Τί ορίζομαι ως ιδεολογία, είναι ένα τυπικό γέννημα του
νεότερου Ευρωπαϊκού πολιτισμού μα βέβαια με ρίζες παλαιότερες μέσα στην
μεσαιωνική καταγωγή του. Ιδεολογία είναι σύνολο από απόψεις, γνώμες εκτιμήσεις και προτάσεις οι οποίες
διαμορφώνονται σένα σύστημα και έχουν μεταξύ τους μια ενότητα και μια συνέπεια
και ως προτάσεις αποβλέπουν πώς να βελτιώσουν την συλλογική μας συνύπαρξη να
μας κάνουν να περνάμε καλύτερα πιο ευτυχισμένους. Τες τελευταίες δεκαετίες το ζούμε πιο έντονα ,
εδώ καθορίζει και η ιδεολογία και την οικονομική οργάνωση του βίου και την
οικονομική συμπεριφορά. Γι, αυτό και οι ιδεολογίες διαπλέκονται με την πολιτική με την οικονομία και ενδιαφέρουν πάρα πολλούς ανθρώπους.
Αυτό
σημαίνει ότι η ιδεολογία προέρχεται συνήθως από ένα ιδιοφυή συγγραφέα στοχαστή
επιστήμονα ο οποίος κάθεται και διατυπώνει της προτάσεις του όπως έκανε ο Μαρξ
για παράδειγμα, η από ένα κίνημα όπως λέμε δηλαδή από την σύμπτωση κοινό
αναζητήσεων και ενδιαφερόντων μιας
ομάδας ανθρώπων. Και αυτά όλα προέρχονται από την δύση και δυστυχώς το
υιοθετήσαμε και εμείς σαν πρόταση ζωής. Επίσης τραγικό είναι και αυτό έχουμε τόσο διαποτιστεί από τον τρόπο που λειτουργούν η ιδεολογίες στην εποχή
μας ώστε και εμείς ίσως ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πατρίδος μας
αντιμετωπίζει και τον Χριστιανισμό σαν μια ιδεολογία. Είναι μια ηθική διδασκαλία οι όποια αποβλέπει στον άνθρωπο να βελτιώσει της συμπεριφορές να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Οι Έλληνες εξ αίφνης
εμφάνισα μέσα στην ανθρωπότητα μια αλλαγή στόχου δεν μας ενδιαφέρει
απλά να κοινωνούμε της πρακτικές ανάγκες
, μας ενδιαφέρει ο τρόπος της συνύπαρξης να είναι κατά αλήθεια. Τι θα πη αυτό
υπάρχει κάποια ιδεολογία που ορίζει την
αλήθεια η τι δεν είναι αλήθεια όχι φυσικά. Για τον Έλληνα αλήθεια είναι η μη απόκρυψη είναι η έμφάνεια
η φανέρωση είναι αυτό που φαίνεται. Ο Έλληνας
κοιτάζει το σύμπαν που τον
περιβάλει και βλέπει ότι ο τρόπος με τον
οποίο υπάρχει, ότι υπάρχει είναι κατά λόγο κατά τάξη με αρμονία με κοσμιότητα
γι, αυτό το αποτέλεσμα αυτής της λογικής τάξης είναι κόσμος δηλαδή κόσμημα,
αλήθεια είναι ότι δεν πεθαίνει είναι μόνιμο σταθερό ατελεύτητο. Η πολιτική στην
αρχαία Ελλάδα δεν ήταν χρησιμοθηρική
ήταν κατ, αλήθεια <το ζητεί απανταχού
το χρήσιμο ίκιστα αρμόζει της
μεγαλόψυχης και ελευθερίας >
Αριστοτέλης. Οι άνθρωποι που ζητούν χρησιμότητα εμείς τους έχομε του πεταμάτου
. Αυτοί ζητούσαν το αληθές να αληθεύει ο βίος να είναι κατ, αλήθεια. Στοιχείο
Ελληνικότητας είναι η ζήτηση της αλήθειας ο Έλλην αναζητεί την αλήθεια το καταξιώνει ο
απόστολος Παύλος στην πρώτη προς
Κορινθίους όταν λέγει γνώριζε καλά τον
Ελληνισμό Έλλην ήταν πνευματικά και ο
ίδιος λέγει χαρακτηριστικά < οι Έλληνες σοφία ζητούσαν οι Ιουδαίοι σημείων
αιτούση > ζητούν ζητιανεύουν οι
Ιουδαίοι όπως οι μάρτυρες του ιεχωβά να έρθει ο Αρμαγεδδών η επέμβαση του θεού
να λύση το πρόβλημα έτσι περίπου
περιμένουμε και εμείς σήμερα τον
απομηχανή θεό. Οι Έλληνες ζητούν την αλήθεια σε όλους τους χώρους του επιστητού
αρχίζοντας από την επιστήμη. Ο Κλείμης ο Αλεξανδρινώς δεύτερος διευθηντής θα
λέγαμε σήμερα πρύτανης της σχολής της
Αλεξάνδρειας εκοιμήθη το 235 μΧ Αθηναίος στην καταγωγή δεν είναι άγιος της
εκκλησίας δεν έφτασε στην θέοση αλλά ήταν
ένας ευσεβής Χριστιανός και σπουδαίος Ελλην. Ο Κλείμης ο Αλεξανδρινώς λέγει < σύμπασα η Ελληνική
φιλοσοφία ζήτησης εστί αλήθειας > το καταξιώνει και αυτός την ζήτηση της
αλήθειας.
Μια σπουδαία Ελληνική ιδιότητα είναι η κοινωνική αντίληψη
της αλήθειας, λέγει σ, ένα απόσπασμα του ο Ηράκλειτος έχει σωθεί λέγει <
καθότι αν κοινωνήσουμε αληθεύομε ότι δε ανοιδιάσομαι ψευδόμεθα > δηλαδή αν μοιραζόμαστε τα
αγαθά μεταξύ μας τότε ζούμε μέσα στην αλήθεια 6ος αιώνας πχ εάν όμως
θέλομαι να ιδιοποιηθούμε τα αγαθά αυτό είναι η ιδεολογία του καπιταλισμού του
Μαρξισμού όλα αυτά είναι ιδιοποίηση και ζήτηση τον υλικών αγαθών είτε από το
άτομο είτε από το κόμμα, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά τότε είμαστε μέσα στο
ψεύδος αλήθεια είναι κατά τον Ηράκλειτο κοινότητα των αγαθών. Λέγει και ο Μέγας Βασίλειος ότι έχεις στο κελάρι σου
είναι κλοπή από εκείνο που δεν έχει. Γι, αυτό δεν χρειαζόμαστε καμιά
σοσιαλιστική Μαρξιστική η άλλη θεωρία
εμείς οι Ελληνορθόδοξοι επιβιώσαμε μέσα σ,αυτό το πνεύμα του Ηράκλειτου του
αποστόλου Παύλου, τον υμών περίσσευμα εις το εκείνο υστέρημα ίνα γένιτε
ισότης εδώ δεν μιλώ κομματικά αλλα 18
αιώνες πρό του Μαρξ ήρθε ο απόστολος Παύλος και λέγει ότι περισσεύει εσάς να πάνε σ, αυτούς που δεν έχουν. Ο
Αριστοτέλης εις τα πολιτικά του λέγει χαρακτηριστικά < πολιτική είναι η
τέχνη η επιστήμη του να ασχολείται κανείς με την διευθέτηση των αναγκών της
πόλεως > η μέριμνα η φροντίδα για τον λαό. Αυτή την Αριστοτελική χρήση του
όρου πολιτική την καταξίωσε Χριστιανικά
ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός ο οποίος χρησιμοποιεί ακριβός τα λόγια του Αριστοτέλη
τα εισάγει μέσα στην ζωή της εκκλησίας
και λέγει ότι ένα μέρος της πολιτικής φιλοσοφίας ορίζει πώς ζην πολιτεύεστε.
Έτσι αν κοινωνήσουμε κάτι τότε αληθεύομε κοινωνό σημάνει μοιράζομαι τα αγαθά
της ανάγκες μας δηλαδή το κοινοβιακό όπως στα μοναστήρια μας επίσης το
κοινοτικό σύστημα ο Μέγας Βασίλειος θα πη των Ελλήνων κοινά είναι μια έννοια
μια παράδοση. Όλα αυτά τα στοιχεία ενσαρκώνονται μέσα στην Ορθοδοξία
εμβολιάζονται διότι είναι θεϊκά στοιχεία μέσα στον άνθρωπο, η ζήτηση της
αλήθειας είναι η συνεχής αναγωγή του ανθρώπου στο θείο η ζήτηση του θεού η
ζήτηση του όντος αληθούς.
Ιωάννου Γιάννος
Ρωμηός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου