωση της με την Ελλάδα.
Μετά τη προδοτική συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου, ο Στρατηγός Διγενής αποχώρησε για την Αθήνα και εκεί τον υποδέχεται πλήθος κόσμου, ενώ ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Θεόκλητος, τον τιμάει με το χρυσό στεφάνι.
Το 1959, η Βουλή των Ελλήνων τον προήγαγε από Συνταγματάρχη σε Αντιστράτηγο και του απέμεινε τον τιμητικό τίτλο «Αξίου Τέκνου της Πατρίδος».
Το 1960 ο Διγενής παρακινούμενος από Ελλαδίτες πολιτικούς, αποφάσισε να ηγηθεί πολιτικού κινήματος με την ονομασία «Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας». Ο Διγενής με την ίδρυση του ΚΕΑ στόχευε στην ανάληψη της εξουσίας της Ελλάδας και στην εφαρμογή μιας πολιτικής που θα οδηγούσε στη σωτηρία του Κυπριακού Ελληνισμού. Πολύ σύντομα όμως, απογοητευμένος, ιδιαίτερα από εκείνους τους πολιτικούς που τον παρακίνησαν στην πολιτική του πρωτοβουλία, εγκατέλειψε την προσπάθεια για ίδρυση πολιτικής κίνησης.
Στις 27 Ιανουαρίου 1964 και κάτω από διάφορα δραματικά γεγονότα, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα υπό την προεδρία του Διγενή συνέδριο, στο οποίο έλαβαν μέρος ηγετικά στελέχη της ΕΟΚΑ και αντιπροσωπευτικοί παράγοντες του Κυπριακού Ελληνισμού. Το Συνέδριο κατέληξε στις εξής τρεις σημαντικές αποφάσεις:
1. Επίτευξη εθνικής ομοψυχίας, για να αντιμετωπιστεί ο τουρκικός κίνδυνος.
2. Αποστολή στην Κύπρο Ελληνικού στρατού.
3. Κάθοδος στην Κύπρο του Διγενή και ανάληψη ρόλου στην άμυνα της ελληνικής μεγαλονήσου.
Στις 12 Ιουνίου 1964 ο Διγενής φθάνει στην Κύπρο και αναλαμβάνει Αρχηγός της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου (Α.Σ.Δ.Α.Κ.), η οποία είχε δημιουργηθεί τότε. Από τη θέση αυτή ο Διγενής καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες, για να οργανώσει την Εθνική Φρουρά και να την καταστήσει μια υπολογίσιμη και αξιόμαχη δύναμη.
Την εποχή εκείνη οι Τούρκοι επιχειρούσαν να δημιουργήσουν στρατιωτικό προγεφύρωμα στην περιοχή των Κοκκίνων, στη βορειοδυτική πλευρά της Κύπρου. Ο Διγενής αντιλαμβανόμενος τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζε η Κύπρος, αν επιτύγχαναν οι Τουρκικοί σχεδιασμοί, διέταξε τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς να ανατρέψουν το τουρκικό προγεφύρωμα στην περιοχή του Λωρόβουνου και των Κοκκίνων.
Ο Γρίβας με συνεχείς αναφορές στον ΄Ελληνα πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης Πέτρο Γαρουφαλιά τους πείθει να αποστείλουν στην Κύπρο μια ελληνική μεραρχία και να ενταχθεί η Μεγαλόνησος στον ενιαίο αμυντικό χώρο Κύπρου – Ελλάδας. Το αμυντικό δόγμα του Διγενή αυτή την περίοδο εκφράζεται μέσα από το σύνθημα «ο εχθρός να μείνει στη θάλασσα».
Στις 21 Απριλίου 1967 στην Ελλάδα, μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα, την εξουσία καταλαμβάνει ο στρατός. Η εξέλιξη αυτή θα αποβεί επικίνδυνη για την Ελλάδα και καταστροφική για την Κύπρο. Στην Κύπρο οι Τούρκοι αποθρασύνονται και επιδιώκουν να προκαλέσουν όξυνση. Αποκορύφωμα των προκλήσεων ήταν η προσπάθειά τους, το φθινόπωρο του 1967, να αδρανοποιήσουν τη διακίνηση στον δρόμο Λευκωσίας-Λεμεσού κοντά στα χωριά Κοφίνου και Μαρί. Το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών και η Κυπριακή Κυβέρνηση, παρά τις αντιρρήσεις του Στρατηγού Διγενή, αποφάσισαν να κτυπήσουν τα τουρκικά φυλάκια. ΄Ετσι, ο Διγενής αναγκάζεται να κτυπήσει τις τουρκικές θέσεις και να διαλύσει τα τουρκικά φυλάκια. Η Τουρκία αντιδρά και με τελεσιγραφικό τρόπο αξιώνει από τις Κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας να αποσύρουν από το νησί την Ελληνική Μεραρχία. Επίσης, οι Τούρκοι θα ζητήσουν και θα πετύχουν την απομάκρυνση του Διγενή από την Κύπρο. Με την αποχώρηση της Μεραρχίας από το νησί η Κύπρος απογυμνώνεται αμυντικά και διευκολύνεται η επίτευξη των τουρκικών επεκτατικών σχεδίων σε βάρος της Κύπρου.
Ο Διγενής επιστρέφει στην Αθήνα και ουσιαστικά τίθεται από το Στρατιωτικό Καθεστώς υπό παρακολούθηση και περιορισμό στο σπίτι του στο Χαλάνδρι. Οι κίνδυνοι για το μέλλον της Κύπρου είναι εμφανείς. Η Ελληνική Χούντα, δια του Υπουργού Εξωτερικών Ξανθοπούλου Παλαμά είχε διαβουλεύσεις με την Τουρκία στη Λισσαβόνα, τον Απρίλιο του 1971, και από τις πληροφορίες που υπήρχαν τότε προδιαγραφόταν απαράδεκτη λύση για το Κυπριακό.
Παράλληλα, οι σχέσεις των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου βρίσκονταν σε ένταση. Οι πληροφορίες αυτές ανησυχούν τον Διγενή, ο οποίος νιώθει την ανάγκη να αντιδράσει. Έτσι, την 1η Σεπτεμβρίου 1971 ο Διγενής έφθασε μυστικά στην Κύπρο, διαφεύγοντας από την επιτήρηση της Χούντας. Στην Κύπρο ο Διγενής ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β΄.Στις 25 Μαρτίου1972 είχε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στην οποία, σε πνεύμα κατανόησης, κατέληξαν σε κάποιες συμφωνίες. Δυστυχώς, όμως, δεν προχώρησε η υλοποίηση των συμφωνηθέντων και τα γεγονότα οδήγησαν σε μια μετωπική σύγκρουση των δύο ιστορικών ηγετών. Η Κύπρος μπήκε στη δίνη μιας εμφύλιας διαμάχης με πράξεις βίας και αντιβίας, με ανατινάξεις Αστυνομικών Σταθμών και αυτοκινήτων.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Διγενής εξαντλημένος και ταλαιπωρημένος απεβίωσε στο κρησφύγετό του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974. Τάφηκε στην αυλή του σπιτιού που ήταν το κρησφύγετό του. Στην κηδεία του Αρχηγού της ΕΟΚΑ παρέστησαν χιλιάδες πρόσωπα.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων, σε ειδική συνεδρία της στις 31 Ιανουαρίου 1974, ανακήρυξε τονΔιγενή «Άξιον τέκνον της Κύπρου διά τας εξαιρέτους υπηρεσίας τας οποίας προσέφερε προς την ιδιαιτέραν του Πατρίδα», ενώ η Ακαδημία Αθηνών απέδωσε τις οφειλόμενες τιμές.
Αξίζει να αναφερθεί ότι σαν στρατιωτικός ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής, υπήρξε μία από τις μεγάλες μορφές του αιώνος, ακόμα και παγκοσμίως. Το εγχειρίδιο του ανταρτοπόλεμου του Στρατηγού Γρίβα, διδάσκεται σε όλες τις σχολές αξιωματικών. Υπήρξε ο μοναδικός ηγέτης που κατόρθωσε να ξεφτιλίσει την βρετανική αυτοκρατορία, διεξάγοντας με πίστη και πνεύμα θυσίας έναν ανταρτοπόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου