Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Μεγάλη Βρετανία είναι το ρέκβιεμ της λεγόμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δηλαδή της ομοσπονδοποίησης της ΕΕ. Αναμένουμε σαν εθνικιστές με ανυπομονησία την κατάρρευση αυτής της αισχρής προσπάθειας κολεκτιβοποίησης των ευρωπαϊκών εθνών και της αναγέννησης του ένδοξου μας παρελθόντος.
Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν σήμερα και που αναδείχτηκαν με τη θέλησή μας έχουν προκύψει από το κοινοβουλευτικό σύστημα που ανέδειξε η σαθρότητα των πολιτικών κομμάτων του κατεστημένου. Συνήθως, όχι και τόσο έξυπνοι άνθρωποι, με μονομερή και λειψή παιδεία, που κολακεύονται εύκολα – που καμαρώνουν επειδή είναι μέλη κυβέρνησης ή εκπροσωπούν τα αστικά πολιτικά μορφώματα μιας ταλαίπωρης χώρας.
Πιστοί σε ένα φιλελευθερισμό – ψευδό προοδευτισμό που αρχικά γοητεύει τους ανθρώπους γιατί μιλά για την ελευθερία. Στην πραγματικότητα ελευθερία από τι ; Ελευθερία που λέει ότι “μπορώ να κάνω ότι θέλω αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους “; Ανθρώπινα δικαιώματα που αντί να κάνουν το άνθρωπο καλλίτερο τον κάνουν αγρίμι, τον κάνουν εγωιστή και συμφεροντολόγο, τον αποξενώνουν. Μιλούν για πρόοδο, αλλά στην πραγματικότητα η πρόοδος που αναφέρονται έχει να κάνει με την ευημερία των ολιγότερων και την υλική εξάρτηση των μαζών.
Μιλούν για ειρήνη, μα η αλήθεια είναι ότι οι λαοί κάτω από την ηγεμονία τους καθημερινά σφαγιάζονται και διώκονται. Αυτοί οι επαγγελματίες ανθρωπιστές, πιστά σκυλιά των πολυεθνικών αφεντικών τους συνεχώς σκαρφίζονται χίλιους τρόπους για να «αποδώσουν δικαιοσύνη» και να επιβάλουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την προοδευτικότητα τους στις χώρες που δεν υποτάσσονται. Με αυτό τον τρόπο διαλύουν τα έθνη και αφαιρούν το πλούτο αυτών των χωρών και των κατοίκων τους προς όφελος των καπιταλιστών.
Στην σημερινή κοινωνία, είναι προτιμότερο δυστυχώς να σε πουν χαζό, παρά «μη προοδευτικό». Ο ”μη προοδευτικός άνθρωπος”, αντιμετωπίζεται σαν μίασμα. Στην αρχαιότητα όμως οι άνθρωποι γνώριζαν την ύπαρξη ενός θαυμαστού παρελθόντος, ενώ το μέλλον το θεωρούσαν αβέβαιο και την πορεία της ανθρωπότητας να τείνει προς την παρακμή και την βαρβαρότητα. Το ευτύχημα, ο πολίτης πλέον αφυπνίζεται, το αρχέγονο ένστικτο ξυπνά, ζητά αυτά που αγάπησαν οι πρόγονοι του να αναγεννηθούν, θέλει την ζωή και την πατρίδα του πίσω, δεν είναι αιρετικός αλλά πραγματικός άνθρωπος που θέλει να παραμείνει ζωντανός.
Σε αυτή την ατέρμονη επιδίωξη της πολτοποίησης των λαών ευχάριστα και ελπιδοφόρα αναδεικνύονται νέες εθνικές δυνάμεις που αντιστέκονται. Εθνικές δυνάμεις που πιστεύουν στη μοναδικότητα της κάθε φυλής και του κάθε πολιτισμού. Εθνικές δυνάμεις που πιστεύουν ότι ένα κράτος δεν πρέπει να αναμιγνύεται στις υποθέσεις ενός άλλου κράτους. Ότι αλληλεγγύη σημαίνει σύμπνοια σε ένα κοινό αγώνα. Ένα αγώνα ενάντια στην νέα σοβιετία που λέγεται ευρωπαϊκή ένωση, ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και την νέα τάξη πραγμάτων. ‘Ένα αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, την πλουτοκρατία και τους διεθνής τοκογλύφους, στην λαθρομετανάστευση, στον εκφυλισμό του ευρωπαϊκού και χριστιανικού μας πολιτισμού.
Σε αυτή την προσπάθεια πρωτεύοντα ρόλο έχει ο εθνικιστής νέος. Ο ‘Έλληνας Εθνικιστής, ο πολιτικός στρατιώτης που πρέπει να παραμείνει ανελέητος, ασυμβίβαστος επαναστάτης, με χαλύβδινη σκληρότητα, προσηλωμένος στο πνεύμα και τις αρχές του εθνικιστικού κινήματος. Ταπεινός και μετριόφρων, αδέκαστος, ένας άριστος αγωνιστής πρώτης γραμμής. Ένας άνθρωπος που δε θα χρησιμοποιήσει ποτέ τη θέση του για προσωπικά οφέλη. Ο εθνικιστής έχει υποχρέωση να αναδειχθεί σε «ξίφος και ασπίδα του έθνους και του λαού του»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου