Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ‏

Παλιοί συμμαθηταί,

Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσα σας, κάποιος που φεύγει αναζητώ ντας  λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μην τον ξαναδείτε παρά

μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, δεν κάνει να κλαίτε.

Λίγα λουλούδια του Μαγιού, σκορπάτε του στον τάφο, του φτάνει αυτό, ΜΟΝΑΧΑ.

                 Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια

                 να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.

                 Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάννα τον πατέρα

                 μέσ’ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.

                 Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα’ χω παρέα μόνη

                 κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.

                 Τώρα κι’ αν είναι χειμωνιά, θα’ ρθεί το καλοκαίρι

                 τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.

                 Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια

                 να βρώ τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.

                 Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ, θα μπω σ’ ένα παλάτι

                 το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.

                 Μες’ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,

                 βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ’ αυτό. 

                 Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου

                 και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ. 

                

Γειά σας παλιοί συμμαθηταί.   Τα  τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για

σας.  Κι’ όποιος  θελήσει για  να βρει ένα χαμένο  αδελφό, ένα παλιό του

φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.  Με την Ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει κι’ εμένα. Αν ζω, θα με βρει εκεί.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Ο Ευαγόρας στο τελευταίο του γράμμα αναφέρει τα εξής:

Θ’ ακολουθήσω με  θάρρος τη μοίρα μου.  Ισως αυτό να είναι το  τελευταίο μου γράμμα.  Μα πάλιν δεν πειράζει.  Δεν λυπάμαι για τίποτα.  Ας  χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στη τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο;   Ολοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό

πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα.   Ωρα  7:30 .   Η  πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. ΜΗΝ ΡΩΤΑΤΕ ΓΙΑΤΙ.

Τι  να  πρωτογράψει  κανείς  για τον Μεγάλο  Ηρωα Δεκαεπτάχρονο μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη;   Ο Πανάγαθος  Θεός  του έδωσε  την  έμπνευση να προφητεύσει για τη πορεία του Αγώνα του και του τέλους της ζωής του.  Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα λόγια του ήταν πανέτοιμος να θυσιαστεί για την Πατρίδα του, με σκοπό την ΕΝΩΣΗ με την Μητέρα Ελλάδα.     

Με τα ποιήματα του, μας τα είπε όλα προφητικά και με Σοφία.  Λιτά  και  με

Πατριωτισμό.

Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957 σε ηλικία μόλις 17 ετών ως ο μικρότε ρος απαγχονισθείς Ηρωας του Αγώνα.  Παρά  τις Διεθνώς έντονες  διαμαρτυ ρίες,  δυστυχώς δεν κατέστη δυνατόν να του απονεμηθεί χάρη.

Ο Ευαγόρας γεννήθηκε στο χωριό Τσάδα της επαρχίας Πάφου  στις  26  του Φλεβάρη του 1938. Μπορεί κανείς στη Τσάδα να επισκεφθεί το Μουσείο ως και τον Ανδριάντα του Ηρωα.

Καλώ την σημερινή νεολαία,  να παραδειγματιστεί  από  τη Παλληκαριά και

το  σθένος  του Ευαγόρα για  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Κύπρου μας,  να μεταλαμπα

δεύσουν τη φλόγα για νέους Αγώνες,  να  εγκαταλείψουν  τυχόν  την ηττοπά θεια να εγκαταλείψουν τη ζημιογόνα γραμμή των δύο μεγάλων ηγεσιών που  εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα   και η σκέψη τους  να  είναι   ΠΑΝΤΟΤΕ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.          Αν λαχταράς τη Λευτεριά,  στους ξένους μην ελπίζεις,  μόνος σου πάρ’την αν μπορείς αλλιώς δεν την Αξίζεις.   

Αυτή είναι η παρακαταθήκη των μεγάλων Ηρώων μας και μας Αξίζει να την

συνεχίσουμε,

Με Εκτίμηση

Αριστος Κακουλής