Απεβίωσε προχθές σε ηλικία 91 ετών ο πολύ γνωστός μπακάλης της Λεμεσού, που
το μπακάλικο του φημισμένο όχι μόνο για τους Λεμεσιανούς αλλά και σ’ όλους του επαρχιώτες.
Το μπακάλικο του παρά τα 4 φανάρια, σε μια μικτή συνοικία, σε
πέτρινο παραδοσιακό κτίριο, που ο πελάτης έβρισκε κάτι που δεν το έβρισκε αλλού
πουθενά. Πάντοτε πρόθυμος να εξυπηρετήσει φιλικά τον πελάτη του και στο πάγκο
του το μπακαλοδεύτερο και το μολύβι στο αυτί του, για τα γνωστά βερεσιέθκια για
όσους δεν είχαν λεφτά την εποχή εκείνη.
Τον αείμνηστο Γαβρίλη τον γνώρισα στο «παντοπουλείο» που ήταν η παλιά
Δημοτική Αγορά της Λεμεσού το 1971 όπως
την ονομάζαμε, νεαρός τότε μπακάλης και περβολάρης εγώ και ο Αείμνηστος Γαβρίλης μεγαλύτερος μου κατά
εικοσιπέντε χρόνια περίπου, συναντιόμασταν
κάθε πρωί, αλλά πολλές φορές και στο μπακάλικο του με την πινακίδα
«ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ».
Ο Αείμνηστος Γαβρίλης, ο πάντα φιλικός με όλους, ευγενικός, Εκτιμητέο
πρόσωπο, Σεβάσμιος, καλοσυνάτος, πρόσχαρος, πολιτισμένος, κοινωνικός,
εργατικός, χαρισματικός και Τίμιος.
Τον Αείμνηστο Γαβρίλη, τον διέκρινε η εργατικότητα του, πάντοτε ακούραστος,
στο πόδι από τα χαράματα μέχρι αργά το βράδυ.
Θυμάμαι πολύ καλά στον εξωτερικό τοίχο του μπακάλικου του, να κρεμμάζει,
φρουκάλια, σαρκές, μουτταρκές για τα γαϊδούρια, σχοινιά, ταλάρια για χαλούμια,
διάφορα οικιακά σκεύη της εποχής εκείνης και άλλα αντικείμενα. Μπορώ ακόμη να
πω ότι, θυμόταν όλες τις τιμές των διαφόρων ειδών απ’ έξω.
Θυμάμαι επίσης πολύ καλά ότι, όχι μόνον με τους πελάτες του ήταν φιλικός
και ευγενικός αλλά και με τους
συνεργάτες του και ακόμη με τα μικρά παιδιά. Πάντοτε τον έβλεπα με τη ποδιά
του, καθαρό και ευπαρουσίαστο, ήρεμο και ενθουσιώδη.
Ήταν με λίγα λόγια ο Άνθρωπος υπόδειγμα στη κοινωνία!!
Αυτός ήταν ο Γαβρίλης, που αγαπούσε πολύ την οικογένεια του.
Αιωνία του η Μνήμη.
Άριστος Κακουλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου