Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

22 Νοεμβρίου 1940, η απελευθέρωση της Κορυτσάς


22 Νοεμβρίου 1940, η απελευθέρωση της Κορυτσάς

<<Αγαπητοί μου η Κορυτσά κατελήφθη>> , Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς 22 Νοεμβρίου 1940
Από το Γενικό Στρατηγείο ανατέθηκε στο Γ’ Σ.Σ. η ολοκλήρωση της κατάληψης της χερσονήσου Πυξού και της Μόροβας, με απώτερο σκοπό την κατάληψη της Κορυτσάς. Η τοποθεσία Μόροβας-Ιβάν είχε οργανωθεί αμυντικά από το 1939 σε ολόκληρη την έκτασή της. Στη περιοχή, έναντι των ελληνικών δυνάμεων, βρίσκονταν η 49η Μεραρχία Πάρμα, η 19η Μεραρχία Βενέτσια και η 29ηΜεραρχία Πιεμόντε. Το Γ’ Σ.Σ. αποφάσισε να εκδηλώσει την κύρια προσπάθεια για διάσπαση τηςτοποθεσίας στην κατεύθυνση Νεστόρι – Ντάρζα – Κορυτσά, επιδιώκοντας εμπλοκή με τις εχθρικές δυνάμεις σε τοποθεσία η οποία δεν ευνοούσε την χρήση αρμάτων. Η επίθεση ξεκίνησε στις 06:30 της 14ηςΝοεμβρίου, χωρίς να έχει προηγηθεί προπαρασκευή πυροβολικού, επιδιώκοντας τον αιφνιδιαστικό του εχθρού, ως εξής : η Χ Μεραρχία στην κατεύθυνση Νεστόρι – Ντάρζα – Κορυτσά, η ΙΧ Μεραρχία στην κατεύθυνση Βράτσα - ύψωμα 1700 ( Σβέτι Ατανάς ) – Κορυτσά και η XVΜεραρχία στην κατεύθυνση Πυξός – Ιβάν – Κορυτσά. Η ΧΙΙΙ Μεραρχία είχε τεθεί, από το Γεν, Σ., στη διάθεση του ΤΣΔΜ και συγκεντρωνόταν στη περιοχή Ανταρτικό – Βατοχώρι.

Οι μάχες που διεξήχθησαν σε όλο το εύρος του μετώπου υπήρξαν ιδιαίτερα σκληρές, με τους Ιταλούς να προβάλουν σθεναρή αντίσταση, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, ο εχθρός ανετράπη με τη διενέργεια εφόδων με την λόγχη και την διεξαγωγή μάχης <<εκ του συστάδην>>. Στο τέλος της ημέρας οι δυνάμεις του Γ’ Σ.Σ. είχαν προωθήσει τις θέσεις τους σε βάθος από ένα εώς πέντε χιλιόμετρα, έχοντας καταλάβει το ύψωμα 1480 ( ή αλλιώς ονομαζόταν <<προμαχώνα του Ιβάν>> ) και έχοντας διαβεί τον ποταμό Δεβόλη, διαρρηγνύοντας την εχθρική γραμμή στο ύψος του χωριού Σαλ. Κατά την 15η και 16η Νοεμβρίου οι δυνάμεις του Γ’ Σ.Σ. συνέχισαν την επίθεσή τους, με την υποστήριξη όλων των διαθέσιμων μέσων πυρός. Η αντίσταση που προέβαλαν οι Ιταλικές δυνάμεις ήταν λυσσώδης, εκδηλώνοντας μάλιστα συχνά αντεπιθέσεις για την ανακατάληψη των θέσεων από τις οποίες είχαν συμπτυχτεί. Παρόλα αυτά οι Ελληνικές δυνάμεις το βράδυ της 16ηςΝοεμβρίου, είχαν πετύχει να καταλάβουν σημαντικά εχθρικά υψώματα στην διάβαση Ντάρζας, διευρύνοντας το ρήγμα στην εχθρική τοποθεσία. Κατά την ίδια μέρα, στον αγώνα εισήλθε από Ιταλικής πλευράς, και η 35η Μεραρχία Οεζικού Αρέτζο.
Την 17η και 18η Νοεμβρίου οι επιθετικές επιχειρήσεις συνεχίσθηκαν, με την συμμετοχή και της ΧΙΙΙ Μεραρχίας Πεζικού, με τολμηρή προώθηση των δυνάμεων του Γ’ Σ.Σ. με απώτερο σκοπό τη κατάληψη της Μόροβας. Οι Ελληνικές δυνάμεις συνέχισαν να προωθούνται παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούσαν. Κατά την 18η Νοεμβρίου η ΙΧ Μεραρχία πέτυχε να θέσει υπό τα πυρά του πυροβολικού της, την οδό Ερσέκα – Κορυτσά και το στρατόπεδο της Κορυτσάς.
Στις 19 Νοεμβρίου ο Αντιστράτηγος και Διοικητής του Δ’ Σ.Σ. Κοσμάς Γεώργιος, με τμήμα του επιτελείου του ανέλαβε, κατόπιν διαταγών του Γεν. Σ., την διοίκηση των Χ και ΧΙ Μεραρχιών ως <<Ομάδα Μεραρχιών Κ>>. Κατά το διάστημα 19-21 Νοεμβρίου οι επιθετικές επιχειρήσεις συνεχίστηκαν, με προώθηση των Ελληνικών δυνάμεων.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα ήταν η κατάληψη του υψώματος 1878, στις 21 Νοεμβρίου από την Χ Μεραρχία και ύστερα από πείσμονα αγώνα, ενώ συνεχίστηκαν οι επιθετικές επιχειρήσεις για την ολοκλήρωση της κατάληψης της Μόροβας και της Τσαγκόνι.
Οι Ιταλικές δυνάμεις φοβούμενες για τυχόν εγκλωβισμό τους στη πεδιάδα της Κορυτσάς, ξεκίνησαν τα ξημερώματα της 22ας Νοεμβρίου την σύμπτυξη προς τη κοιλάδα του ποταμού Δεβόλη. Στις 22 Νοεμβρίου οι δυνάμεις του Γ’ Σ.Σ. συνέχισαν την επίθεση και μαζί με Απόσπασμα της ΙΧ Μεραρχίας, εισήλθαν χωρίς αντίσταση στη Κορυτσά.
<<ΙΧ ΜεραρχίανΏρα 17:45Αναφέρω ώραν 17:45 σήμερον ότι το υπεμέ απόσπασμα εισελθόν εις Κορυτσάν απηλευθέρωσε ταύτην. Συνταγματάρχης Μπεγέτης>>
Οι Έλληνες, υποδέχτηκαν τους άντρες με εκδηλώσεις ενθουσιασμού και σημαιοστολισμούς. Στην Αθήνα από τη προηγούμενη νύχτα είχε διαδοθεί ότι πρόκειται να γίνει η κατάληψη της πόλης, ο κόσμος πανηγύριζε στους κεντρικούς δρόμους, οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και όλα τα σπίτια ήταν σημαιοστολισμένα.
Η χαρά ήταν διπλή αφού και οι Ιταλοί είχαν υποστεί γερό πλήγμα και στην Ελληνικότατη Βόρεια Ήπειρο, προέλαυνε ο Ελληνικός Στρατός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

(Γιατί) Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία

  Η φετινή επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821 σκιάζεται από ορισμένα μεγάλα και σκληρά γεγονότα, τα οποία κάποιοι δεν θέλουν, για τους δικούς...