Άρθρο για την επέτειο του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν.

Ολοκληρώνονται σήμερα δέκα χρόνια από την ημέρα κατά την οποία ο κυπριακός Ελληνισμός πήρε την τύχη του στα χέρια του, για δεύτερη φορά από την εποχή του Ενωτικού δημοψηφίσματος, απορρίπτοντας με ποσοστό 76% το προτεινόμενο από τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ «Σχέδιο Ανάν». Μετά από εβδομάδες επιθετικής προπαγάνδας, κοινωνικού διχασμού, εκτόξευσης αλληλοκατηγοριών, χρηματισμού πολιτικών και ΜΜΕ, αναφορές σε «τελευταίες ευκαιρίες» και σε «μικρασιατικές καταστροφές» που θα επέρχονταν δήθεν με την απόρριψη του σχεδίου, ο
λαός αποστόμωσε τις Κασσάνδρες.

    Η τελευταία δεκαετία δικαιώνει την απόφαση του κυπριακού Ελληνισμού διαψεύδοντας και πάλι τις πλασματικές απειλές και κυρίως το αναμασημένο ψευδο-δίλημμα «λύση ή διχοτόμηση», αφού ούτε η πατρίδα χάθηκε, ούτε το κράτος μας απομονώθηκε ενώ η Τουρκία ακόμη προσπαθεί να αναβαθμίσει το ψευδοκράτος, πετυχαίνοντας περιστασιακά το σκοπό της μόνο όταν η ηγεσία μας τους το επιτρέπει. Δυστυχώς όμως η λαϊκή ετυμηγορία δεν έγινε σεβαστή από τις επόμενες διαδοχικές κυβερνήσεις οι οποίες παρόλο που είχαν στα χέρια τους ένα δημοψήφισμα-καταπέλτη, φρόντισαν να εγκλωβιστούν ξανά στους ιστούς Τούρκων, Βρετανών και Αμερικανών. Πρώτος ο Δ. Χριστόφιας με τις πλουσιοπάροχες παραχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις με τον Ταλάτ και πιο πρόσφατα ο Ν. Αναστασιάδης με το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Ο τελευταίος φρόντισε μάλιστα, διά της αποδοχής δύο ξεχωριστών δημοψηφισμάτων (στα οποία φυσικά θα συμμετέχουν και οι Τούρκοι έποικοι), που παραπέμπουν στην ύπαρξη δύο «λαών» (και άρα με ξεχωριστό δικαίωμα αυτοδιάθεσης), οι οποίοι ως «κοινότητες» θα «ιδρύσουν από κοινού» ένα νέο κράτος που θα καταλύει την Κυπριακή Δημοκρατία και θα βάζει ταφόπλακα στις δίκαιες απαιτήσεις μας.

     Η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν ως αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 24ης Απριλίου 2004 εκφράζει την δυσαρέσκεια του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων της Κύπρου προς ένα μοντέλο λύσης άδικο και ρατσιστικό, που αδυνατεί να δώσει ουσιαστική λύση στο Κυπριακό πρόβλημα το οποίο αποτελεί ζήτημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και εθνοκάθαρσης. Το 76% του λαού δεν απέρριψε την λύση του Κυπριακού εκείνη τη μέρα αλλά ούτε και ένα μεμονωμένο σχέδιο, όπως αναφέρουν καθημερινώς οι ομοσπονδιακοί προπαγανδιστές. Αντιθέτως απέρριψε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον αφανισμό του κυπριακού Ελληνισμού μέσω του πολιτειακού εκτρώματος της ΔΔΟ, στο οποίο ουδέποτε συναίνεσε και το οποίο εξασφαλίζει απόλυτη κυριαρχία της Τουρκίας στο βορρά και συγκυριαρχία στον νότο, νομιμοποιώντας τα τετελεσμένα της εισβολής, αναβαθμίζοντας τους Τ/Κ σε ξεχωριστό «λαό», συντηρώντας τις ρατσιστικές διακρίσεις του Ζυριχικού συντάγματος και εξαφανίζοντας κάθε ελπίδα για βιώσιμη και δίκαια λύση. Όσοι ισχυρίζονται πως ο λαός τότε απέρριψε μόνο το συγκεκριμένο σχέδιο, ξεχνούν πως είναι οι ίδιοι που παραδέχτηκαν πως κανένα σχέδιο δεν μπορεί να διαφέρει ριζικά από το Σχέδιο Ανάν. Επομένως γίνεται αντιληπτό πως εκείνη τη μέρα δεν απορρίψαμε ένα μόνο σχέδιο αλλά τη φύση της λύσης. Κανένα σχέδιο στη βάση της ΔΔΟ δεν μπορεί να διαφέρει ουσιαστικά από το Σχ. Ανάν. Η ΔΔΟ, την οποία διαπραγματεύονται ανεπιτυχώς οι ηγεσίες μας εδώ και τέσσερις δεκαετίες (με την ελπίδα πως τα ΜΟΕ και τα επαναπροσεγγιστικά φεστιβάλ θα κάμψουν την Τουρκική αδιαλλαξία), έλαβε σάρκα και οστά υπό τη μορφή του Σχεδίου Ανάν και ο λαός την απέρριψε.

      Δέκα χρόνια αργότερα η ιστορία επαναλαμβάνεται πλην όμως υπό συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας, καταβαράθρωσης των θεσμών και έλλειψης εμπιστοσύνης προς το ανακυκλωμένο πολιτικό κατεστημένο με εξαίρεση φυσικά τους κομματικούς υπαλλήλους που εργάζονται μεθοδικά, με τη συνδρομή της Αρχιεπισκοπής και των ΜΜΕ, για την άλωση των συνειδήσεών μας και την κάμψη των αντιστάσεών μας. Οι υποστηριχτές του σχεδίου Ανάν με την ανοχή αλλά και με την ώθηση της κυβέρνησης Αναστασιάδη, του ΔΗΣΥ, του ΑΚΕΛ και φυσικά του ζεύγους Βασιλείου των ΕΔΗ, καθώς και της κυρίας Καίτης Κληρίδη μετά του συζύγου αυτής,  επανεμφανίζονται ως κήρυκες της «ειρήνης» και της «επανένωσης», παραγκωνίζοντας και χαρακτηρίζοντας και δυσφημώντας τους διαφωνούντες με τη λύση τύπου ΔΔΟ. Εμφανίζεται ξανά το ψευδο-δίλημμα «λύση ή διχοτόμηση» και η οικονομική εξαθλίωση του νησιού χρησιμοποιείται ως κίνητρο για αποδοχή ενός άδικου σχεδίου με πλασματικά «οικονομικά οφέλη».

    Ο Ελληνισμός πανταχόθεν πρέπει να αντισταθεί με όλα στη διάθεση του μέσα στην αντιδημοκρατικότητα, τον ρατσισμό, τα πολλαπλά μειονεκτήματα της προτεινόμενης λύσης, καθώς και τους στόχους που εξυπηρετεί. Αυτά δεν αναιρούνται από το οποιαδήποτε υποτιθέμενο οικονομικό όφελος που θα επέλθει βραχυπρόθεσμα με την επίτευξη τέτοιας λύσης (αλήθεια ποίος θα πληρώσει το κόστος της λύσης, της ανοικοδόμησης, της εξόφλησης χρεών και της λειτουργίας του δύσκαμπτου νέου κράτους;). Άλλωστε οι δικοί μας πρόγονοι μας δίδαξαν πως ο αγώνας δεν γίνεται «περί χρημάτων αλλά περί αρετής».

    Η επέλαση της πλατφόρμας του «ΝΑΙ» επιβάλλει να εργαστούμε ενωμένοι, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, για την αποτροπή του ξεπουλήματος της πατρίδας μας. Επιπλέον είναι αναγκαίο αυτή τη φορά να αποτρέψουμε ένα νέο εθνικό διχασμό που τόσο πολύ ποθούν οι εχθροί μας. Τα ΜΜΕ αλλά και η πολιτική ηγεσία έχουν χρέος, ανεξαρτήτως επιλογών, να μην διχάσουν τον λαό. Οι αντιομοσπονδιακοί δεν πρόκειται να επιτρέψουν επανάληψη των λαθών του παρελθόντος παρά τις προκλήσεις και τους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύουν οι ομοσπονδιακοί οδοστρωτήρες. Μονάχα η αδιαφορία μας και η αδράνειά μας μπορούν να επιτρέψουν την εφαρμογή ξένων σχεδίων που πλασάρονται ως «ρεαλιστικές» λύσεις τόσες δεκαετίες μετά. Για εμάς μόνη δίκαια και βιώσιμη λύση είναι η απελευθέρωση, με την επανενσωμάτωση των κατεχομένων εδαφών μας στην Κυπριακή Δημοκρατία, διατήρηση του ενιαίου κράτους, με ένα αναθεωρημένο και σύγχρονο σύνταγμα, το οποίο θα κατοχυρώνει τις βασικές ελευθερίες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, χωρίς οποιουσδήποτε γεωγραφικούς, πληθυσμιακούς και διοικητικούς περιορισμούς και αποκλίσεις και δίχως οποιεσδήποτε διακρίσεις μεταξύ των πολιτών του.       

   Εναλλακτικές υπάρχουν και γι’ αυτό στο επόμενο σχέδιο στη βάση της ΔΔΟ, η απάντησή μας θα είναι ακόμη ένα ηχηρό «ΟΧΙ» με την ελπίδα πως η ΔΔΟ θα ενταφιαστεί οριστικά και η ηγεσία θα αναγκαστεί να βάλει πλώρη για μια λύση η οποία θα λυτρώνει πραγματικά την πατρίδα από τον κατακτητή.

     Ντίνος Ορφανός