Χάρτινο το καραβάκι ψεύτικη η ακρογιαλιά.

  Όμορφα τα λόγια του ποιητή, διαχρονικά αν και λίγο παραφρασμένα, μας κατευθύνουν στη πραγματικότητα, μας δείχνου τη γύμνια μας, την ασέλγεια στη Κύπριδα νήσο. Θα  φέρει η θάλασσα πουλιά κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι

Να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά να σου φιλούν το χέρι; Αντί για πουλιά η θάλασσα μας έφερε την Βεδουλέσκου και τους εκπροσώπους της τρόικας, όχι για να μας φιλούν το χέρι αλλά να μας σφίξουν το λαιμό και να μας πιούν το αίμα. Δίχως  τη  δική τους αγάπη δεν περνά ο καιρός. Χωρίς τη δική τους αγάπη το ψωμί μας είναι ποιο πικρό.

  Φεγγάρι παραγγέλνω σου και μην το λησμονήσεις 
  Ποτέ σου μες τα σκοτεινά δεν θέλω να μ’ αφήσεις.....

Φαίνεται όμως ότι τα «σύννεφα» ζήλεψαν την λάμψη του φεγγαριού και την δική μας ευμάρεια και ευτυχία, μαζεύτηκαν λοιπόν και αποφάσισαν να κρύψουν την ομορφιά του και μαζί να διαλύσουν και την δική μας χαρά, ευμάρεια και νοσταλγία για το σεληνόφως.  Μερικές στάλες από βροχή πέφτουν ανάμεσά μας, κάπως απειλητικά.. μα κανείς δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Και ξαφνικά ένα δροσερό αεράκι φύσηξε κατακαλόκαιρα και το μπουρίνι σταμάτησε και τα σύννεφα διαλύθηκαν, σκόρπησαν στις τέσσερεις γωνιές του πολύπαθου νησιού μας. Λες να είναι όνειρο ή στ’ αλήθεια το αεράκι σκόρπισε τα σύννεφα από την Κυπριακή οικονομία. 

  Τώρα ούτε να κοιμηθούμε δεν μας αφήνουν, πόσο μάλλον να δούμε και όνειρα. Τρέχομε να κρυφτούμε αλλά δεν μπορούμε, μας κατατρέχουν οι δυνατές βροντές, μας σκοτώνει το άγριο σκοτάδι, μας φοβίζει το μετά το αύριο το μεθαύριο, τι θα βρούμε μετά τη καταιγίδα, όταν όντας θα φύγουν τα μαύρα σύννεφα. Θα έχουμε άραγε το κουράγιο να δούμε το χλομό φεγγάρι; Αυτό ήταν αποτέλεσμα της ήσυχης αποδοχής μας για όλα τα μέτρα που μας επέβαλαν. Μας πήραν όλα τα όπλα από τα χέρια μας. Τα παραδώσαμε στο όνομα της ειρήνης και της νοικοκυροσύνης της οικονομίας. Να μην τρέξει σταγόνα αίμα αλλά ας χυθούν ποτάμια τα δάκρυα. Τα δάκρυα, βλέπεις δεν πονάνε. Τώρα όμως ξεκινάει το πανηγύρι, εκποιήσεις κατοικιών, δήμευση περιουσιών, κλείσιμο οικογενειακής επιχείρησης κοκ. Οι κακές Κασσάνδρες δεν ήταν για τα γούστα σου γιατί σου χαλούσαν τη καθημερινότητα σου, τις προγραμματισμένες διακοπές σου, το σίγουρο μέλλον, τις σπουδές των παιδιών σου την προκοπή και την ανέλιξη σου.   
     Άκου λοιπόν, τι θα έχει ήδη γίνει την ώρα που εσύ θα ξυπνήσεις από τον λήθαργό σου. Το σπίτι σου είτε το χρωστάς είτε όχι, ανήκει πλέον αλλού. Αν το χρωστάς δε σε κάποια τράπεζα τότε θα πληρώνεις δύο δόσεις ανά μήνα. Μία στην τράπεζα, μία στο κράτος. Και βέβαια θα σε αφήνουν να ζεις σε αυτό μέχρι την στιγμή που θα το χρειαστούν και θα σου κάνουν έξωση με το έτσι θέλω, ή με μία απόφαση δικαστηρίου που θα ορίζει την έξωση συνταγματική.

     Αν αρρωστήσεις μία ασπιρίνη θα σου είναι αρκετή, και αυτή αγνώστου κατασκευής και συστατικών. Εκτός αν ανήκεις στην πάνω τάξη όπου με τον «παρά» σου θα έχεις όλα τα κομφόρ. Ασθενείς δύο ταχυτήτων αφού παλεύουμε  χρόνια τώρα για την Ευρώπη της μία ταχύτητας. Το κορμί σου έτσι κι αλλιώς ανήκει και αυτό στην περιουσία του παρακράτους. Ο μισθός, που τώρα τον θεωρείς μικρό - αν τον έχεις ακόμα- , θα καθορίζεται σύμφωνα με την οικονομική πορεία και τις ανάγκες της χώρας. Να θυμάσαι ότι από εδώ και στο εξής οι ανάγκες της χώρας θα είναι πάντα μεγάλες (ακόμα και αν δεν είναι) γιατί όσο πέφτει το μεροκάματό σου τόσο εγχώριοι και εισαγόμενοι «επενδυτές» θα βρίσκουν φθηνά χέρια, οι δείκτες ανεργίας θα πέφτουν και όλοι θα είναι χαρούμενοι ακόμα κι εσύ που θα εργάζεσαι για 200 (το πολύ) ευρώ το μήνα φθάνει να μην είσαι άνεργος.

    Όσο μπορείς ακόμα, κάνε άφθονα μπάνια, πιες πολύ νερό, πλύνε ότι δεν έπλυνες διότι είναι θέμα μηνών να πεις το νερό νεράκι.

   Έπαιξαν πάρα πολύ έξυπνα οι αντίπαλοι γνωρίζοντας καλά ότι αυτόν τον λαό δεν του κάνεις κατά μέτωπο επίθεση αλλά τον διασπάς χρόνια πριν σε συναισθηματικούς μ…..ς και υλιστές λαμόγια και τους γκρεμίζεις σιγά-σιγά και σταθερά όλα τα γεφύρια. Δημιούργησαν μία τεράστια φάκα στην οποία πέσαμε όλοι ανεξαιρέτως κοιτώντας ο καθένας μας ότι θεωρούσε ιερό. Άλλος τις αξίες και άλλος τον κώλο του.  Συμπολίτευση και «συμπολιτευομένη αντιπολίτευση» ήταν τα όπλα των αιωνίων εχθρών μας, των γνωστών και ανελέητων «Φιλοκύπριων». Σιγά μην άλλαζαν την συνταγή για το τελευταίο τους χτύπημα μετά από 200 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στον χώρο. Μηδενίζουμε και πάμε από την αρχή. Το επόμενο στάδιο των διεθνών κοτζαμπάσηδων, τοκογλύφων  είναι εν δράσει. Και μην περιμένεις κανέναν Ακρίτα  να σε ξυπνήσει. Το κόμμα των Ακριτών  ήταν η Κύπρος και κατεπέκταση ο Ελληνισμός, όχι ως έννοια άυλη αλλά ως άνθρωποι που αποτελούσαν την έννοια , ενώ το δικό σου κόμμα....άσε να μην το πω

Ντίνος Ορφανός