Οι Ειδικές Δυνάμεις ή οι Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων, είναι δύο όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν επίλεκτα στρατιωτικά τμήματα που υφίστανται ειδική εκπαίδευση και έχουν ειδικό εξοπλισμό, για να αναλαμβάνουν την εκτέλεση ειδικών αποστολών, που άλλες συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν μπορούν να εκτελέσουν.
Το προσωπικό των Ειδικών Δυνάμεων, πρέπει να αποτελείται από μαχητές με άριστα σωματικά και ψυχικά προσόντα, να διαθέτουν θάρρος, καρτερία, γνώσεις και δεξιότητες που θα τους επιτρέπουν έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, να ενεργούν ατομικά ή σε μικρές ομάδες, απομονωμένοι μέσα σε ακραίες συνθήκες καιρού και εχθρού.
Είναι προσωπικό δυσαναπλήρωτο, υψηλής αξίας που μπορεί να επιτύχει μεγάλα τακτικά και στρατηγικά αποτελέσματα με μικρό κόστος.
Αυτά και άλλα πολλά, περιγράφει ένα ντοκιμαντέρ που βρήκα ανιχνεύοντας στο διαδίκτυο, επεξηγώντας τον σκοπό, την οργάνωση και τις αποστολές των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων, που προετοιμάζονται και εκπαιδεύονται να ενεργούν παντού σε όλο τον κόσμο, ειδικά τώρα όσο ποτέ άλλοτε! Προς τούτο, από τον καιρό της ειρήνης οργανώνουν ασκήσεις, συνεκπαιδεύσεις με διάφορες χώρες, προσανατολίζοντας τα συγκροτήματά τους γεωγραφικά.
Πρόσφατα διάβασα, ότι προσωπικό του 5ου Τάγματος του 19ου Συγκροτήματος των Αμερικανών Green Berets βρίσκεται στην Ελλάδα και κάνει συνεκπαίδευση με δικούς μας, αν και δεν έχουν περιοχή ευθύνης εδώ. Πέρα από τη σύσφιγξη σχέσεων, ίσως εγκλιματίζονται και για αλλού!
Το 19ο, είναι ενεργό Συγκρότημα ειδικών δυνάμεων της αμερικανικής εθνοφρουράς, που εδρεύει στη Γιούτα των ΗΠΑ. Δεν έχει δική του περιοχή ευθύνης, αλλά ενισχύει τα 1ο και το 5ο Συγκροτήματα, στον Ειρηνικό και την νοτιοανατολική Ασία αντίστοιχα.
Ειδικά το 5/19 Τάγμα Ειδικών Δυνάμεων Εθνοφυλακής, έχει έδρα στο Κολοράντο και έχει συμμετάσχει σε επιχειρήσεις σε όλες σχεδόν τις ηπείρους το πλανήτη. Πιστεύω να το ευχαριστηθούν στην Ελλάδα.
Θυμάμαι πολύ παλιά, προς το τέλος του '79, βόρεια στη Μακεδονία, είχαμε με την Μοίρα μας, σε εξέλιξη μια διμερή άσκηση ανορθόδοξου πολέμου με την ονομασία "ΖΕΥΣ". Οι πιο παλιοί θα την έχουν ακούσει. Από τις πιο καλές και ρεαλιστικές ασκήσεις. Είχαμε με το τμήμα μου αναλάβει την οργάνωση ΖΡ και την υποδοχή των Αμερικανών, μιας ομάδας τύπου "Α" του 10ου Συγκροτήματος, κάπου στον κάμπο του Φιλώτα. Περιμέναμε μέσα στη νύχτα, ασφαλίζοντας την περιοχή.
Από μακριά ακούστηκε ο βόμβος του αεροπλάνου, ήταν ένα C-130, και μόλις πλησίαζε ενεργοποιήσαμε τη ζώνη όχι με φωτάκια, αλλά με μία απλή συσκευή, beacon, που έδινε το στίγμα ψηλά στο αεροπλάνο! Όλα έγιναν σιωπηλά και ...σκοτεινά! Περιμέναμε 12 και έπεσαν 12, με χημικά φώτα δεμένα ο καθένας στο πόδι του και στο φόρτο του.
Ήλθαμε σε επαφή, συνθηματικά και όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες, μάζεμα και κρύψιμο αλεξιπτώτων και γρήγορα ξεκινήσαμε να φύγουμε από το χώρο, που κατά το σενάριο ήταν επικίνδυνος, για ν' ανέβουμε στις ψηλές κορφές του Βέρμιου!
Ο φόρτος βαρύς και ασήκωτος για τους Αμερικανούς! Είχαν πάρει πολλά μαζί τους και όπως φάνηκε δεν ήταν προετοιμασμένοι για ανάβαση στα 2000 μέτρα μέσα στο βράδυ. Τους βάλαμε στη μέση και σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, ανεβαίναμε!
Κάθε λίγο και λιγάκι, ακουγόταν σαν κάτι να έπεφτε από πίσω, Τι γινόταν; Οι σύμμαχοι και όπως γνωριστήκαμε αργότερα συμπαθέστατοι σε όλα τους πρασινομπερέδες, άρχισαν να κάνουν ...ελάφρυνση φόρτου, πετώντας τροφές, αναψυκτικά και ό,τι άλλο μπορείτε να φαντασθείτε, εκτός από νερό και πυρομαχικά!
Τυχεροί στάθηκαν οι κομάντος που προχωρούσαν πίσω από τους Αμερικανούς! Μάζευαν τα πάντα με το ..αζημίωτο φυσικά! Μετά από αρκετές ώρες, μας βρήκε το ξημέρωμα ψηλά από το Άνω Γραμματικό! Πέρασαν αρκετές μέρες για να μπορέσουν να εγκλιματιστούν. Μετά από αυτή την ολονύκτια πορεία, που τους έμεινε ανεξίτηλη στη μνήμη, μας ονόμασαν "mountain goats", αγριοκάτσικα δηλαδή! Στο τέλος σαν ένα είδος φιλοφρόνησης, μας χάρισαν τα νομίσματα των ειδικών δυνάμεων που είχαν μαζί τους.
Έμαθαν πολλά για μας και εμείς μάθαμε πάρα πολλά γι΄αυτούς. Και στα χρόνια που ακολούθησαν, θεωρούσαν την "ZEUS" μια πολύ δύσκολη άσκηση! Μέναμε πάνω από 40 μέρες συνεχόμενες στο βουνό τότε! Το γυρίζαμε και το μαθαίναμε καλύτερα απ' το σπίτι μας. Το ανεβοκατέβασμα ήταν μια ρουτίνα, αρκεί να είχες φάει και να είχες δυνάμεις. Μαθαίναμε πολύ καλά την αξία του φαγητού και του νερού!
Ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου