Η ΣΗΜΑΙΑ
Πάντα κι όπου σ` αντικρίζω,
με λαχτάρα σταματώ,
υπερήφανα δακρύζω,
ταπεινά σε χαιρετώ.
Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδος η ψυχή.
Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ` αγεράκι τ` αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό.
Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
ειν` ο φάρος που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.
Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σα μητέρα σ` αγαπώ.
Κι απ` τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή:
«Να ‘σαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»
Ιδέα παρμένη από φίλη του χώρου κοινωνικής δικτύωσης του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΩΤΌΣ
Πάντα κι όπου σ` αντικρίζω,
με λαχτάρα σταματώ,
υπερήφανα δακρύζω,
ταπεινά σε χαιρετώ.
Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδος η ψυχή.
Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ` αγεράκι τ` αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό.
Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
ειν` ο φάρος που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.
Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σα μητέρα σ` αγαπώ.
Κι απ` τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή:
«Να ‘σαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»
Ιδέα παρμένη από φίλη του χώρου κοινωνικής δικτύωσης του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΩΤΌΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου