Στις 15 Ιανουαρίου του 1950 η Εθναρχούσα Εκκλησία της Κύπρου μας, πραγματοποίησε το ΕΝΩΤΙΚΟ δημοψήφισμα, όπου το 95,7% του Κυπριακού Ελληνισμού, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για να επιτελέσει το Εθνικό καθήκον του, και να δώσει το έναυσμα για τον Μεγάλο Προαιώνιο Πόθο των Προγόνων τους, αλλά και τον δικό τους.
Ένας Πόθος, από την σκλαβιά και τα βάσανα, στον Ελεύθερο Αέρα της Λευτεριάς, πάντοτε με καθαρή την συνείδηση και στο Πνεύμα της ΕΝΩΣΗΣ με την Μητέρα Ελλάδα, που ήταν ο Μεγάλος καημός του υπόδουλου Λαού μας.
Η πρώτη του Απρίλη, δεν ήταν ένα ψέμα, αλλά μια Αληθινή πραγματικότητα Αγώνα, για την επίτευξη της Ιστορικής Ανάγκης της Πολυπόθητης ΕΝΩΣΗΣ.
Η πρώτη του Απρίλη καταγράφηκε στην Ελληνική Ιστορία ως μία από τις Ενδοξότερες σελίδες του Κυπριακού Ελληνισμού για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού. Έλληνες Κύπριοι κάθε ηλικίας, άνδρες, γυναίκες και αμούστακα παιδιά μπήκαν στον Αγώνα χωρίς δισταγμό και με ψυχική δύναμη και σθένος, ορκιζόντουσαν να πολεμήσουν τον εχθρό μέχρι τέλους. Αρχηγός της Οργάνωσης ΕΟΚΑ ( Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ’ ως πολιτικός, ηγήθηκαν του Αγώνα για την Λευτεριά της Μαρτυρικής μας Κύπρου.
Τα πλοιάρια «Άγιος Γεώργιος» και «Σειρήν» μετέφεραν τον οπλισμό από την Ελλάδα για την οργάνωση και την έναρξη του Αγώνα.
Την πρώτη του Απρίλη του ’55 σείστηκε ολόκληρη η Κύπρος από τις εκρήξεις που προκάλεσε η ΕΟΚΑ και πανικοβλημένοι οι Άγγλοι δεν γνώριζαν τι είχε συμβεί. Πρώτο θύμα του Αγώνα ο Μόδεστος Παντελή, καθώς προσπαθούσε να προκαλέσει βραχυκύκλωμα στα καλώδια μεταφοράς ηλεκτρισμού για συσκότιση της Αμμοχώστου.
Ανήμερα της πρώτης του Απρίλη, κυκλοφόρησε σε φυλλάδια η πρώτη προκήρυξη της ΕΟΚΑ, με το πιο κάτω κείμενο:
1η Απριλίου 1955
Με την βοήθεια του Θεού, με Πίστη στον Τίμιο Αγώνα μας,
με την συμπαράσταση ολόκληρου του Ελληνισμού και με την
βοήθεια των Κυπρίων, αναλαμβάνουμε τον Αγώνα για την
αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίο
μας κατέλειπαν οι πρόγονοι μας:
« Η ταν ή επί τας »
Αδελφοί Κύπριοι, από τα βάθη των αιώνων, μας ατενίζουν όλοι
εκείνοι οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνική Ιστορία για να
διατηρήσουν την Ελευθερία τους. Οι Μαραθωνομάχοι,
οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεότεροι
του Αλβανικού Επους. Μας ατενίζουν οι Αγωνιστές του 1821
οι οποίοι μας εδίδαξαν ότι η Απελευθέρωση από τον ζυγό του
δυνάστη αποκτάται πάντοτε με αίμα. Μας ατενίζει ακόμη
ολόκληρος ο Ελληνισμός, ο οποίος και μας παρακολουθεί με αγωνία αλλά και με Εθνική περηφάνεια.
Έλληνες όπου και να βρίσκεστε, ακούστε την φωνή μας:
Εμπρός! όλοι μαζί για την Λευτεριά της Κύπρου μας.
Οι σκλάβοι λοιπόν πήραν τα όπλα και βγήκαν στα βουνά και στα λαγκάδια για τον ανταρτοπόλεμο. Οι μαθητές και μαθήτριες όλων των σχολείων με τις Ελληνικές Σημαίες ξεχύθηκαν στους δρόμους
φωνάζοντας διάφορα συνθήματα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ»
«ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ» κ.α. Στους τοίχους δεν έλειπαν τα συνθήματα: Την Ελλάδαν θέλωμεν κι’ ας τρώγωμεν πέτρες, «ΕΝΩΣΙΣ» ΕΟΚΑ-ΔΙΓΕΝΗΣ-ΜΑΚΑΡΙΟΣ.
Οι Αγωνιστές μας, έστηναν ενέδρες στους Άγγλους στρατιώτες, έδιναν επιτυχείς μάχες ενάντια στην Αγγλική υπερδύναμη και στρατιά, οι Άγγλοι παραδέχοντο βαριές ήττες και μεγάλες απώλειες. Αγγλικές εφημερίδες έγραφαν πρωτοσέλιδα ότι, αποκλείεται να ηττηθεί η ΕΟΚΑ. Οι Άγγλοι αναζητούσαν τον Αρχηγό Διγενή παντού, και στις πόλεις και στα χωριά.
Σκλήρυναν τη στάση τους έναντι του πολύπαθου Λαού μας, έκαναν συλλήψεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες, έστησαν αγχόνες, για να κάμψουν το φρόνημα και των Αγωνιστών, αλλά και γενικά του Λαού μας, συνελάμβαναν και βασάνιζαν με κάθε είδους βαρβαρότητα ακόμη και μαθητές των Δημοτικών σχολείων, ηλικιωμένους Ανθρώπους, αλλά όμως δεν τα κατάφεραν να κάμψουν το φρόνημα και την Αγωνιστικότητα του Λαού μας γιατί διψούσε για ΛΕΥΤΕΡΙΑ και ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα.
Το τραγούδι της 1ης Απριλίου τραγουδιόταν παντού.
Ήταν πρώτη Απριλίου
της ΕΟΚΑ η αρχή
που ακούστηκε στη Κύπρο
η φωνή του Διγενή.
Και στον ήχο της φωνής του
έτρεξε η Λεβεντιά
για να δώσουνε τη μάχη
εις της Κύπρου τα βουνά.
Μάρκος Δράκος και Πατάτσος
Ζάκος και Καραολής
δώσανε με τόσους άλλους
τη νεανική ζωή.
Μα απ’ όλους τους Λεβέντες
πιο τρανός και ξακουστός
ήτανε ο Αυξεντίου της
ΕΟΚΑ Υπαρχηγός.
Ένα άλλο Εθνικιστικό τραγούδι για τη ΕΟΚΑ
Είμαστε όλοι παιδιά της ΕΟΚΑ
και ατσαλένια έχουμε καρδιά και
σαν πέσω κάποια μέρα εις την μάχη
να φωνάξω ΕΝΩΣΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
«ΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ, ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡ’ ΤΗΝ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ»
Λόγια βγαλμένα μέσα από τα στήθια των Αγωνιστών, που λαχταρούσαν να δουν την Κύπρο μας ΛΕΥΤΕΡΗ από τους Άγγλους αποικιοκράτες και δυνάστες.
Αυτά ακριβώς τα λόγια πρέπει να κρατούμε σήμερα ΟΛΟΙ ΜΑΣ στη ψυχή και στη καρδιά μας και να γίνουν λάβαρο και Σημαία για συνέχιση του Αγώνα μας μέχρι της ευλογημένης εκείνης ώρας της Απελευθέρωσης της Πατρίδας μας και την ΕΝΩΣΗ με την Μητέρα ΕΛΛΑΔΑ.
Παρακαταθήκες Ιερές, από Αγνούς Ιδεολόγους Οραματιστές, που πίστεψαν στην ΕΝΩΣΗ και θυσίασαν τη ζωή τους για να Τιμήσουν τον Ιερό τους Ορκο προς την Πατρίδα. ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Ο ΟΡΚΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ
Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:
1. Θα Αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για την Απελευθέρωση της
Κύπρου από τον Αγγλικό ζυγό, θυσιάζοντας και αυτή τη ζωή μου.
2. Δεν θα εγκαταλείψω τον Αγώνα με οιονδήποτε πρόσχημα, παρά μόνον
όταν διαταχθώ από τον Αρχηγό της Οργάνωσης και αφού εκπληρωθεί
ο σκοπός του Αγώνα.
3. Θα πειθαρχήσω απόλυτα στις διαταγές του Αρχηγού της Οργάνωσης και
μόνον σ’ αυτόν.
4. Αν συλληφθώ, θα τηρήσω απόλυτη εχεμύθεια τόσον για τα μυστικά
της Οργάνωσης, όσον και για τα ονόματα των Συμμαχητών μου, έστω και
αν βασανιστώ για να ομολογήσω.
5. Δεν θα ανακοινώνω σε κανένα διαταγή της Οργάνωσης ή μυστικό
το οποίον περιήλθεν στη γνώση μου παρά μόνον σε εκείνους για
τους οποίους έχω εξουσιοδότηση από τον Αρχηγό της Οργάνωσης.
6. Τις πράξεις μου θα κατευθύνει μόνον το συμφέρον του Αγώνα και
θα είναι απηλλαγμένες από κάθε ιδιοτέλεια ή κομματικό συμφέρον.
7. Εάν παραβώ τον Όρκο μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης τιμωρίας.
Οι Αξέχαστοι μας Ήρωες, τα παιδιά της ΕΟΚΑ, οι μαθητές των σχολείων
και γενικά ο Υπέροχος Λαός μας του Έπους της ΕΟΚΑ 55’59 έδειξαν στους Άγγλους αποικιοκράτες τον Πατριωτισμό τους, πως πολεμούν οι Έλληνες και πως πεθαίνουν για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Με τη θυσία του ο Αυξεντίου στον Μαχαιρά, έδωσε στους εκατοντάδες άνανδρους και δειλούς Άγγλους στρατιώτες, μαθήματα Ανδρείας και Ηρωϊσμού, που περικύκλωσαν το κρησφύγετο του, άνανδροι γιατί δεν είχαν το θάρρος να πολεμήσουν τον Γρηγόρη Αυξεντίου και αναγκάστηκαν να ρίξουν στο κρησφύγετο του βενζίνη και με τρεις εμπρηστικές βόμβες, έκαναν τον Αυξεντίου ολοκαύτωμα. ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στους Αιώνιους μας Ήρωες που πέρασαν από την αγχόνη με το κεφάλι ψηλά, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο.
Μιχαλάκης Καραολής ετών 23, Ανδρέας Δημητρίου ετών 22,
Ανδρέας Ζάχος ετών 24, Ιάκωβος Πατάτσος ετών 22,
Χαρίλαος Μιχαήλ ετών 22 , Μιχαήλ Κουτσόφτας ετών 22,
Στέλιος Μαυρομάτης ετών 20, Ανδρέας Παναγίδης ετών 22,
και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ετών 18.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Μπορεί ο Ιστορικός να γράψει χιλιάδες χρυσές σελίδες Ηρωϊσμού, Ανδρείας και Πατριωτισμού, με προσφορά προς την Πατρίδα, για ένα Λαό αγράμματο και φτωχό όπως τους Έλληνες της Κύπρου του Έπους του 55-59, αγνοώντας ολόκληρη την Αγγλική στρατιά και υπερδύναμη.
Άριστος Κακουλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου