ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΤΟΜΗ

 Για να είσαι ελεύθερος, πρέπει να μάθεις να είσαι φτωχός. Β. Ουγκώ.

Ο άνθρωπος, μας λέει η ψυχολογία, με το που γεννιέται και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι υπάρχει και βρίσκεται σε έναν χώρο, ανοίγει τα χεράκια του και τα απλώνει για να κάνει δικά του όσα πιο πολλά πράγματα του χώρου μπορεί. Αυτό το ασίγαστο κυριαρχικό ένστικτο που είναι σύμφυτο με την ίδια την ύπαρξή του,  είναι και αυτό που κάνει τον άνθρωπο να θέλει συνεχώς όλο και πιο πολλά (δόξα, εξουσία και πλούτη) και να πιέζει τις καταστάσεις για ακόμα πιο πολλά. Όμως ποτέ δεν υπάρχει κορεσμός. Πάντα θέλει ακόμα και πιο πολλά.

Σε αυτές τις ταραγμένες και δύσκολες εποχές, όπου η λογική συζεύχτηκε με το παράλογο, η ηθική με το ανήθικο, το νόμιμο με την ανομία, η ελευθερία με τη δουλεία, το δίκαιο με το άδικο, η αθωότητα με το έγκλημα, η δημοκρατία με τη βία, το χρέος με τον τραπεζίτη και η πατρίδα με το βιαστή της, μια ίσως ελπίδα σωτηρίας υπάρχει. Να εμφανιστεί ένας νέος Β. Ουγκώ στη Κυπριακή κοινωνική σκηνή και να αναλύσει στους εκπροσώπους του λαού, τους υπηρετούντες τους θεσμούς, τους άρχοντες και κυβερνώντες, τους «εκκλησιαστικούς ταγούς» στο λαό γενικά  τι σημαίνει ελευθερία και τι σημαίνει φτώχεια, με όλες τις αλληγορικές της έννοιες, για να μπορούν να άρχουν, να αποφασίζουν, να ψηφίζουν πραγματικά ως ελεύθεροι άνθρωποι, όπως αρμόζει και όπως επιτάσσει το ανθρώπινο και κοινωνικό χρέος, για τους ανθρώπους του κοινοβουλίου της κυβέρνησης, των θεσμών, της δικαιοσύνης, της εκκλησίας. Ως επίλογο σε αυτή του την ομιλία θα τους έλεγε πως κάθε λογής προνόμια είναι ο τάφος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

   Και όταν η ίδια η άρχουσα τάξη, οι θεσμοί, η τοπική αυτοδιοίκηση, διευθύνσεις πανεπιστημίων τίθενται υπό αμφισβήτηση, γίνονται φυσιολογικά ο τάφος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, τότε ολάκερη η χώρα γίνεται ένας ανοικτός τάφος πτωμάτων, όπου η δυσωδία και οι μολυσματικές ασθένειες θα είναι η συντροφιά των ζωντανών. «Όταν η ελευθερία και το δίκαιο εξοντωθούν, μένει ακόμα η χώρα, αλλά το κράτος ήδη δεν υπάρχει».

  H κατάσταση που βιώνουμε είναι ζοφερή. Η σήψη και η διαφθορά είναι στη καθημερινότητα μας. Θεσμοί διαβρώνονται, νόμοι καταπατούνται, συνειδήσεις εξαγοράζονται,  άνθρωποι έτοιμοι να πουλήσουν και την ίδια τη μάνα τους για  τον εύκολο πλουτισμό και την κοινωνική αναρρίχηση. Γέμισε η κοινωνία από παράσιτα και κάθε λογής ζιζάνια που αποζούν σε βάρος των υπολοίπων. Τα κόμματα εκτρέφουν και «αναγιώνουν» στους κόλπους τους κομματικά στελέχη που στο τέλος εκφεύγουν από τον έλεγχο και την επιρροή τους και ενεργούν αυτόβουλα για το εύκολο κέρδος και τον γρήγορο πλουτισμό. Οι δε ηγεσίες των κομμάτων δεν  έχουν διάθεση να συνεννοηθούν ώστε να  αντιμετωπίσουν από κοινού αυτή τη μάστιγα που απομυζά το αίμα του κοσμάκη.  

  Όταν καλείται ο Γενικός Εισαγγελέας να παρέμβει και να διατάξει τους ανακριτές να ανακρίνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τη Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, σχετικά με απαλείψεις και προσθέσεις στο συμβόλαιο της Διοικητού, και να διαπιστώσει ποιος, πώς και γιατί αφαίρεσε την αναφορά σε ασυμβίβαστο και ποιος πρόσθεσε αύξηση στον μισθό της, τότε αντιλαμβάνεται ο πολίτης σε ποιο αξιοθρήνητο κατάντημα περιήλθε αυτό το κράτος. Έχει γίνει ρεζίλι και εντός και εκτός Κύπρου και διερωτάται σε ποιο χειρότερο επίπεδο είναι δυνατόν να οδηγηθούμε, όταν ανώτατοι άρχοντες εμπλέκονται σε τέτοιες υποθέσεις. Έχει καταρρεύσει, πλήρως, η αξιοπιστία σχεδόν όλων των θεσμών.

   Πόσο μπορεί να ισχύσουν οι διακηρύξεις για τιμωρίες ενόχων, όταν οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και το κόστος των εγκλημάτων το επωμίζεται το θύμα τους; Ποιος ελέγχει ποιο και ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του; Ποιος θα δικάσει τους αξιωματούχους και πόσος τους πρέπει σεβασμός;
Επικρατεί η αυθαιρεσία του ισχυρού και του κατέχοντος. Και αναδεικνύεται η παντοδυναμία του συστήματος και η ανυπαρξία του λαϊκού ελέγχου. Είναι ζοφερό το μέλλον του κράτους. Κατάντησε κράτος διαφθοράς και διαπλοκής. Ατιμωρησίας και αυθαιρεσίας. Πνίγεται στις αναθυμιάσεις και στα σκάνδαλα. Στις συγκρούσεις των ταγών και στα προσωπικά συμφέροντα των δυνατών. Γνωρίζει ο απλός λαός όλα τα προνόμια των θεσμικών αρχόντων, «ορατών τε και αοράτων»; Γνωρίζει ότι η δικαιοσύνη δεν εισχωρεί στα άσυλά τους έως την παραγραφή και την άφεση αμαρτιών. Αυτά που τώρα μαθαίνει ο λαός για χρηματισμούς, μίζες και δωράκια, κανείς δεν τα έβλεπε την ώρα που συντελούνταν, κανένα δεν έπιανε πνευματική ναυτία όταν άκουγε από πολιτικούς, που τους αριθμούς λογαριασμών των χρηματισμών τους αποκαλούσαν αριθμούς τηλεφώνου (και τις όποιες λίστες Λαγκάρντ, ως λίστες μενού εστιατορίου!)

   Οι ελπίδες ότι μέσα από την κρίση θα εξέλθουμε πιο δυνατοί και πιο δίκαιοι και θα δημιουργήσουμε κράτος δικαίου, θα αναστηλώσουμε θεσμούς και θα πατάξουμε τη διαπλοκή και τη διαφθορά, διαψεύδονται και ενεργούν αντίστροφα. Η οικονομική κρίση, η κρίση θεσμών, η κρίση αξιών, έλαβαν μεγαλύτερες διαστάσεις και ανέδειξαν τη μικρότητα και τη μετριότητα ανθρώπων και ηγετών...

  Θα βρεθεί άραγε κάποιος να διενεργήσει την καισαρική τομή για να αφαιρέσει το μολυσμένο και διεφθαρμένο έμβρυο από το σώμα της κυπριακής κοινωνίας;  

Ντίνος Ορφανός