Το νόμιμο, το ηθικό, και ο Αναστασιάδης…

«Μανουέλ Καντ: Το ηθικό είναι νόμιμο, αλλά το νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό»

Με νύχια και με δόντια προσπαθούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους οι διάφοροι ανώτεροι πολιτειακοί αξιωματούχοι, δηλαδή όλες αυτές οι προνομιούχες ομάδες που τα τελευταία χρόνια δίνουν μια υπέρ …πατρίδας και δημοκρατίας μάχη. Μία πολιτική ελίτ που έσωσε τις τράπεζες για να σωθεί η ίδια με τη σειρά της.
Σε μια κοινωνία, μια χώρα, που μετά βίας στέκεται στα πόδια της και είναι αδύνατο να βρεθεί οικονομικό πλεόνασμα για να μοιραστεί σε προνομιούχους.



Σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση συνεχίζει να διορίζει πρώην εχθρούς και φίλους σε θέσεις και αξιώματα χωρίς διαδικασίες επιλογής και χωρίς πολλές φορές δικαιολογημένη την ανάγκη τους. Στην αντίπερα όχθη, οι μη προνομιούχοι, όλοι αυτοί που έχουν αλυσοδεθεί στο άχθος του χρέους, νέοι που μπήκαν στα τριάντα και βλέπουν το πάθος τους και την ενέργειά τους να μην αξιοποιούνται. Μεσήλικες που έγιναν φαντάσματα, παιδιά που πλέον κανείς δεν θέλει να τα γεννήσει. Όλοι αυτοί που πληρώνουν φόρους και έχουν ξεζουμιστεί.

Δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος μπροστά μας εκτός τον εξορθολογισμό του κράτους και των θεσμών, την κατάργηση των προνομίων, των ψηλών απολαβών και συντάξεων. Και όλα αυτά γίνονται πέρα από αυτά που μας φόρτωσαν οι δανειστές. Εδώ που φτάσαμε ο εκσυγχρονισμός της χώρας δεν αποτελεί πια επιλογή αλλά ζήτημα επιβίωσης. Αυτό τον δρόμο ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεν τον επέλεξε, προτίμησε να διατηρήσει όλο αυτόν το συρφετό στις θεσούλες του και να στείλει στο πυρ το εξώτερο τους αδυνάτους και τους οικονομικά λεηλατημένους. Το ένας πολίτης μία ψήφος είναι για τους αφελείς, στην πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό συνεχίζει να λειτουργεί το χρήμα και η διαπλοκή.

Σε αυτό το σημείο έρχεται και το ζήτημα των «Αρίστων» που διόρισε κατά το κόρο ο πρόεδρος Αναστασιάδης εδώ και 2,5 χρόνια. «Άριστοι» που ήρθαν για να διαπρέψουν και τελικά διαπομπεύονται από αυτόν που τους έχει διορίσει. Ο πολίτης δεν ξέρει ποιόν πλέον να εμπιστευθεί. Τους Αρίστους του Αναστασιάδη τους είδαμε και είπαμε ήμαρτον. Τι γίνεται όμως με το «θεσμό των Αχρήστων», δηλαδή όλων αυτών που είναι διορισμένοι εδώ και δεκαετίες και που αμείβονται με χιλιάδες ευρώ το μήνα επιβαρύνοντας τους υπόλοιπους και τις παραγωγικές δυνάμεις με εκατομμύρια ευρώ;

Ένα από τα σημαντικότερα συστατικά του Κράτους είναι το πολίτευμα του, ο τρόπος δηλαδή επιλογής της ηγεσίας του και αυτών που θα αποτελούν την πολιτική αρχή. Η προβλεπόμενη και συγκεκριμένη εκείνη διαδικασία, με την οποία ορίζονται τα πρόσωπα που κατευθύνουν την λειτουργία του Κράτους. Ο τρόπος της επιλογής των αρχόντων της πολιτείας πρέπει να είναι αξιοκρατικός και με συγκεκριμένες θεσμικές διαδικασίες διαφάνειας και ειλικρίνειας, δηλαδή αξιοκρατικός. Δεν είναι δυνατόν να κυβερνούν την χώρα ανάξιοι δημαγωγοί, κόλακες των πιο χαμερπών τάσεων ενός λαού.

Στην κορυφή της ιεραρχίας του Κράτους πρέπει να βρίσκονται οι Άριστοι και όχι οι… «αρεστοί» στους λίγους.

Μάριος Βασιλείου
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου Ε.ΛΑ.Μ