Τάδε έφη Ζαρατούστρα

«Καλώς να ’ρθεί η συμφορά
μα νά ’ρθει μοναχή της
μην έρθει με τη μάνα της
και με την αδερφή της»
Κρητική Μαντινάδα
Η πορεία της Ελλάδας θυμίζει την κλασική σκηνή της σχοινοβασίας του Νίτσε («Τάδε έφη Ζαρατούστρα»). Ο σχοινοβάτης μετά από επίπονες και αγωνιώδεις προσπάθειες, και ενώ βρίσκεται στο μέσο της επικίνδυνης διαδρομής προς την αντίπερα όχθη, πέφτει θύμα ενός πιθήκου που χοροπηδάει απερινόητα και κουνάει απερίσκεπτα το τεντωμένο σχοινί. Με μια μικρή διαφορά: στη δική μας περίπτωση οι πίθηκοι είναι πολλοί. Συνιστώσες πιθήκων, μπαμπουΐνων και χιμπατζήδων, αριστερόστροφων και δεξιόστροφων. Κοπάδια ολόκληρα από δαύτους. Θα τους αφήσουμε να κορυβαντιούν υπονομεύοντας το μέλλον της πατρίδας μας;


Θα αφήσουμε άραγε τους αμνήμονες πιθήκους της αριστεράς να εξορκίζουν με περισσό θράσος τα μεροκάματα και τους μισθούς της Αλβανίας, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτά δεν είναι παρά ο καταθλιπτικός απόηχος της μακρόχρονης κομμουνιστικής διακυβέρνησης αυτών των χωρών και ότι τέτοια θα είναι τελικά η κατάντια της χώρας μας αν – ο μη γένοιτο – αναρριχηθούν στην εξουσία για να επιβάλουν το κομπλεξικό και καταστροφικό πρόγραμμα του αδιέξοδου και αντεθνικού κρατισμού τους;
Ή μήπως θα αφήσουμε τους μυωπικούς παλιάτσους των ψευτοδεξιών μικρομάγαζων να υφαρπάζουν την ψήφο μας για τις δικές τους ιδιοτελείς ματαιοδοξίες; Γιατί, αν εξαιρέσουμε το σκληροπυρηνικό εθνικιστικό κίνημα που εκφράζει δυναμικά και αυτόνομα μια κοινωνική απελπισία λόγω της ανεπάρκειας του κράτους να προστατεύσει την ζωή, την τιμή και την περιουσία μεγάλου αριθμού (πτωχών κυρίως) Ελλήνων από την επέλαση των λαθρομεταναστών, όλοι οι άλλοι οι «κατ’ επίφαση δεξιοί» πολιτικοί μικροσχηματισμοί δεν είναι παρά ανερμάτιστα μορφώματα που πλαγιοκοπούν με αεριτζιδισμούς την συνεκτικότητα της μείζονος κεντροδεξιάς παράταξης. Αρνούμενοι να συμμετάσχουν σε ένα εθνικό ευρωπαϊκό μέτωπο, παρά την κρισιμότητα των στιγμών, υποβιβάζουν τους εαυτούς τους σε εφήμερα ευκαιριακά υπαρξιακά συμβάντα που δρούν ως ανασταλτικοί παράγοντες στην προσπάθεια του υγιούς αστικού κόσμου να επιβιώσει, παρά τις παλαιότερες αστοχίες των ηγετών του.
Θα μου πείτε, «δημοκρατία» έχουμε, όλοι ψηφίζουν. Σε λίγο θα κάνουμε ταμείο. Και θα μετρηθούμε. Πόσοι από μας είναι φιλέλληνες και πόσοι ζωόφιλοι. Και αν τελικά ψηφίζουμε για την Ελλάδα ή για μια ζούγκλα που θα λέγεται Ελλάδα.                                                                                                  
Χρίστος  Γούδης
(Λαϊκός  Παρατηρητής)