Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

« Ο πόλεμος κατά των βαρβάρων θα διαφέρει τελείως όλων των άλλων, διότι εις αυτόν θα μετέχουν όχι μόνο οι κάτοικοι ορισμένης πόλεως ή περιφερείας, αλλά μία Φυλή, η οποία θα  διαπνέεται υπό του ιδίου πνεύματος και θα διαθερμαίνεται υπό της ιδίας φλογός».

Ο προφητικός λόγος του μεγάλου ρήτορος και  πατριώτου Ισοκράτους   προέβλεπε την εκδίκηση των Ελλήνων κατά των Περσών ο οποίοι πριν από 150 χρόνια επέδραμαν στην Ελλάδα και κατέστρεψαν, έκαψαν, σκότωσαν και πήραν αιχμαλώτους Έλληνες.

Οι ορδές του Ξέρξη απείλησαν την ανεξαρτησία, βεβήλωσαν τους ιερούς ναούς των Ελλήνων και κατέστρεψαν τα σπίτια και τα έργα τέχνης.

Τώρα πλησίαζε η ώρα της σκληρής τιμωρίας διότι εκεί στην ευλογημένη Μακεδονική Γη έπνεε η θεία αύρα ενώ η φύσις ήταν περισσότερο γενναιόδωρη από οπουδήποτε αλλού.

Από την Μακεδονία ξεκίνησε η εξόρμηση της Ελληνικής Φυλής για την κατάκτηση του τότε κόσμου  και την επιβολή των ορθών αντιλήψεων.

Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄ διαισθανόμενος τον νέο βαρβαρικό κίνδυνο αφού διασφάλισε τα σύνορα του αποφάσισε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του Πανελληνισμού προς αντιμετώπιση της κοινής απειλής.

Οι όποιες αντιρρήσεις των νοτίων πόλεων κρατών οι οποίες με τις εμφύλιες διαμάχες τους είχαν ταλαιπωρήσει τον Ελληνισμό θα τελείωναν στην μάχη της Χαιρωνείας τον Αύγουστο του 338 πχ.

Η Μακεδονική Φάλαγγα υπό την ηγεσία του Φιλίππου του Β΄ και του δεκαοκτάχρονου γιού του Αλεξάνδρου του Γ΄ έστελνε το χαρμόσυνο μήνυμα της Ενώσεως του Ελληνισμού.

Το 337 πχ στο Πανελλήνιο συνέδριο της Κορίνθου ο Φίλιππος αναγορεύεται σε Αρχιστράτηγο των Ελλήνων και ξεκίνησε τις ετοιμασίες για την εκστρατεία στην Ασία.

Όμως η άστατη ζωή του Μακεδόνος βασιλέως οδηγεί στην δολοφονία του το 336 πχ σε ηλικία 47 χρονών.

Την ηγεσία αναλαμβάνει ο χαρισματικός υιός του ο Αλέξανδρος ο Γ΄ ο οποίος αφού καταπνίγει τις ενέργειες των αναχρονιστών ξεκινάει τον πόλεμο κατά των Περσών.

Ακολουθώντας πιστά τις νουθεσίες του δασκάλου του Αριστοτέλη για τον συνετισμό των βαρβάρων, αποβιβάζεται με τον ενωμένο Ελληνικό στρατό στην Μ. Ασία.  Στην Τροία βρίσκει τον τάφο του παιδικού του ήρωα Αχιλλέα και του αποδίδει τιμές.

Αφού λύνει τον Γόρδιο Δεσμό παρατάσσει τον στρατό του στον Γρανικό ποταμό. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ο πολλαπλάσιος στρατός των Περσών στις τάξεις του οποίου βρίσκονται 20.000 Έλληνες μισθοφόροι.

Η ορμητικότητα του Ελληνικού στρατού συντρίβει τους Πέρσες οι οποίοι πανικόβλητοι τρέπονται σε φυγή. Η μοίρα του κόσμου έχει αρχίσει να αλλάζει.

Ο Αλέξανδρος φέρεται με μεγαλοπρέπεια στους αιχμαλώτους αλλά και στους νεκρούς Πέρσες.

Στέκεται αμείλικτος όμως μπροστά στους αιχμάλωτους Έλληνες μισθοφόρους τους οποίους στέλνει στην Μακεδονία για εθελοντική εργασία. Διότι έστρεψαν τα όπλα κατά της φυλής τους!

Ο Μ. Αλέξανδρος προελαύνει κατακτώντας την μία πόλη μετά την άλλη όπου γίνεται δεκτός ως απελευθερωτής.

Θορυβημένος ο αυτοκράτορας Δαρείος συγκεντρώνει στρατό 600.000 και ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο στην Ισσό.

Σε εκείνη την πόλη οι Πέρσες θα υποστούν την δεύτερη ήττα ενώ ο Δαρείος τράπηκε σε άτακτη φυγή. Η οικογένειά του αιχμαλωτίζεται από τους Έλληνες. Ο Μέγας Αλέξανδρος θα τους φερθεί σεβασμό και μεγαλοπρέπεια ενώ αμύθητα πλούτη περιέρχονται στα χέρια των Ελλήνων.

Ο  24χρονος Έλληνας ηγεμόνας αφού με την βοήθεια του κυπριακού στόλου καταλαμβάνει την Τύρο πηγαίνει με ομάδα αξιωματικών  στο ναό του Άμμωνος Διός. Έπειτα από μια εκπληκτική πορεία μέσα στην αφρικανική έρημο βρίσκει τον ναό και παίρνει τον χρησμό ότι είναι ανίκητος.

Ξεκινάει για την τελική μάχη με τους Πέρσες που θα λάμβανε χώρα στην πόλη των Γαυγαμήλων.

Στην πόλη εκείνη οι απώλειες 100.000 Περσών θα επισφράγιζαν την παγκόσμια κυριαρχία.

Η επέλαση των Ελλήνων θα συνεχιστεί μέχρι το σημερινό Αφγανιστάν και την Ινδία. Ολόκληρος ο κόσμος γίνεται Ελληνικός.

Άρχισε όμως να γίνεται αισθητή η κόπωση και η νοσταλγία  των Ελλήνων. Με βαριά καρδιά ο Αλέξανδρος, τον Αύγουστο του 326 πχ, αποφασίζει να επιστρέψει.

Ο θάνατος του παιδικού του φίλου στρατηγού Ηφαιστίωνος θα ρίξει τον Μέγιστο των Ελλήνων σε βαθιά θλίψη.

Η υγεία του κλονίζεται και το απόγευμα της 13^ης Ιουνίου του 323 πχ, ο Αλέξανδρος αποχαιρέτησε τους φίλους του, την ανθρωπότητα, την φύση και έκλεινε για πάντα τα μάτια του. Δεν είχε προλάβει να συμπληρώσει το 33^ο έτος της ζωής του. Είχε προλάβει όμως να εξανθρωπίσει τον κόσμο, ιδρύοντας πόλεις, εξαπλώνοντας το Ελληνικό πολιτισμό, χτίζοντας δρόμους, γέφυρες,  λιμάνια και εξοντώνοντας του εχθρούς του Ελληνισμού. Παράλληλα είχε μαζί του πλήθος επιστημόνων που μελετούσαν τον νέο κόσμο.

Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε αήττητος αποδεικνύοντας την δύναμη του Ελληνισμού όταν είναι ενωμένος.

Στράτος Καρανικολάου